Το κυνήγι του… χαμένου θησαυρού ξεκίνησε για την ΑΕΚ (για την ακρίβεια συνεχίζεται). Η ήττα από τον Ολυμπιακό και το άνοιγμα της διαφοράς στους 8 βαθμούς φέρνει την Ένωση με την πλάτη στον τοίχο για τη συνέχεια του πρωταθλήματος. Και αν ο αγώνας στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» δεν ήταν τελικός, βάση των όσων έλεγαν παραμονές του αγώνα προπονητής και παίκτες, πλέον, το κάθε επόμενο παιχνίδι για την Ένωση είναι τελικός. Σε διαφορετική περίπτωση η απόσταση από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ θα φτάσει στα περυσινά… δυσθεώρητα επίπεδα και η παρουσία στα play off θα είναι απλά τυπική.
Σε ότι έχει να κάνει με τον αγώνα στο Φάληρο όλοι οι φίλοι της Ένωσης περίμεναν τουλάχιστον να δουν μια ομάδα που θα παίξει με δύναμη, πάθος, αποφασιστικότητα, εξυπνάδα. Ειδικά στο ξεκίνημα και το πρώτο δεκάλεπτο μόνο αυτά τα στοιχεία δεν παρουσίασαν. Είδαμε μια ΑΕΚ να κάνει συνεχώς πίσω βήματα και να μην έχει μπει ποτέ στο ματς με αποτέλεσμα να προσφέρει από δικό της λάθος το γκολ που άνοιξε το δρόμο για τη νίκη στον Ολυμπιακό. Για την ασυνεννοησία Βράνιες-Τσιντώτα και τον «τσακωμό» τους την ώρα που ο Ελ Αραμπί σκόραρε δεν χρειάζεται να πούμε κάτι.
Οι «ερυθρόλευκοι» επικράτησαν εύκολα και χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα της ΑΕΚ, είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει αυτό στους «κιτρινόμαυρους». Δεν χρειάστηκε να φορτσάρει, να ανεβάσει στροφές. Οι παίκτες του δεν περιορίστηκαν ουδέποτε από την Ένωση, η οποία το μόνο που έκανε ήταν να προσαρμόζεται στο επιθετικό πλάνο του αντιπάλου παίζοντας άμυνα και «χτυπώντας» στις αντεπιθέσεις. Καμία πίεση ψηλά για να δυσκολέψει την ανάπτυξη του αντιπάλου. Άφησε χώρους και τη δυνατότητα στους παίκτες του άξονα του Ολυμπιακού να δράσουν ανενόχλητοι.
Όποια απειλή προέκυψε από πλευράς ΑΕΚ ήταν καθαρά από ατομικές ενέργειες, κυρίως του Ολιβέιρα ο οποίος πάλεψε μόνος του στην επίθεση. Ο Λιβάια ήταν απομονωμένος, πήρε ελάχιστες μπάλες και βρήκε ακόμα πιο λίγες συνεργασίες. Αλμπάνης (που προσπάθησε επιθετικά) και Ντέλετιτς προσπάθησαν να βοηθήσουν επιθετικά, όμως όταν το μυαλό είναι κυρίως στο αμυντικό πλάνο η επίθεση περνάει σε δεύτερη μοίρα.
Και αμυντικά η ΑΕΚ πήρε ελάχιστα από τους παίκτες της. Ο Λόπες σπάνια ήλεγξε τον Ποντένσε, ενώ και ο Βράνιες είχε το μυαλό του αλλού. Γενικότερα οι παίκτες της Ένωσης πήγαιναν σε όλες τις μπάλες δεύτεροι με αποτέλεσμα να είναι μόνιμα στο κυνήγι των αντιπάλων τους.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, πλέον η ΑΕΚ οφείλει να κερδίσει το κάθε επόμενο παιχνίδι της. Με όποιον αντίπαλο και αν παίζει, σε οποιαδήποτε έδρα και να περιμένει απώλειες των προπορευόμενων. Σε διαφορετική περίπτωση ο ρόλος κομπάρσου στα play off δεν θα αποφευχθεί.
Κλείνοντας, στον αγώνα με τον Ολυμπιακό είδαμε να επιλέγεται ο Νταβίντ Σιμάο για να βοηθήσει στον άξονα. Ένας παίκτης που ήταν παροπλισμένος από την 1η Σεπτεμβρίου και τον αγώνα με την Τρίπολη όπου είχε θετική παρουσία στο διάστημα που αγωνίστηκε. Έκτοτε, ήταν μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Δεν πήρε ποτέ ευκαιρία. Και ξαφνικά αποστολή και συμμετοχή στο ντέρμπι για να βοηθήσει. Όσο έπαιξε είχε θετική παρουσία, έδειξε πως έχει στοιχεία που λείπουν από το παιχνίδι της ΑΕΚ. Οπότε, πριν αχρηστευτεί και αυτή η καλοκαιρινή μεταγραφή ίσως θα πρέπει να πάρει χρόνο, να βρει ρυθμό και να δείξει αν αξίζει ή όχι μια θέση στο ρόστερ. Αν όχι τότε μπορεί να φύγει και να αναζητήσει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.