Το ποδόσφαιρο που είδαμε στα γήπεδα της Γερμανίας στην επανέναρξη του πρωταθλήματος ήταν αυτό που αναμενόταν να δούμε.
Ήταν το ποδόσφαιρο των πρώτων φιλικών προετοιμασίας των ομάδων μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Το ποδόσφαιρο του Ιουλίου δηλαδή…
Αρκετά αργός ρυθμός παιχνιδιού και αποφυγή μεγάλης ατομικής έντασης από τους παίκτες. Μετά από τέτοιο διάστημα κατ’ οίκον προπονήσεων θα ήταν παράλογο να παίζουν με μεγαλύτερες εντάσεις. Αφενός δεν ανταποκρίνεται το κορμί τους σε αυτό, αφετέρου αν το κάνουν αυξάνουν κατακόρυφα την πιθανότητα τραυματισμών. Ήδη η καταμέτρηση έδειξε οκτώ (8) τέτοιους στην πρεμιέρα…
Όταν οι παίκτες κάνουν προπόνηση και ζουν σε αποστάσεις στην καθημερινότητα είναι απολύτως λογικό να κινούνται για ένα διάστημα έτσι και στο γήπεδο. Όχι γιατί το θέλουν αλλά γιατί αυτό υπάρχει στο μυαλό τους. Όσο περνούν οι μέρες και επιστρέφει η κανονικότητα στο δίτερμα της προπόνησης, τόσο θα επιστρέφει και στα επίσημα παιχνίδια.
Λίγες επαφές, λίγα φάουλ, εικόνα που παραπέμπει σε φιλικούς αγώνες προετοιμασίας. Ανάλογη θα είναι (τουλάχιστον στην αρχή) και η εικόνα που θα δούμε στα δικά μας γήπεδα και στα play off. Οι ποδοσφαιριστές γνωρίζουν πως το καλοκαίρι τους θα είναι δύσκολο. Από τη μία θα δυσκολεύονται στην ελληνική κάψα του Ιουνίου και του Ιουλίου να αποδώσουν, από την άλλη έρχονται από διάστημα αποχής τέτοιο που ούτως ή άλλως χρειάζονται ένα-δύο μήνες για να βρουν ρυθμό. Ακριβώς ότι συμβαίνει δηλαδή και στη διάρκεια της προετοιμασίας τους στην έναρξη κάθε σεζόν.
Όπως και να έχει, με όποιο θέαμα κι αν συνοδεύεται, ευπρόσδεκτη είναι η επιστροφή σε όποιας ποιότητας ποδοσφαιρική καθημερινότητα και στη γειτονιά μας. Με πολλά θέματα που καλούνται να λυθούν το καλοκαίρι προκειμένου να δούμε το νέο πρωτάθλημα. Όταν και όπως αυτό διεξαχθεί και με όσα προβλήματα (οικονομικής φύσεως) πρόσθεσε η επιδημία στο έτσι κι αλλιώς προβληματικό ελληνικό ποδόσφαιρο.