Το κείμενο αυτό το γράφω ορμώμενος από το γεγονός ότι ήμουν κι εγώ ποδοσφαιριστής του ΑΟ Βουλιαγμένης έχοντας περάσει από όλα τμήματα του εν λόγω συλλόγου, από τα junior μέχρι την πρώτη ομάδα. Θυμάμαι λοιπόν τον Σπύρο Παπανικολάου σε ηλικία έξι ετών στην αγκαλιά του πατέρα του όταν πανηγυρίζαμε το πρωτάθλημα στην Β’ Αθηνών.
Ο Σπύρος Παπανικολάου κάτω δεξιά στην αγκαλιά του πατέρα του (λεζάντα)
Το παιδί αυτό ήδη έπαιζε δύο χρόνια ποδόσφαιρο στα junior του ΑΟ Βουλιαγμένης και ήδη το όνομά του είχε αρχίσει να συζητιέται στα “πηγαδάκια” της Δόξας. “Δόξα” για όσους δε γνωρίζουν ονομάζεται το αθλητικό κέντρο της Βουλιαγμένης που βρίσκεται στον λόφο του Αγίου Γεωργίου στο Καβούρι, καθώς η ομάδα παλιότερα ονομαζόταν Δόξα Καβουρίου.
Σε αυτόν τον υπέροχο τόπο για να μεγαλώνει ένα παιδί είχε την ευκαιρία να μάθει ποδόσφαιρο ο Σπύρος Παπανικολάου που πραγματικά τον συναντούσε κανείς όλη μέρα με μια μπάλα στην συγκεκριμένη δασώδη περιοχή μέσα και γύρω από το γήπεδο της Βουλιαγμένης. Ο πατέρας του Σπύρου, ο Γιάννης Παπανικολάου με καριέρα στον Λεβαδειακό στην μεγάλη κατηγορία, τον δίδαξε εκτός από ποδόσφαιρο, ήθος.
Με όπλα το ταλέντο του και τον χαρακτήρα του, ο Σπυράκος έπαιξε για μερικά χρόνια στην Βουλιαγμένη (2002-2005) και στην Βάρη (2005-2008) όταν και μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό και στις εγκαταστάσεις της Παιανίας. Από έντεκα χρονών και για οκτώ χρόνια γαλουχήθηκε ποδοσφαιρικά στους πράσινους έχοντας προπονητές τους Κυριαζή, Βόκολο, Ράικο, Ταράση, Παπαδάκη, Σάμιο, Βονόρτα, Μαραγκό και Φραντζέσκο.
Με τον “mr foul” τους συνδέει η κοινή τους ποδοσφαιρική καταγωγή, καθώς και οι δύο προέρχονται από τον ΑΟ Βουλιαγμένης. Ο Παπανικολάου αγωνίζεται κυρίως στα πλάγια της επιθετικής γραμμής, πίσω από τον φορ και γενικά σε όλες τις θέσεις από τη μέση και μπροστά. Περισσότερο δημιουργεί, αλλά και σκοράρει.
Κάπως έτσι, μεγαλώνει ο κύκλος των ποδοσφαιριστών που έχουν γίνει επαγγελματίες και προέρχονται από τον ιστορικό ΑΟ Βουλιαγμένης. Εκτός λοιπόν από τους δύο προαναφερθέντες πράσινους, από την Βουλιαγμένη ξεκίνησε την καριέρα του ο μεγάλος Γιώργος Φαμέλης με σπουδαία καριέρα στην ΑΕΚ, ο Γιάννης Λάλας που έπαιξε στον Ολυμπιακό, ο Σάκης Τοσουνίδης με θητεία σε Πανσερραϊκό και ΑΕΚ, ο Γιώργος Τοσουνίδης σε Παναιτωλικό και Μαρκό, ο Παπαχριστόπουλος στον Πανιώνιο, ο Φανούρης Βοργιάς σε Παναιτωλικό και Μαρκό, ο Καλογιαννίδης και ο Σόλων Χριστόπουλος.
Ο Σπύρος Παπανικολάου, περί ου ο λόγος, στα 19 του χρόνια υπέγραψε το πρώτου του επαγγελματικό συμβόλαιο το οποίο θα είναι διάρκειας ενός έτους και πρέπει μαζί με τους υπόλοιπους «πιτσιρικάδες» που έγιναν άντρες ύστερα και από την έγκριση του Ζιλμπέρτο Σίλβα, να αποδείξουν ότι το μέλλον τους είναι στο Κορωπί. Δείχνει το δρόμο και σε άλλους μικρούς μπαλαδόρους να κυνηγούν το όνειρό τους ακόμα κι αν τα πρώτα τους βήματα γίνονται σε κάποια από τις γειτονιές της Αθήνας και ολόκληρης της Ελλάδας.
ΥΓ: Στην Βουλιαγμένη γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να ανέβει η ομάδα και πάλι επίπεδο, να αναδείξει νέα ταλέντα και να αποτελέσει και πάλι ένα υγιές αθλητικό “κύτταρο” στα νότια προάστια. Κάτι που πρέσβευε για πολλές δεκαετίες και που αναμένεται να συνεχίσει να το κάνει.