35η μέρα
Αρκετά με τις μουνταμάρες και τις “μαύρες” μας. Όχι ότι δεν υπάρχουν και αυτές στην περίεργη καθημερινότητα που μας έχει επιβάλλει ο κορωνοϊός! Κρίνω με βάση τη δική μου διάθεση, αλλά δεν νομίζω ότι είμαι τόσο μακριά σε σχέση με όλους τους άλλους. Τη μια μέρα ξυπνάω (ότι τόσο πρωί για να πω την αλήθεια), πίνω το καφεδάκι μου στο μπαλκόνι, παίρνω τον καθαρό μου αέρα (έχετε παρατηρήσει ότι έχει αλλάξει η ατμόσφαιρα;) και βλέπω κάτι τέτοιες… εικόνες που δεν γίνεται να μην διατηρήσω το χαμόγελο στα χείλη μου.
Την επόμενη μέρα ίσως ξυπνήσω λίγο πιο στραβά και σκεφτώ λίγο διαφορετικά, κάπως πιο πεσιμιστικά … Όμως σε ένα πράγμα ελπίζουμε όλοι μας. Ότι αυτή η διαδικασία θα τελειώσει σύντομα και ότι θα γίνουμε πιο δυνατοί. Ίσως και λίγο περισσότερο σοφοί για να αντιμετωπίσουμε καλύτερα (και οι κυβερνήσεις στον πλανήτη) παρόμοιες καταστάσεις (μακριά από μας).
Σας έχω πει ότι διαβάζω ότι πιθανό και απίθανο υπάρχει στο ίντερνετ. Πέρα από τα αγαπημένα μου βιβλία τα οποία έχω κάπως παραμελήσει το τελευταίο διάστημα, έχω μπει στη διαδικασία αναζήτησης και μερικές φορές βρίσκω “διαμαντάκια” και άλλες φορές κάποιες ευανάγνωστες και άχρηστες πληροφορίες. Θα ασχοληθώ και με τις δύο περιπτώσεις.
Αξιέπαινη η πρωτοβουλία του Δήμου Ελληνικού – Αργυρούπολης για να πάει το Άγιο Φως σε όλα τα σπίτια των συγκεκριμένων περιοχών. Ακόμα και με… delivery! Η σκέψη μετράει και θα ήταν όμορφο να ακολουθήσουν και άλλοι Δήμοι το συγκεκριμένο παράδειγμα.
Και τώρα η άχρηστη πληροφορία, αλλά κάπως ενδεικτική για τον τρόπο που κάποιοι στην επαρχία αντιμετωπίζουν αυτή την περίοδο. Μπάρμπεκιου και τραπεζώματα ανά… δεκάδες έχουν παρατηρηθεί σε αρκετές επαρχιακές πόλεις. Κρασάκι, μπριζολίτσα, μουσικούλα και όλα καλά! Σαν να μην τρέχει τίποτα! Αχ βρε Έλληνα, ούτε τώρα δεν βάζεις μυαλό;
To βίντεο της μέρας
Aπίθανη η εφευρετικότητα κάποιων ανθρώπων και ιδιαίτερα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο. Για παράδειγμα ο φίλος μας από την Ιταλία, φόρεσε το… δίσκο του και βγήκε στην αγορά της Ρώμης για να κρατήσει μακριά του τον κόσμο σε απόσταση τουλάχιστον ενός μέτρου! “Θεούλης”!
Το soundtrack της μέρας
To “αηδόνι” από τo Aμβούργο, Μίκαελ Κίσκε μαζί με τους Helloween ήταν στην μουσική “αφρόκρεμα” πίσω στο ονειρεμένο 1988, δημιουργούσαν δύο δίσκους – μνημεία (Κeeper of the Seven Keys) και τον απόλυτο metal ύμνο της ελευθερίας. Αυτή που τόσοι πια καρτερούμε στις μέρες μας…
I want out
To live my life and to be free…