Σαν λαός είμαστε των άκρων. Υπερβολικοί. Πανηγυρτζήδες στην καλή εκδοχή. Δραματικοί στην αρνητική. Διπολικότητα. Ίδια φαινόμενα και στη περίπτωση της Άννας Κορακάκη. Το τι πέτυχε και κυρίως το πώς το πέτυχε η 20χρονη το γνωρίζει ο ίδια. Όχι καλύτερα απ όλους, καθώς δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Μόνο η ίδια και η οικογένειά της. Γι αυτό και δεν «ακούω» τα όμορφα λόγια, τις ανακοινώσεις, τις φωτογραφίες οποιουδήποτε άλλου πάρα μόνη εκείνης και του πατέρα της.
Σκεπτόμενος τον αγώνα της το βράδυ της Τρίτης τείνω να καταλήξω σε δύο σκέψεις: Η μία μεγάλη της επιτυχία είναι ότι ένας ολόκληρος κόσμος, ανεξαρτήτως ηλικίας, καταγωγής, ενδιαφέροντος, κοινωνικού στρώματος έμαθε πως υπάρχει ένα άθλημα που λέγεται σκοποβολή. Έμεινε μπροστά από την τηλεόρασή του και παρακολούθησε έναν αγώνα σκοποβολής. Πόσο σπουδαίο αυτό που κατάφερε η Ελληνίδα αθλήτρια. Πόσο δύσκολο. Ούτε στο πιο τρελό όνειρό της θα μπορούσε να το φανταστεί. Δε θυμάμαι παρόμοιο φαινόμενο εκτόξευσης ενδιαφέροντος εν μια νυκτί στον ελληνικό αθλητισμό, σε τόσο «αντιεμπορικό» άθλημα. Μπορεί και να κάνω λάθος…
Η δεύτερη σκέψη μου αφορά στην ανάγκη ταύτισης που έχει ο Έλληνας. Στην ανάγκη να χαρεί, να νοιώσει υπερήφανος, να μοιραστεί τα συναισθήματά του, να αννα-στηθεί ψυχολογικά. Να πάρει λίγο από τη λάμψη. Έστω και με υπερβολικό τρόπο. Τα social άλλωστε, βοηθούν στην υπερβολή. Όπως και στην ισοπέδωση. Όπως και στην αντιμετώπιση των γεγονότων με χιούμορ. Ανάλογα το πώς τα χρησιμοποιεί καθείς. Έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελά με ένα ποστ του φίλου μου Κώστα στα social, στο οποίο ανέφερε πως “παίζει η Ρεαλ και βλέπω σκοποβολή. Η μαγεία του αθλητισμού”. Μεγάλη αλήθεια. Όπως μεγάλη αλήθεια είναι πως οτιδήποτε σε κάνει να ταυτίζεσαι, είτε ομάδα, είτε αθλητής, είναι πιο σημαντικό απ οτιδήποτε άλλο. Για τον αθλητισμό μιλάμε.
Υπάρχουν πολλά μαθήματα που μπορεί κανείς να πάρει από την Άννα Κορακάκη. Σε ατομικό, αλλά και συλλογικό επίπεδο. Και κατά τη γνώμη μου ένα απ αυτά είναι η ανάγκη δημιουργίας νέων «ηρώων». Ελληνικών ηρώων. Και αναφέρομαι κυρίως στα «εμπορικά» αθλήματα, όπου έτσι όπως χαράσσουν πορεία οι ομάδες, πλησιάζουν να γίνουν… τέως εμπορικά.