Δεν χρειάζεται απαραίτητα να αγαπάς το μπάσκετ για να δεις αγώνα στον οποίο παίζει ο Σέιν Λάρκιν. Ο τύπος είναι σαν το παγωτό: ότι κι αν έχεις φάει για γεύμα, ταιριάζει για επιδόρπιο. Πιθανότατα ο πιο διασκεδαστικός παίκτης που έχει εμφανιστεί στην Ευρωλίγκα τουλάχιστον τα τελευταία 10 χρόνια, ο κοντούλης Αμερικανός μου έχει επιφυλάξει από μικροφώνου κάποιες, χμμμ, ιδιαίτερες στιγμές που οδήγησαν σε… περίεργες αντιδράσεις.
Θα μπορούσαν να είναι περισσότερες, αλλά ας τις περιορίσουμε σε τρεις, τις πιο ενδεικτικές.
Απέναντι στον Σπανούλη
Τον είδα για πρώτη φορά από κοντά τον Οκτώβρη του 2016, στην Βιτόρια. Ήταν η 4η αγωνιστική όταν ο Ολυμπιακός εκστράτευε στην «Μπουέσα», απέναντι σε μια Μπασκόνια με Χάνγκα, Σενγκέλια, Φόγκτμαν, Μπομπουά και τον μετέπειτα «ερυθρόλευκο» Κιμ Τιλί. Στο κουμάντο των Βάσκων ήταν ένας κοντορεβυθούλης ρούκι στην Ευρωλίγκα που την προηγούμενη σεζόν μέτραγε 7.3 πόντους και 4.4 στην κακή ομάδα των Μπρούκλιν Νετς.
Είχε ήδη στην πλάτη του τρία παιχνίδια κόντρα σε Εφές, Ζάλγκιρις και Ρεάλ, μετρώντας 10.3 πόντους και 5.3 ασίστ – καθόλου άσχημα για νεοφερμένο. Το παιχνίδι εξελίχθηκε σε μια οργιαστική παράσταση 185 πόντων, γεμάτη με θέαμα, ανατροπές και αγωνία. Ο Βασίλης Σπανούλης επιφύλασσε στους Βάσκους ραψωδία με 15 πόντους και 15 ασίστ, αλλά αυτόν τον ξέραμε, ειδικά η σενιόρα με την τσιριδολαλιά που δεν με άφησε σε ησυχία επί 40 αγωνιστικά λεπτά.
Αλλά ο Λάρκιν ήταν αποκάλυψη: έπαιζε σε διαφορετικό τέμπο από όλους τους υπόλοιπους παίκτες στο παρκέ, δημιουργούσε συνεχώς ρήγματα με τις διεισδύσεις του, στο πρώτο ημίχρονο εκτελούσε με ακρίβεια. Καθόλου τυχαία, η Μπασκόνια προηγήθηκε 40-28 όταν βρήκε για τα καλά ρυθμό. Τελείωσε το ματς με 14 πόντους, 11 ασίστ, έχασε το κρίσιμο τρίποντο ισοφάρισης και ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη. Εκείνος ο Λάρκιν, της Μπασκόνια, ήταν ένας pass-first πόιντ γκαρντ: το «τέρας της Εφές» αποκαλύφθηκε αργότερα.
Η έκρηξη του ηφαιστείου
Η μνήμη είναι ιδιότροπο πράγματα και οι πιο δυνατές εντυπώσεις είναι πάντα οι τελευταίες: έτσι δεν είναι περίεργο που άπαντες θυμούνται τον Λάρκιν της περιόδου 2018-19 ως τον παίκτη που έσπασε το ρεκόρ των περισσότερων πόντων σε F4, όταν στην Βιτόρια σκόραρε 59 (30+29) στην ξέφρενη κούρσα της Εφές που σταμάτησε στην ποιότητα της ΤΣΣΚΑ.
Λίγοι θα φαντάζονταν πως ο ασταμάτητος την άνοιξη Λάρκιν τελείωσε τη σεζόν με 12.5 πόντους μέσο όρο και πως στον πρώτο γύρο της κανονικής διάρκειας της Ευρωλίγκας θα μέτραγε μόλις 8.3 πόντους με 12/35 τρίποντα (34%). Στην Εφές, που τον είχε «χρυσώσει» για να τον ξαναφέρει στην Ευρώπη μετά από έναν χρόνο στους Σέλτικς, ανησυχούσαν.
Μοιάζει σχεδόν αδιανόητο πως ως τις 8 Μαρτίου, ημέρα που η Εφές υποδεχόταν στην Μπάρσα στην Πόλη, οι περισσότεροι πόντοι που είχε πετύχει ο Λάρκιν ήταν 20, απέναντι στον Ολυμπιακό στο Σ.ΕΦ. Μάλιστα είχε ένα σερί 9(!) παιχνιδιών με μονοψήφιο αριθμό πόντων, από την 13η ως την 21η αγωνιστική. Απέναντι στον Παναθηναϊκό στο Ο.Α.Κ.Α είχε παίξει 11:24 με απολογισμό 3 πόντων με 1/3 σουτ.
Και μετά ήρθε η άνοιξη.
Εφές και Μπαρσελόνα χόρευαν όλη την χρονιά ανάμεσα στην 4η και την 5η θέση για το πλεονέκτημα της έδρας στα πλέι-οφ, με τους Καταλανούς να έχουν το προβάδισμα. Όταν οι δυο τους συναντήθηκαν, την 25η αγωνιστική, η ομάδα του Πέσιτς είχε μια νίκη παραπάνω και προίκα το +15 από το παιχνίδι της Βαρκελώνης, 85-70. Η Εφές χρειαζόταν κάποιον να κάνει το παραπάνω.
Εκείνο το βράδυ ο Σέιν Λάρκιν εξερράγη: 37 πόντοι, 6/7 δίποντα, 6/8 τρίποντα, 7/7 βολές, 5 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1 κλέψιμο, 3 λάθη, 1 μπλοκ, 4 κερδισμένα φάουλ, 43 αξιολόγηση. Είχε 2(!) ankle breakers στο ίδιο ματς, στο πρώτο μάλιστα ξεκίνησε τη φάση με τάπα! Στην δεύτερη σταυρωτή εμφανίστηκε στον λόγο μου το Larkin Effect: νομίζω πως είπα κάτι σε «γσδσφερπμ». Το τελικό 92-70 ήταν το παιχνίδι που έδωσε στην Εφές το πλεονέκτημα έδρας που αποδείχθηκε καθοριστικό για την πρόκριση στο F4 στην επική σειρά πλέι-οφ με την Μπάρσα. Σε αυτήν ο Λάρκιν είχε μετατραπεί σε πυρκαγιά: 19.6 πόντοι με 64.7% δίποντο, 50% τρίποντο (18/36!), 3.2 ασίστ, 20.6 αξιολόγηση.
Η βραδιά του ρεκόρ
Θυμάμαι καλά τι έκανα πριν ξεκινήσει το ματς Εφές – Μπάγερν στις 29 Νοέμβρη 2019. Τζάμπολ νωρίς, 19:30, πολλή δουλειά στο μοντάζ μιας συνέντευξης, κατάφερα να ξεμπερδέψω στις 7 με ένα κεφάλι – καζάνι. Ήλπιζα σε ένα ήσυχο παιχνίδι, μια επαγγελματική νίκη του φαβορί χωρίς πυροτεχνήματα: σε ποδοσφαιρικούς όρους ένα σβηστό 2-0 από το ημίχρονο.
Αμ δε.
Enter Λάρκιν. Ο ενοχλητικός για τα επίπεδα κούρασης μου τύπος είχε ήδη 25 πόντους στο ημίχρονο και όπως θα μάθαινα αργότερα, είχε ήδη στρέψει το βλέμμα τους όχι στο δικό του προσωπικό ρεκόρ καριέρας, αλλά σε αυτό του Αλφόνσο Φορντ, το όλων των εποχών. Θυμάμαι πως προς το τέλος εκείνης της πρωτοφανούς παράστασης των 49 πόντων αισθανόμουν σαν παιδί δημοτικού που δεν ξέρει αρκετές λέξεις για να περιγράψει ό,τι του συμβαίνει. Ο
Οπότε μου βγήκε το «τι κάνεις άνθρωπέ μου, τι σου συμβαίνει, μίλησε μας»!