Οι τελικοί της Basket League τελείωσαν με τον Παναθηναϊκό να επιστρέφει στην κορυφή με μια μεγάλη ανατροπή εφάμιλλη της οποίας είχαμε να δούμε σχεδόν δύο δεκαετίες. Το 2-1 ήταν και παρέμενε ένα ισχυρό πλεονέκτημα που ανατράπηκε δύο φορές (από τον ίδιο το 1999 και την ΑΕΚ του 2002) και μόνο στη μια από τις περιπτώσεις με μειονέκτημα έδρας της ομάδας που πήρε τον τίτλο.
Οι τελικοί επιβεβαίωσαν αυτό ακριβώς που γράφαμε πριν την έναρξη τους: Απαγορεύονται οι προβλέψεις. Πριν το ξεκίνημα τους οι περισσότεροι έβαζαν τα λεφτά τους στην επικράτηση του Ολυμπιακού που ερχόταν με κεκτημένη ταχύτητα από το φάιναλ φορ και έμοιαζε να έχει λυμένα τα περισσότερα αγωνιστικά του προβλήματα. Η εξέλιξη των πέντε τελικών διέψευσε πανηγυρικά ένα μπασκετικό δόγμα και ανέτρεψε τον αισώπειο μύθο του λαγού με τη χελώνα. Στον μυθικό και αλληγορικό κόσμο του Αισώπου ο λαγός έτρεχε…σφαίρα αλλά στο τέλος αποφάσισε να κοιμηθεί για λίγο και είδε την υπομονετική χελώνα να τερματίζει πρώτη. Στο μπάσκετ συνήθως συμβαίνει το ίδιο. Η ομάδα που θέλει να χαμηλώσει τον ρυθμό, να σετάρει το παιχνίδι της στο μισό γήπεδο έχει πλεονέκτημα σε αντίθεση με αυτόν που θέλει να….τρέξει. Μια θεωρία που έμοιαζε καταδικασμένη να επιβεβαιωθεί μετά το 2-1 υπέρ του Ολυμπιακού αλλά διαψεύστηκε πανηγυρικά αφού στην προκειμένη περίπτωση η ομάδα που ήθελε να τρέξει δικαιώθηκε πανηγυρικά ειδικά από τη στιγμή που κατάφερε να το πετύχει με λογική και συντονισμένα. Ας δούμε λοιπόν τα…επί μέρους και τις παραμέτρους που οδήγησαν στο 3-2.
Δέκα λόγοι για τη νίκη του Παναθηναϊκού
Κατάφερε να επουλώσει τις πληγές που άνοιξε ο αποκλεισμός από τη Φενέρ και όπως τα παλιά καλά χρόνια (επί ημερών Ομπράντοβιτς) απέδειξε ότι διαθέτει εσωτερικά στεγανά.
Εκμεταλλεύτηκε ιδανικά τον ένα –σχεδόν- μήνα προετοιμασίας για τους τελικούς που του έδωσε ο αποκλεισμός από τη Φενέρ. Στο ίδιο διάστημα κατάφερε να λύσει, όπως φάνηκε, τα τεράστια εσωτερικά προβλήματα των αποδυτηρίων και εμφανίσθηκε ως κανονική ομάδα στους τελικούς.
Είχε αποθεματικό ενέργειας για πέντε αγώνες και το απέδειξε κερδίζοντας εύκολα τους δύο τελευταίους τελικούς σε μια σειρά που μέχρι εκείνη τη στιγμή έμοιαζε κλειστή και με αμφίρροπα παιχνίδια.
Βρήκε τον τρόπο να επιβάλλει το παιχνίδι του, να τρέξει και να εκμεταλλευτεί τα αθλητικά πλεονεκτήματα των παικτών του στον τέταρτο και τον πέμπτο τελικό. Κυρίως το έκανε με λογική και χωρίς…ακρότητες και
επιπολαιότητα στο επιθετικό του παιχνίδι.
O Πασκουάλ βρήκε στα δύο τελευταία ματς το σωστό rotation. Εμπιστεύθηκε ελάχιστα τον Φελντέιν (έπαιξε 13 λεπτά συνολικά στον 4ο και 5ο τελικό), βρήκε ρόλο για τον Παππά και τον Μπουρούση.
Ο Τζέιμς Γκιστ μετά από μια προβληματική χρονιά ξανάγινε ο παλιός καλός…Γκιστ στους δύο τελευταίους τελικούς. Αποτέλεσε τον αληθινό αμυντικό καταλύτη της ομάδας, βοήθησε τον Πασκουάλ να χρησιμοποιήσει άμυνες με πολλές αλλαγές, μάρκαρε τους….πάντες (από τον Σπανούλη μέχρι τον Μιλουτίνοφ) και ήταν ο πραγματικός MVP των τελικών αν ξεφύγουμε από συγκρίσεις που έχουν να κάνουν μόνο με αριθμούς και στατιστικά στοιχεία.
Κέρδισε το παιχνίδι των….λαθών. Έκανε μόλις 13 στους δύο τελευταίους τελικούς την ώρα που ο αντίπαλος είχε 35 (23 στον τέταρτο τελικό του ΟΑΚΑ).
Σε ένα τομέα που όλη τη σεζόν ήταν χειρότερος (επιθετικά ριμπάουντς) βρήκε ισορροπία και σε συνδυασμό με τα λίγα λάθη κατάφερε μια ακόμη ανατροπή. Συνολικά στους τρεις πρώτους κλειστούς αγώνες ο Ολυμπιακός έκανε +6 επιθέσεις. Στον 4ο και στον 5ο τελικό ο Παναθηναϊκός είχε 19 παραπάνω κατοχές της μπάλας!
Προστάτεψε την έδρα του που αποτελούσε όλη τη σεζόν (με εξαίρεση τους αγώνες με τη Φενέρ) απόρθητο φρούριο. Έμεινε αήττητος στο ΟΑΚΑ όλη τη σεζόν στην Ελλάδα (17-0 σε κανονική περίοδο και σε πλέι οφ), είχε 14-3 στην Ευρωλίγκα και μια νίκη επί του ΠΑΟΚ στο Κύπελλο. Συνολικό ρεκόρ στο ΟΑΚΑ: 32-3
Δικαιώθηκε μια μεγάλη οικονομικά επένδυση της διοίκησης της ομάδας που όπως λέγεται ξεπέρασε τα 20 εκατομμύρια ευρώ.
Δέκα λόγοι για την ήττα του Ολυμπιακού
1. Ήταν παραπάνω από φανερό και στο ξεκίνημα των τελικών, πολύ δε περισσότερο στο τελείωμα τους ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε αποθέματα ούτε σωματικής, ούτε πνευματικής ενέργειας.
2. Ο Ολυμπιακός υποχρεώθηκε να παίξει μαζεμένους κρίσιμους αγώνες σε λιγότερο από ένα μήνα. Οι δύο επιπλέον αγώνες με την Εφές, τα ματς του φάιναλ φορ και η ανάγκη για γρήγορη προσαρμογή στην ελληνική πραγματικότητα αποδείχθηκε ότι προξένησαν μεγάλη φθορά στην ομάδα.
3. Είναι πρακτικά αδύνατο σε μια ομάδα να κερδίσει σειρά πέντε αγώνων χωρίς ένα τουλάχιστον παίκτη να αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς. Αναζητώντας τον πιο σταθερό παίκτη των τελικών για τον Ολυμπιακό κάποιος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ήταν ο Νίκολα Μιλουτίνοφ.
4. Μετά το double-double του πρώτου τελικού (11 πόντοι, 10 ασίστ) και την απουσία του από τον δεύτερο ο κινητήριος άξονας του Ολυμπιακού Βασίλης Σπανούλης σταδιακά ‘’έσβησε’’. Στους δύο τελευταίους τελικούς ευστόχησε σε δύο μόλις σουτ (2/13 εντός παιδειάς) και είχε σχεδόν ίσο αριθμό ασίστ (10) με λάθη (9) αδυνατώντας να νικήσει την άμυνα με βοήθειες και παγίδες του Πασκουάλ.
5. Η κούραση του Πρίντεζη που έγινε εμφανής από τον τελικό της Κωνσταντινούπολης και κορυφώθηκε στα δύο τελευταία ματς της σεζόν. Με 5/20 σουτ (5/16 δίποντα, 0/4 τρίποντα) στον 4ο και 5ο τελικό έδειξε ότι η μεγάλη σε διάρκεια σεζόν ήταν εξοντωτική.
6. Η απουσία των Χάκετ-Λοτζέσκι που κόστισαν στην ομάδα δύο πολύτιμες εναλλακτικές λύσεις και επιβάρυναν ακόμη περισσότερο τους ήδη κουρασμένους βασικούς.
7. Η αποτυχία στην εξεύρεση αντικαταστατών για τους δύο τραυματίες. Ο φτηνός Γουότερς αποδείχθηκε τόσο…φτηνός όσο και η αξία του. Ένα βήμα πιο αργός από τους υπόλοιπους κατέληξε απλός θεατής του πέμπτου αγώνα.
8. Απέναντι σε ένα made in USA αντίπαλο ο Ολυμπιακός κατέληξε να παίζει στην ουσία με ένα…Αμερικάνο, τον Γκριν. Ο Γουότερς ωσεί παρών, ο Γιανγκ στα ίδια μίζερα επίπεδα, Λοτζέσκι-Χάκετ τραυματίες. Τι μας θυμίζει; Τον περσινό Παναθηναϊκό που είχε τους μισούς ξένους παίκτες του παρκαρισμένους στον….πάγκο!
9. Αδυναμία εκμετάλλευσης του παράγοντα έδρα. Στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός έχασε δύο τίτλους φέτος (ημιτελικός Κυπέλλου, 5ος τελικός πλέι οφ) και συνολικά είχε 31 νίκες σε 37 επίσημους αγώνες του στο Φάληρο. Όχι άσχημο ρεκόρ αλλά όχι και ικανό να του δώσει κάποιο τίτλο.
10. Το αμυντικό δόγμα του Σφαιρόπουλου έχει ισχυρή προπονητική βάση. Με μια διαφορά: Η καλή άμυνα είναι η δημιουργική άμυνα που δίνει την ευκαιρία στην ομάδα να πάρει μερικούς εύκολους πόντους. Με σύνολο 6-7 αιφνιδιασμούς στους τελικούς ο Ολυμπιακός έδειξε ανίκανος να κερδίσει αγώνα που ο αντίπαλος του σκόραρε +65 πόντους!
ΥΓ 1 Για τα όσα θλιβερά γεγονότα οδήγησαν στην διακοπή του αγώνα είναι περιττό να γράψουμε τα συνηθισμένα. Ούτε ευχολόγια, ούτε φωνές, ούτε κάτι άλλο πιάνει πια τόπο. Ακόμη και στα συνήθως χαλαρά social media οι εχέφρονες φίλαθλοι του Ολυμπιακού δεν άντεξαν τα όσα έγιναν και εκδήλωσαν με ποικίλα σχόλια την οργή και την αντίδραση τους όχι στην ήττα της ομάδας αλλά στα επεισόδια. Είμαι ο τελευταίος δημοσιογράφος που ασχολείται με το μπάσκετ που θα αφήσει υπονοούμενο ή θα φέξει τη διοίκηση του Ολυμπιακού ότι υποθάλπει ή παροτρύνει τέτοιες λογικές. Όσοι γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις ξέρουν ότι οι αδελφοί Αγγελόπουλοι είναι μακριά από όλα αυτά και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει. Με μια διαφορά όμως: Είναι ώρα να αναλάβουν δράση και να λύσουν το πρόβλημα. Γιατί αυτοί που έκαψαν το ΣΕΦ δεν ήρθαν από ένα άλλο κόσμο, είναι ο κόσμος της ομάδας τους, ο δικός τους κόσμος, ακόμη και αν αρνούνται ή δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Όπως επίσης οφείλω να καταθέσω τη διαφωνία μου με ένα μέρος των δηλώσεων του Γιάννη Σφαιρόπουλου τον οποίο πρωτίστως σέβομαι ως άνθρωπο, ακέραιο χαρακτήρα και προσωπικότητα. Ούτε ο ίδιος, ούτε οι παίκτες του είχαν ή έχουν κάποιο λόγο να ζητήσουν συγνώμη από τον κόσμο της ομάδας. Ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν. Συγνώμη θα είχαν λόγο να ζητήσουν αν ίσχυε το αντίθετο.