Καλύτερη πρεμιέρα στο πρωτάθλημα δεν θα μπορούσε να περιμένει ακόμα και ο πιο αισιόδοξος φίλαθλος της ΑΕΚ. Εκτός απ’ το γεγονός ότι η Ένωση βρήκε λύσεις στο σκοράρισμα, το πιο σημαντικό είναι ότι μετά από αρκετά χρόνια τα πρόσωπα που έβλεπε κάποιος στον αγωνιστικό χώρο με τη φανέλα του Δικεφάλου έπειθαν ότι μπορούν να οδηγήσουν την ομάδα ξανά στον δρόμο των επιτυχιών. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι το έμψυχο δυναμικό της ΑΕΚ απαρτίζεται από αρκετούς ποδοσφαιριστές – προσωπικότητες, οι οποίοι με μια τους κίνηση έχουν την ικανότητα να αλλάξουν την εικόνα ενός αγώνα. Δεν τους ψάχνεις όμως με το …σταγονόμετρο, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά σε όποια γραμμή του γηπέδου κι αν κοιτάξεις είναι ξεκάθαρο ότι βλέπεις παίκτες ικανούς να κάνουν τη διαφορά.
Ας αρχίσουμε από τα δοκάρια. Μετά τα φιλικά ματς, αλλά κι αυτά με τη Σεντ Ετιέν, ο Γιάννης Ανέστης πραγματοποίησε μια ακόμα εξαιρετική εμφάνιση. Εμπνέει εμπιστοσύνη στους αμυντικούς και η σκληρή δουλειά που κάνει την τελευταία τριετία βγαίνει στο γήπεδο.
Στην άμυνα ό, τι κι αν πει κανείς για την χθεσινή (11/9) παρουσία του Τσιγκρίνσκι είναι λίγο. Και τι δεν έκανε ο Ουκρανός! Λίγο έλειψε ακόμα και να σκοράρει, ενώ θύμισε … Στέλιο Μανωλά, κατεβάζοντας δύο φορές τη μπάλα από τη μια περιοχή στην άλλη. Ο Λέσκοτ φάνηκε ότι χρειάζεται ακόμα ρυθμό και ότι είναι πίσω σε φυσική κατάσταση, αλλά η ποιότητά του είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη. Τον βοήθησε πάντως αρκετές φορές ο Ντίντακ (πολύ καλός και δημιουργικά) κι έτσι αποφεύχθηκε το μεγάλο λάθος. Αντίθετα ο Γκάλο ήταν μακριά απ’ τον καλό του εαυτό.
Στο κέντρο ο Γιόχανσον ανέβηκε πολύ αγωνιστικά απ’ τη στιγμή που πέρασε στο γήπεδο ο Σιμόες. “Απελευθερώθηκε”, πήρε μέτρα στο γήπεδο και αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά ότι μαζί μπορούν να κάνουν τη διαφορά στη μεσαία γραμμή.
Η επιθετική τριάδα πίσω από τον σέντερ φορ θα είναι φέτος το μεγάλο “όπλο” της ΑΕΚ. Ο Μάνταλος εκτός απ’ το υπέροχο γκολ που πέτυχε και το δοκάρι στο β’ ημίχρονο, έδινε την εντύπωση ότι αν η μπάλα δεν περάσει απ’ τα πόδια του δεν πρόκειται να βγει φάση στην αντίπαλη περιοχή. Πολύ καλή παρουσία από τον αρχηγό, ο οποίος μπήκε δυναμικά στη φετινή σεζόν. Την καλύτερή του εμφάνιση στα κιτρινόμαυρα έκανε και ο Πατίτο Ροντρίγκες. Δεν είναι μόνο οι δύο ασίστ “πάρε – βάλε” στα πρώτα γκολ, αλλά γενικά η …ζαλάδα που προκάλεσε απ’ τα αριστερά στους παίκτες της Ξάνθης και η άψογη συνεργασία του με Μάνταλο και Μπακασέτα. Φανταστείτε να είναι έτοιμος και ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος. Εκεί θα …πονοκεφαλιάσει αρκετά ο Κετσπάγια για το ποιος θα μείνει εκτός, αφού πάντα υπάρχει και ο Βάργκας.
Αφήσαμε για το τέλος τον Ούγκο Αλμέιδα. Και τι δεν ειπώθηκε για τον Πορτογάλο όταν συμφώνησε να φορέσει τη φανέλα της ΑΕΚ. Τον είπαν “τελειωμένο” τον είπαν “συνταξιούχο”, “βαρύ”, ότι δεν έχει το εύκολο γκολ και διάφορα άλλα. Σίγουρα με μια εμφάνιση δεν μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα, αλλά αναμφισβήτητα η παρουσία του Αλμέιδα στην πρεμιέρα ήταν εξαιρετική. Στο πρώτο γκολ βρίσκεται την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο και το δεύτερο δικό του γκολ απλά δεν περιγράφεται με λόγια. Ήταν ηγέτης με τα όλα του, ασχέτως αν ο ίδιος στο φινάλε αποποιήθηκε τον ρόλο του ηγέτη.
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η ΑΕΚ διαθέτει ποιοτικό ρόστερ, ικανό να διεκδικήσει τον βασικό στόχο που δεν μπορεί να είναι άλλος απ’ την επιστροφή στην κορυφή. Για να συμβεί όμως αυτό απαιτείται διάρκεια. Τόσο ατομικά όσο και ομαδικά. Το πρώτο δείγμα πάντως της Ένωσης ήταν απολύτως θετικό κι αυτό αφήνει υποσχέσεις για τη συνέχεια.