Με την ανακοίνωση της απόκτησης του Ρομπέρτο από την Εσπανιόλ, επιχειρήσαμε να βάλουμε στη «ζυγαριά» τα τρία χρόνια τα οποία ζήσαμε «δίπλα» του. Δηλαδή, το διάστημα που κάθισε χωρίς άγχος στην «ηλεκτρική» θέση κάτω από την εστία του Ολυμπιακού. Να ξέρετε πως η υπεράσπισή της δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Αν ανατρέξετε στη σύγχρονη του ιστορία των «ερυθρόλευκων» (για την ακρίβεια από την περίοδο 1996-97 έως τις μέρες μας), θα συμφωνήσετε ότι στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στη «μετανάστευση» του Ελευθερόπουλου στην Ιταλία και την έλευση του Νικοπολίδη, όπως και στην περίοδο της αποχώρησης του από την ενεργό δράση και μέχρι να πιάσει Λιμάνι ο Ρομπέρτο, υπήρχε ανασφάλεια κάτω από την εστία των «Πειραιωτών».
Χωρίς καμία αμφιβολία, ο Ισπανός ήρθε στην Ελλάδα για να κάνει επανεκκίνηση στην καριέρα του μετά το αποτυχημένο πέρασμά του στην Μπενφίκα. Βρήκε στα μέρη μας τη χαμένη αυτοπεποίθησή του, ανεβάζοντας στα ύψη τις μετοχές του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Και ο Ολυμπιακός βρήκε στο πρόσωπό του ασφάλεια. Η κερκίδα δέθηκε μαζί του. Τον αγάπησε. Χωρίς αμφιβολία, τον λάτρεψε στον υπερθετικό βαθμό. Δικαιολογημένα, αφού ορισμένες από τις εμφανίσεις του στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν βγαλμένες μέσα από τα καλύτερα ποδοσφαιρικά όνειρά.
Φυσιολογικά κατέληξε να είναι ένας εκ των αρχηγών των πρωταθλητών. Όχι μόνο για την αγωνιστική προσφορά του, αλλά και για την ισχυρή προσωπικότητά του. Αυτήν που γνωρίσαμε και θαυμάσαμε και εμείς καλύπτοντας το ρεπορτάζ των «ερυθρόλευκων». Ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή για να μιλήσει με το θάρρος της γνώμης του. Ποτέ δεν είχε διάθεση να διεκπεραιώσει κάθε επαφή μας, στο πλαίσιο των συνεντεύξεων που μας παραχωρούσε είτε στα αποδυτήρια μετά τους αγώνες, είτε στο προπονητικό κέντρο του Ρέντη.
Από όλες τις ποδοσφαιρικές κουβέντες που είχαμε μαζί του, θα κρατήσουμε όσα μας είπε μπροστά από την κάμερα των καναλιών novasports μετά το ντέρμπι της Λεωφόρου Αλεξάνδρας της τελευταίας σεζόν, το οποίο δεν άρχισε ποτέ. Δεν ήταν συνέντευξη, αλλά σεμινάριο για το πώς θα πρέπει να βλέπουμε το ποδόσφαιρο. Για τις επιλογές που θα χρειαστεί να κάνουμε άμεσα ώστε να βελτιώσουμε τα κακώς κείμενα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μέσα σε μία τόσο ιδιαίτερη και δύσκολη κατάσταση, μίλησε με καθαρό μυαλό και συγκροτημένη σκέψη. Ικανότητα που έχουν μόνο οι μεγάλες προσωπικότητες. Πώς να ξεχάσουμε, λοιπόν, εκείνη τη συζήτησή μας στον «αέρα» των καναλιών novasports.
Πραγματικά, αισθανόμαστε τυχεροί επειδή είχαμε τη δυνατότητα να συνεργαστούμε με έναν τέτοιο άνθρωπο, τον οποίο πολλοί θα τον θυμούνται και για όσα έπραξε στο ντέρμπι του πρωταθλήματος με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Όταν πήρε το ρόλο «πυροσβέστη» και τη στιγμή κατά την οποία είχαν «ανάψει τα αίματα» στο κέντρο του γηπέδου από παίκτες και παράγοντες των δύο ομάδων, με επιτακτικό τρόπο απαίτησε από τους ανθρώπους του δικού του «στρατοπέδου» να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το ματς.
Για αυτό αισθανόμαστε πως όλοι βγήκαμε κερδισμένοι από την παρουσία του Ρομπέρτο στην Ελλάδα. Εν κατακλείδι, θα μου επιτρέψετε να τον αποχαιρετήσω με την φωτογραφία από τη βράβευσή του για την παρουσία του (για δεύτερη σεζόν στη σειρά) σην κορυφαία ομάδα της εκδήλωσης των βραβείων novasports-superlegaue 2016. Και να τον ευχαριστήσω για τη συνεργασία αλλά κυρίως για όσα έμαθα από εκείνον. Όπως με τον Φουστέρ, έτσι και με τον Ρομπέρτο θα ευχηθούμε «εις το επανιδείν»…
ΥΓ: Έχει ανάγκη να ζήσει από κοντά τα παιδιά του. Και τούτο δε μπορεί να το στερήσει κανένας στον πατέρα Ρομπέρτο.