Πέρασε (ένα ακόμη) στάδιο αμφισβήτησης. Είχε υπομονή και κλειστά αποδυτήρια, βελτίωσε την εικόνα του, σταθεροποίησε την ψυχολογία του και απέκτησε πιο ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα.
Ο Παναθηναϊκός πέρασε από αρκετά κύματα και φέτος. Στην αρχή με 4 ήττες σε 8 αγωνιστικές ήταν μάλλον επόμενο να συμβεί. Με απαιτητικό κοινό και πρωταγωνιστικό dna η κριτική γεννάται εύκολα. Δικαίως ή αδίκως.
Ο Δώνης έκανε υπομονή. Κατάπιε πολλά από όσα κατά καιρούς άκουσε από σχετικούς και μη με το άθλημα. Έδωσε ταυτόχρονα το παράδειγμα στους παίκτες του να κάνουν το ίδιο. Αποτέλεσε ασπίδα τους όταν χρειάστηκε και δείχνοντας εμπιστοσύνη σε αυτά που έβλεπε με τα μάτια του στην καθημερινότητα, τώρα είναι… καβάλα στο άλογο.
Ο Παναθηναϊκός έχασε 1 από τα τελευταία 12 παιχνίδια του στο πρωτάθλημα, εκτός έδρας από τον Ολυμπιακό, παίζοντας εξαιρετικά όμως και εκεί.
Είναι 4ος στη βαθμολογία, έβαλε το νερό στο αυλάκι βαθμολογικά και αγωνιστικά δείχνοντας σταθερότητα και συνέπεια. Το «τριφύλλι» δεν είναι παρέα αμούστακων παιδιών, αλλά ομάδα κανονικότατων ποδοσφαιριστών με πολύ καλό προπονητή.
Προφανώς και κανείς δεν πέτυχε κανένα στόχο όντας 4ος στον Παναθηναϊκό. Η διάρκεια προσδιορίζει και το επίπεδο και αυτό το στοίχημα μοιάζει να το κερδίζει στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό με το υπάρχον ρόστερ.
Ανταπεξήλθε άριστα σε ματς όπως κόντρα στον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, τον Ολυμπιακό στο Φάληρο και στο ΟΑΚΑ, απέναντι στην ΑΕΚ με ανατροπή. Για να γίνουν όλα αυτά η φανέλα και καμία φανέλα από μόνη της δεν είναι αρκετή. Οι «πράσινοι» έχουν καλό υλικό και σχέδιο.
Οι προσθήκες του Ιανουαρίου ήδη άρχισαν να παίρνουν λεπτά συμμετοχής και με τον εξαιρετικό Αγιούμπ που μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά στη μεσαία γραμμή η ομάδα του Δώνη μόνο ρόλο κομπάρσου δε μοιάζει να έχει στο υπόλοιπο της σεζόν. Πόσο μάλλον όταν είναι μέσα στο κόλπο του κυπέλλου.