Ο Νίκος Γαβαλάς γράφει στο προσωπικό του blog για τον εγωισμό των παικτών του Ολυμπιακού, ο οποίος έφερε τη νίκη στο ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Τι θα λέγατε να αλλάξετε ρόλους και να μπείτε για λίγο στη θέση των παικτών του Ολυμπιακού; Μπορείτε να συνειδητοποιήσετε ότι βρίσκονταν με την “πλάτη στον τοίχο” μετά τις δύο ήττες από την ΑΕΛ και τον ΑΠΟΕΛ; Ήξεραν, λοιπόν, πολύ καλά πως δεν υπήρχαν περιθώρια για άλλο αποτέλεσμα πέρα από τη νίκη στο ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Για να μην πούμε για τον Πάουλο Μπέντο, ο οποίος ουσιαστικά έπαιζε το «κεφάλι» του αρχές Οκτώβρη. Μέσα σε όλα, μην ξεχνάμε πως ο χρόνος ξεκούρασης ανάμεσα στο ματς με τον ΑΠΟΕΛ και το ντέρμπι ήταν ελάχιστος για τους «Πειραιώτες», την ώρα που οι παίκτες της ΑΕΚ προετοιμάστηκαν απερίσπαστοι για το μεγάλο ραντεβού της επιβίωσης.
        
Όμως, στον αγωνιστικό χώρο του φαληρικού γηπέδου, οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού εμφανίστηκαν με περισσότερη ενέργεια, διάθεση και πάθος σε σχέση με τους αντίπαλους τους. Η πίεση για νίκη προφανώς λειτουργούσε ευεργετικά στην ψυχολογία τους. Ήταν σχεδόν οι ίδιοι παίκτες που είχαν τρέξει χιλιόμετρα λίγες ημέρες πριν για το Europa League. Παρεμπιπτόντως, ο Μπέντο έκανε μόλις τρεις αλλαγές, οι Καπίνο, Μάρτινς και Ελιουνούσι ξεκίνησαν αντί των Λεάλι, Καμπιάσο και Μάριν.  
        
Ειλικρινά, τέτοιο πείσμα και πιστή εφαρμογή του σχεδίου δράσης του προπονητή τους, είχαμε καιρό να δούμε από τους πρωταθλητές. Σα να είχε κλονιστεί ο ποδοσφαιρικός εγωισμός τους και ήθελαν όσο τίποτε άλλο να επιβάλλουν τη δική τους τάξη πραγμάτων στο γήπεδο στη διάρκεια του ντέρμπι με την ΑΕΚ. Δίχως άλλο, το έκαναν με τον πλέον εμφατικό τρόπο (ίσως με μία από τις καλύτερες εμφανίσεις τους των τελευταίων ετών), στέλνοντας ξεκάθαρο «αγωνιστικό» μήνυμα προς τους βασικούς ανταγωνιστές τους στο δρόμο προς τον τίτλο.

Αν και ο δρόμος είναι μεγάλος, αυτός ο Ολυμπιακός που είδαμε το βράδυ της 2ης Οκτωβρίου του 2016, έχει πολλές πιθανότητες να κατακτήσει το έβδομο στη σειρά πρωτάθλημα και να ισοφαρίσει έτσι το (δικό του) ρεκόρ της περιόδου 1997-2003.