Φτάσαμε λοιπόν στο απόλυτο σημείο βρασμού της σεζόν, στο σημείο μηδέν και στους τελικούς της Basket League. Μπορεί η Ευρωλίγκα να παραμένει το μεγάλο στοίχημα για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, μπορεί οι παρουσίες του πρώτου σε δύο από τα τρία τελευταία φάιναλ φορ να εκτόξευσαν το ενδιαφέρον μαζί με τη διευρυμένη αγωνιστικά σεζόν αλλά οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι βρίσκονται για τέταρτη χρονιά στη σειρά στο ίδιο σημείο: Η χρονιά τους θα κριθεί από την κατάκτηση (ή όχι) του πρωταθλήματος.
Από τη στιγμή που η κατάκτηση της Ευρωλίγκα μετά το 2013 δεν έχει γίνει πραγματικότητα οι δύο ομάδες είναι καταδικασμένες να ψάχνουν το ‘’ιερό δισκοπότηρο’’ στους εγχώριους τελικούς. Και αυτοί στην πραγματικότητα θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό και την επιτυχία ή την αποτυχία ολόκληρης της χρονιάς. Κακά τα ψέματα. Ο πρωταθλητής θα ξέρει ότι έκλεισε τη σεζόν του με επιτυχία, ο ηττημένος θα μπει σε περίοδο περισυλλογής και ανακατατάξεων.
Και αυτό ακριβώς είναι που μετατρέπει κάθε τέτοια σχετική σειρά σε μια εντελώς καινούργια διαδικασία. Και μια σειρά αγώνων που μοιάζει και είναι ένα απλό άγραφο λευκό χαρτί. Όποιος γράψει την τελευταία λέξη θα είναι ο κερδισμένος διότι την ιστορία στον πόλεμο και στον αθλητισμό τη γράφουν πάντοτε οι νικητές.
Δεν αποτελεί κλισέ αλλά απόσταγμα εμπειρίας πολλών χρόνων: Τα προγνωστικά απαγορεύονται. Για τον απλούστατο λόγο ότι πολλάκις έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια των αχρήστων όπως εκείνο τα ταπεινό μάτσο με χαρτιά που πέταξε το 1891 ο δόκτορας που ανακάλυψε το μπάσκετ στο Σπρίγκφιλντ της Μασαχουσέτης.
Τα παραδείγματα που μετατρέπουν την απαγόρευση προβλέψεων σε αξίωμα και όχι σε δόγμα είναι πολλά. Το 2013 ο Ολυμπιακός γύρισε φουριόζος και τροπαιούχος από το Λονδίνο. Ελάχιστοι πίστευαν ότι η ομάδα που έκανε επίδειξη δύναμης στη Βρετανική πρωτεύουσα μπορούσε να χάσει τον τίτλο αλλά δέκα μέρες αργότερα ο Παναθηναϊκός ήταν πρωταθλητής σκουπίζοντας τη σειρά των τελικών χωρίς να δεχτεί σε κανένα από τους αγώνες που τελείωσε πάνω από 52 πόντους.
Το 2014 ο Ολυμπιακός έσπασε την έδρα σε μια από τις σπάνιες (μέχρι εκείνη τη στιγμή) νίκες του στο ΟΑΚΑ αλλά δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα. Η σειρά γύρισε για 5ο τελικό στο Μαρούσι και ο Παναθηναϊκός ξαναπήρε τον τίτλο. Το 2015 παρότι όλοι περίμεναν μια σκληρή μάχη ο Ολυμπιακός σκούπισε τους τελικούς και πέρσι βιώσαμε την πιο ανατρεπτική σειρά της ιστορίας. Στους τέσσερις τελικούς έγινε αυτό που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ: Κέρδισε μόνο μια φορά ο γηπεδούχος και ο Ολυμπιακός πήρε τον τίτλο με δύο buzzer beater του Σπανούλη.
Φέτος οι δύο ομάδες ξεκινούν από διαφορετική αφετηρία τους τελικούς. Στα χαρτιά ο Ολυμπιακός μοιάζει να είναι πιο έτοιμος, προέρχεται από την παρουσία του στο φάιναλ φορ, παίζει σταθερά καλά τους τελευταίους δύο μήνες και έχοντας κερδίσει τέσσερα από τα τελευταία έξι παιχνίδι του στο ΟΑΚΑ μοιάζει να έχει ξεπεράσει το ‘’σύνδρομο’’ του γηπέδου που είχε κερδίσει μόλις έξι φορές σε 46 επισκέψεις του για αγώνες πρωταθλήματος κανονικής περιόδου ή πλέι οφ από το 1995 και μετά!
Ακόμη και έτσι όμως στον Ολυμπιακό ξέρουν ότι το ταξίδι στο Μαρούσι ποτέ δεν είναι εύκολο και πάντοτε το βαρόμετρο που χωρίζει τη νίκη από την ήττα είναι μια λεπτή διαχωριστική γραμμή: Η απόδοση των γκαρντ και κυρίως του Βασίλη Σπανούλη κάνει τη διαφορά είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω.
Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός πέρασε την τρικυμία του αποκλεισμού από τη Φενέρ, έχασε ένα παιχνίδι στον ημιτελικό γύρο από την ΑΕΚ αλλά τον έκλεισε με μια επίδειξη δύναμης. Η ομάδα δείχνει να έχει κλείσει τις πληγές που άνοιξαν στην Τουρκία, να έχει ξεπεράσει την περιπετειώδη επιστροφή και με ένα παράξενο τρόπο να έχουν βρει συνοχή τα πολλά ετερόκλητα κομμάτια της. Ο Καλάθης στη σειρά με την ΑΕΚ έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της ζωής του αλλά για τον Παναθηναϊκό μεγάλο κριτήριο θα είναι οι δύο πρώτοι τελικοί. Αν μείνει όρθιος τότε θα επιβεβαιώσει ότι το DNA επιβίωσης και αυτοσυντήρησης της ομάδας είναι ανάλογο με αυτό που υπήρχε στα ‘’πράσινα’’ αποδυτήρια παλαιότερα.
Το σίγουρο είναι ότι για μια ομάδα που παραδοσιακά είχε τον τρόπο να σπάει το πλεονέκτημα έδρας του ‘’αιώνιου αντίπαλου’’ οι τελικοί δεν είναι μια απλή διαδικασία. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι τα συναισθήματα αλλάζουν εύκολα και γρήγορα και ότι αγωνιστικά οι πραγματικές διαφορές των δύο ομάδων είναι πολύ μικρές. Ανεξάρτητα από προγνωστικά που συνήθως μοιάζουν με ευσεβείς πόθους και απέχουν από την πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια το 70-75% των ανάλογων αγώνων ήταν κλειστά παιχνίδια που κρίθηκαν σε μικρό σκορ και μονοψήφιες διαφορές. Και οι φετινοί τελικοί, ανεξάρτητα του νικητή και πρωταθλητή, δεν θα διαφέρουν του κανόνα. Οτιδήποτε άλλο είναι εκτός πραγματικότητας.