Ο πρώτος φιλικός αγώνας του ΠΑΟΚ για τη φετινή σεζόν πραγματοποιήθηκε στην Ολλανδία, σ’ ένα γήπεδο αρκετά γνώριμο στην ελληνική ομάδα αλλά και τους φίλους της. Το τελικό 14-0 επί της Σιλφόλντε, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για σχολιασμό πέρα από τα συμπεράσματα που αποκόμισε η τεχνική ηγεσία για τη δουλειά που έχει γίνει ως τώρα και τ’ αποτελέσματά της αλλά και γι’ αυτήν που πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα. Μια πρόβα με θετικό πρόσημο αλλά ως εκεί … Ταπεινή, προσωπική άποψη είναι πως το σημαντικότερο όφελος από την πρώτη φιλική … πρόβα δεν προέκυψε κάτι το πολύ ανησυχητικό ως γεγονός ή ως γενικότερη αδυναμία. Κάτι που για να συμβεί σε μια τέτοια αναμέτρηση θα έπρεπε να ανήκει στην κατηγορία του πλέον έντονου.
Δυο ενδεκάδες, μια για κάθε ημίχρονο, με – σχεδόν – ισοδύναμη – παρουσία που συγκυριακά απεικονίζεται και στα τέρματα που επιτεύχθηκαν ανά ημίχρονο, με απουσίες καθώς δεν αγωνίστηκαν οι δυο πλέον έμπειροι τερματοφύλακες της ομάδας, Γλύκος και Βελλίδης, όπως επίσης κι οι ανέτοιμοι Κωνσταντινίδης, Τζαβέλλας, Τζιόλης, Κάμπος, Μπίσεσβαρ, ενώ λείπουν με άδεια και οι Κάτσε – Μακ. Ηταν μια ομάδα με σαφή αγωνιστικό προσανατολισμό, με αρκετά οικείο αγωνιστικό σχηματισμό, με διακριτές γραμμές και σωστές, αρμονικές συνεργασίες των γραμμών, με συνέπεια τη σπάνια – ακόμη και για τέτοιους αγώνες – παραγωγικότητα στην επίθεση αλλά και την απουσία ουσιαστικού κινδύνου στην άμυνα.
Παρά τη δεδομένη διαφορά δυναμικότητας που γινόταν ολοένα και πιο φανερή όσο περνούσε η ώρα, δεν υπήρξε χαλάρωση. Παρά τον δεδομένο εκνευρισμό των Ολλανδών για τις διαστάσεις του σκορ, που σε συνάρτηση με το προφίλ τους ως ομάδα είχαν ως αποτέλεσμα αρκετά σκληρά μαρκαρίσματα, είναι σημαντικά θετικό πως δεν υπήρξε αντίδραση από τους ποδοσφαιριστές του «Δικεφάλου». Είναι κι αυτό ένα δείγμα συγκέντρωσης και φιλοσοφίας, πάντα υπό – σχεδόν – μηδενικές συνθήκες πίεσης που χαρακτηρίζουν τον πρώτο φιλικό αγώνα της σεζόν.
Μελίσσας, Κίτσιου (σ.σ. αρχηγός), Κρέσπο, Πούγγουρας, Λέοβατς στην άμυνα, Σάκχοφ και Χαρίσης τα δυο αμυντικά χαφ, αλλά όχι στην ίδια ευθεία καθώς ο πρώτος είχε πιο δημιουργικό χαρακτήρα και περισσότερες προωθήσεις, Περέιρα και Κουλούρης μπροστά τους στον άξονα, με τους Ροντρίγκεζ και Κοροβέση στις πτέρυγες, δεξιά κι αριστερά αντίστοιχα, για το πρώτο ημίχρονο. Κανενός η απόδοση δεν ήταν κάτω του καλού. Σημείο αναφοράς ο Λέοβατς, μια φυσιογνωμία που έδειξε στοιχεία ηγέτη, με δημιουργικές αρετές αλλά και κατευθύνσεις σε όλη του τη γραμμή. Δεν είχαν δύσκολο έργο οι Κρέσπο – Πούγγουρας, ενώ ο Σάκχοφ δείχνει να αφομειώνει γοργά τα δεδομένα του νέου του περιβάλλοντος και το … αντίστροφο.
Μεστή και ουσιαστική παρουσία από Κίτσιου και Χαρίση, δραστήριοι οι Ροντρίγκεζ και Κοροβέσης. Σημεία αναφοράς και ο Περέιρα και ο Κουλούρης, για την … άνεση που έδειξαν πως έχουν επιστρέφοντας από σεζόν ως δανεικοί. Τρία και πέντε γκολ αντίστοιχα, που επιβεβαίωσαν θετικά την εικόνα που δείχνουν και στις προπονήσεις, ειδικά ο Αργεντινός, η παρουσία του οποίου με όλα όσα συνέβησαν πέρσι ν’ αποτελεί ερωτηματικό μέχρι την άφιξή του. Κι ως τώρα …. προκαλεί χαμόγελα ικανοποίησης για τον επαγγελματισμό του και την εν γένει εικόνα του.
Στο δεύτερο σαράντα πεντάλεπτο, στην εστία κάθησε ο Σιαμπάνης, στην άμυνα οι Μάτος, Χατζηισαϊας, Μαλεζάς, Γιαννούλης, αμυντικά χαφ ήταν οι Τσίμιροτ, Δημητριάδης, έχοντας μπροστά τους ως μεσοεπιθετική τριάδα από δεξιά προς τ’ αριστερά τους Ζάιρο, Πέλκα, Μυστακίδη και στην κορυφή της επίθεσης τον Αθανασιάδη (σ.σ. αρχηγός). Ιδιος σχηματισμός, 4-2-3-1, πιο … «μουδιασμένο» ξεκίνημα σε σχέση με το αντίστοιχο του πρώτου ημιχρόνου, ίδιο αποτέλεσμα. Κοινός παρονομαστής κι η διαφορετική λειτουργία των δυο χαφ, με τον έναν εκ των δυο να λειτουργεί υποστηρικτικά μεσοεπιθετικά, ανεβαίνοντας για να δώσει περισσότερη ενέργεια και λύσεις επιθετικά και ταυτόχρονα την ευχέρεια για περισσότερη πίεση σε συνθήκες άμυνας κάνοντας το αρχικό σχήμα να μοιάζει – σ’ αυτές τις συνθήκες – ως 4-1-4-1, όπως γίνεται και στις ασκήσεις των προπονήσεων.
Η ποιότητα του Μάτος φάνηκε από νωρίς, το δίδυμο των κεντρικών αμυντικών ήταν σταθερό, με τον Χατζηισαϊα να προσπαθεί να δείξει και να δώσει πράγματα επιδιώκοντας την καθιέρωση στο αρχικό σχήμα. Για τον Γιαννούλη ήταν η πρώτη εμφάνιση κι η συνεργασία του στην πλευρά με τον Μυστακίδη χρήζει βελτίωσης, με ευθύνη και των δυο, κάτι για το οποίο φώναζε κι ο Μαλεζάς στην … πρόβα της πρωϊνής προπόνησης. Ο Τσίμιροτ συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε την περσινή σεζόν, ο Δημητριάδης ξεκινά την καριέρα του στην πρώτη ομάδα με καλά στοιχεία αλλά έχει πολύ δρόμο μπροστά του παρότι πρόλαβε και να σκοράρει αποδεικνύοντας το λόγο της επένδυσης που γίνεται στο πρόσωπό του και των φιλοδοξιών που τον συνοδεύουν.
Ο μοναδικός που ίσως να υπολείπεται ελαφρώς των υπολοίπων ήταν ο Ζάιρο, ενδεχόμενο που οδήγησε τον Σέρβο τεχνικό να τον μετακινήσει από αριστερά και να φέρει τον Μυστακίδη από δεξιά, σε μια από τις εσωτερικές δοκιμές που έγιναν. Ορεξη, διάθεση και αποτέλεσμα από τον Πέλκα, μα περισσότερο από τον Αθανασιάδη σε ουσία κι αποτέλεσμα. Κι όλα αυτά, παρουσία κόσμου, φίλων της ομάδας, από Ολλανδία, Γερμανία (Ντίσελντορφ, Λούντενσαϊτ, Βερολίνο κ.α.), Βέλγιο (Βρυξέλλες Θύρα 4) κι όχι μόνον (Γιαννιτσά), δυσανάλογου του παρελθόντος μεν αλλά με την ίδια διάθεση και «δίψα» για να δουν την αγαπημένη τους ομάδας από κοντά, σε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που εκείνη πλησιάζει τον τόπο διαμονής τους.
Σε όλα αυτά κοινός παρονομαστής μπαίνει η λαϊκή ρήση που αναφέρει πως «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο» κι όσο οι μέρες περνούν κι ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει, τόσο πιο σίγουρος θα μπορεί να είναι κάποιος για αυτό που δημιουργείται κι είναι υπό εξέλιξη. Μέχρι το προσεχές Σάββατο και τον δεύτερο φιλικό αγώνα του ΠΑΟΚ, με αντίπαλο τη βελγική Μπριζ, καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους …