Η νέα διοίκηση του ΟΦΗ παρουσιάζει επί τω έργω νέα ήθη και έθιμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με απόλυτα ποδοσφαιρική λογική και με σεβασμό στο άθλημα και στους συντελεστές του, έχει αποφασίσει να κινηθεί σε έναν δικό της ανεξάρτητο δρόμο.
Μακριά από παραγοντισμούς, μακριά από κέντρα αποφάσεων, μακριά από διαιτητικούς αλλαλαγμούς και με καθαρή ποδοσφαιρική συνείδηση, θέλει να χτίσει μια ομάδα πρότυπο που θα ζει και θα πεθαίνει για το ποδόσφαιρο και μόνο αυτό. Οικονομικά αυτάρκης, με πλάνο μακροπρόθεσμο, δίδοντας ασφάλεια σε παίκτες και προσωπικό, θέλει να βάλει πίσω μια για πάντα τα κακώς κείμενα που ταλάνιζαν τον σύλλογο.
Η αποπομπή του Νίκου Παπαδόπουλου είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Η διοίκηση του ΟΦΗ είναι αποφασισμένη να επιδείξει μηδενική ανοχή στη βία από οποιοδήποτε μέλος του συλλόγου σε όποιο τομέα κι αν απασχολείται.
Δε θυμάμαι άλλη παρόμοια απόφαση για ανάλογο περιστατικό από οποιονδήποτε σύλλογο. Ακόμα κι αν υπήρξε πρόκληση, το συμβάν αυτό δε μπόρεσε να περάσει ανερυθρίαστα από τη μελανόλευκη διοίκηση, που αναγκάστηκε να προχωρήσει στο τέλος της συνεργασίας με τον προπονητή που ανέβασε την ομάδα ξανά στη μεγάλη κατηγορία.
Ασφαλώς και αναγνωρίζεται η συνεισφορά του στον ΟΦΗ και φυσικά οι δύο πλευρές θα συνέχιζαν κανονικά τουλάχιστον μέχρι τη λήξη της φετινής περιόδου. Το περιστατικό όμως με τον Χρήστο Κουτσοσπύρο επί της ουσίας οδήγησε στην έξοδο τον Νίκο Παπαδόπουλο, ο οποίος τον τελευταίο καιρό προσπαθούσε να διαχειριστεί την πίεση των αποτελεσμάτων και του κόσμου.
Ένας σύλλογος όμως είναι αναγκασμένος να προχωρήσει μπροστά. Ένας σύλλογος θα ζει για πάντα και θα προσδιορίζεται από τους ανθρώπους που τον απαρτίζουν οι οποίοι είναι απλά περαστικοί. Με το βλέμμα λοιπόν στην επόμενη μέρα, θεωρώ πως ο ΟΦΗ θα πρέπει να συνεχίσει να προσδιορίζεται από τον Νίκο Νιόπλια.
Έναν άνθρωπο του ΟΦΗ. Έναν άνθρωπο που προσδιορίζει τον ΟΦΗ όσο λίγοι τα τελευταία τριάντα χρόνια. Στα 54 του είναι πάντοτε δίπλα στην ομάδα, την παρακολουθεί από κοντά και δε χρειάζεται καθόλου χρόνο προσαρμογής. Άλλωστε τί προσαρμογή να χρειάζεται ένας άνθρωπος που έχει ζήσει τα αποδυτήρια του Γεντί Κουλέ ως παίκτης για 16 ολόκληρα χρόνια (1983-93 και 1996-2002);
Ο Νίκος Νιόπλιας για όσους δεν το θυμούνται, έχει πάρει πρωτάθλημα ως προπονητής με τον Παναθηναϊκό (2010) και έχει προπονήσει τον Ατρόμητο (2014-15) από τον οποίο έφυγε για να αναλάβει τον ΟΦΗ στη Γ’ Εθνική. Έναν ΟΦΗ που φυτοζωούσε, αλλά η αγάπη του για την ομάδα δεν του επέτρεπε να μείνει μακριά της.
Στη Β’ Εθνική ένα χρόνο μετά δεν είχε τη στήριξη που επιθυμούσε. Αντικαταστάθηκε τότε από τον Νίκο Παπαδόπουλο, ο οποίος την επόμενη σεζόν ανέβασε την ομάδα στη μεγάλη κατηγορία. Πιθανότατα αυτό να είχε συμβεί και με τον Νίκο Νιόπλια. Δε θα το μάθουμε ποτέ.
Στην καριέρα του έχει κάτσει σε πάγκο ομάδας ενενήντα φορές. Έχει τη φλόγα και τη δίψα αλλά παράλληλα και την πείρα να βοηθήσει την αγαπημένη του ομάδα να πορευτεί στο σωστό δρόμο και πάντα σύμφωνα με τις αρχές που επιβάλλει η νέα διοίκηση της ομάδας.
Κι αν η νέα διοίκηση του ΟΦΗ καλείται να πάρει την πρώτη της απόφαση για την ανάληψη της τεχνική ηγεσίας της ομάδας και έχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο που δεν συμπεριλαμβάνει τον Νίκο Νιόπλια, είναι δεδομένο πως “η σημαία της ομάδας” θα μπορούσε να επιστρέψει στον ιστό της ακόμα και από άλλο πόστο στον Όμιλο.