Σίγουρα η 30η και τελευταία αγωνιστική της Superleague δεν μας έκανε σοφότερους. Μας έκανε όμως, λίγο πιο συναισθηματικούς.
Γιατί ο σκληρός Ραζβάν Λουτσέσκου λύγισε στο τελευταίο του παιχνίδι με την Ξάνθη και δάκρυσε πριν και μετά το παιχνίδι με την Βέροια, στη μικρή φιέστα που ετοίμασε για το δικό του «αντίο» η ακριτική ομάδα.
Ο Ρουμάνος προπονητής με τα 108 παιχνίδια στον πάγκο της Ξάνθης, έκανε το απόλυτο ρεκόρ για την ομάδα της οποίας ηγείται ο Χρήστος Πανόπουλος. Ρεκόρ που δύσκολα θα καταρριφθεί στο μέλλον.
Γιατί το ίδιο συνέβη και με το Νίκο Ζιαμπάρη, που σκόραρε στην Τρίπολη το πρώτο του και τελευταίο γκολ για τη σεζόν με τη φανέλα του Ηρακλή και δάκρυσε μέσα στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης».
Γιατί ο «γηραιός» έδωσε μια μεγάλη μάχη μέσα στα γήπεδα και κατάφερε να παραμείνει αγωνιστικά στην κατηγορία, παρά το γεγονός ότι η διοίκηση της ομάδας αρνείται να εμφανιστεί στο προσκήνιο, κάτι που μπορεί να της στοιχίσει στη συνέχεια.
Αλλά πώς να εμφανιστεί όταν δεν φρόντισε ούτε για τις κανονικές εμφανίσεις του Ηρακλή στην Τρίπολη και η ομάδα αγωνίστηκε κόντρα στον Αστέρα με τις φανέλες της προπόνησης!
Γιατί ο Ατρόμητος έδειξε το οικογενειακό κλίμα που επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια στο Περιστέρι, όπου Λαζαρίδης, Μπρίτο και Παράσχος έλαβαν ο καθένας την τιμή που τους άξιζε για το μερίδιο της προσφοράς τους στην ομάδα.
Και τέλος γιατί ακόμα και στη Λεωφόρο το συναίσθημα ήταν έντονο από τους λίγους οπαδούς του Παναθηναϊκού που πήγαν στο γήπεδο. Αίσθημα θυμού όμως, προς τη διοίκηση, λόγω της πικρίας από τον χαμένο τελευταίο στόχο της χρονιάς που ήταν το κύπελλο.
Αλλά έτσι αποφάσισε ο κόσμος να αντιδράσει. Με πανό και συνθήματα εις βάρος της νυν διοίκησης, αλλά και της οικογένειας Βαρδινογιάννη, παρά το γεγονός ότι έχει παραδώσει τα κλειδιά εδώ και χρόνια εξαιτίας των δικών τους αντιδράσεων.