Ο Νικήτας Αυγουλής είδε πως ο Ολυμπιακός μετά το παιχνίδι με την Ζάλγκιρις παρουσίασε και πάλι καλό πρόσωπο στο Μόναχο, ωστόσο, κόντρα στη Μπάγερν αυτό το καλό πρόσωπο δεν αρκούσε για τη νίκη. Τι άλλο χρειαζόταν;

Είναι ξεκάθαρο πλέον πως ο Ολυμπιακός είναι διαφορετικός σε σχέση με το πως ξεκίνησε στην Ευρωλίγκα. Οι παίκτες του σαφώς και έχουν πιο διακριτούς ρόλους στο παρκέ και φυσικά το μπάσκετ που παίζει η ομάδα του Πειραιά είναι πιο ποιοτικό. Ακόμα, όμως, το επίπεδο σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες της λίγκας είναι πιο κάτω, αφού το επίπεδο προσαρμογής που περνάει τώρα ο Ολυμπιακός, οι υπόλοιποι το πέρασαν ως και τον Οκτώβρη. 

Ο Ρότσεστι κι ο Ριντ μπαίνουν σταδιακά στο υπόλοιπο σύνολο και παιχνίδι με παιχνίδι είναι και πιο βελτιωμένοι. Ο Μπόλντγουιν ζήτησε και πήρε δεύτερη ευκαιρία την οποία δείχνει να την τιμά. Ο Ρούμπιτ ξέρει πια ότι είναι “4” κι ο Παπανικολάου όσο οι υπόλοιποι καταλαβαίνουν που πατούν και που βρίσκονται ανακτά τις παλιές του δυνάμεις και αποδεικνύεται υπερεργαλείο σε άμυνα και επίθεση. 

Όπως όμως κάθε ομάδα που είναι μεταβατικό στάδιο, έτσι κι ο Ολυμπιακός, δεν έχει διάρκεια στο υψηλής έντασης και ποιότητας παιχνίδι του. Αν θέλετε να το δείτε από την άλλη πλευρά ομάδες που είναι σε αυτό το στάδιο παρουσιάζουν “κοιλιά” ακόμα και στα καλά τους βράδια. 

Κάτι τέτοιο συνέβη και στο Μόναχο με την Μπάγερν. Ο Ολυμπιακός είχε κακό διάστημα στο πρώτο δεκάλεπτο, έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο, αλλά συνήλθε. Ανέκαμψε, προηγήθηκε κι έδειχνε να ελέγχει την κατάσταση. Ήταν αναμενόμενο κι ο πάγκος περίμενε την αντίδραση της Μπάγερν. Η αντίδραση ήρθε στην τελευταία περίοδο και ξεκίνησε από την πιεστική άμυνα μιας ομάδας που αυτό ξέρει να το κάνει καλά. 

Οι Βαυαροί εστίασαν την πίεσή τους στους μοναδικούς δύο πόλους δημιουργίας που έχει η ελληνική ομάδα. Σπανούλης και Ρότσεστι. Έβγαλαν πολλές φορές και δεύτερο παίκτη πάνω τους, ρισκάροντας την έξτρα πάσα που θα έδινε εύκολο καλάθι και τα κατάφεραν. Ο Ρότσεστι που ήταν εξαιρετικός στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού δεν έβρισκε χώρο να δράσει, ενώ ο Σπανούλης που βελτίωσε την εικόνα του σε σχέση με το ξεκίνημα, εκτός από μια ασίστ στον Μιλουτίνοφ δεν κατάφερε στα τελευταία κρίσιμα λεπτά να δώσει περισσότερες λύσεις. 

Ο Μπόλντγουιν από την άλλη ήταν ο κορυφαίος του Ολυμπιακού, αλλά θα ήταν αφύσικο να πάρει στην πλάτη του την ομάδα όταν η μπάλα έκαιγε και να γίνει ο ήρωας της βραδιάς. Εξάλλου ο Αμερικάνος λύθηκε όσον αφορά το σκορ και τις επιλογές του, σαν οργανωτής και δημιουργός αυτής της ομάδας ακόμα δεν είναι έτοιμος να κάνει την διαφορά. Αν ωστόσο καταφέρει να μπει άμεσα και σε αυτόν τον ρόλο ο Ολυμπιακός θα έχει λύσεις πολλά από τα προβλήματά του.