Εδώ και δύο χρόνια, στην κάθε κουβέντα που ανοίγαμε, είτε με τον ομοσπονδιακό προπονητή Σωτήρη Δρίκο, είτε με τους διεθνείς, η μόνιμη τους απάντηση στο ερώτημα μας για πρόκριση στην τελική φάση του ευρωπαικού πρωταθλήματος, ήταν "μπορούμε...".

Εδώ και δύο χρόνια, στην κάθε κουβέντα που ανοίγαμε, είτε με τον ομοσπονδιακό προπονητή Σωτήρη Δρίκο, είτε με τους διεθνείς, η μόνιμη τους απάντηση στο ερώτημα μας για πρόκριση στην τελική φάση του ευρωπαικού πρωταθλήματος, ήταν “μπορούμε…”. Όλοι το είπαν. Ο Τζούριτς, ο Πετρέας, ο Πρωτοψάλτης, ο Φιλίποφ, ο Κοκκινάκης… άπαντες. Το “μπορούμε” η αλήθεια είναι ότι το είδαμε ξεκάθαρα στο εκτός έδρας παιχνίδι με το Βέλγιο και μας έκαναν πολύ γρήγορα να το ξεχάσουμε το προηγούμενο Σάββατο στην Πάλμα με την Ισπανία.

Στο σημαντικότερο λοιπόν, στην τελευταία δεκαετία, ματς για την Εθνική, οι διεθνείς καλούνται το Σάββατο να ξαναθυμηθούν αυτό το “μπορούμε”, Αυτοί πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν, σε έναν αγώνα χωρίς αύριο για αυτή την σπουδαία φουρνιά του ελληνικού βόλει. Τα προγνωστικά, αλήθεια είναι, δεν είναι υπέρ τους. Η εμφάνιση της “γαλανόλευκης” στην Ισπανία μας τρόμαξε. Είναι απίθανο όμως να επαναληφθεί. Το ίδιο, θεωρητικά, ισχύει και για τους Ισπανούς. Δεν γίνεται διάολε, να ξαναβρούν 75% αποτελεσματικότητα  στην επίθεση. Αν βρουν μαγκιά τους.

Αλλά νομίζω ότι η πρόκριση στα γήπεδα της Πολωνίας, συγνώμη κύριοι της Ισπανίας, αλλά εξαρτάται απο εμάς και μόνο. Στα χέρια μας είναι το που θα πάει το ματς. Στην καρδιά του Κουμεντάκη, του Φράγκου, του Στεφάνου, του Ανδρεάδη και των άλλων ταλαντούχων και έμπειρων παικτών εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για Εθνική ανάσταση. Όλοι μας, και ειδικά αυτοί που από τον Μάιο βρίσκονται στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, ξέρουμε τι θα σημαίνει ενδεχόμενη πρόκριση και τι ενδεχόμενος αποκλεισμός.

Δεν θα λυθούν τα προβλήματα μας αν προκριθούμε, αλλά θα “ψηλώσουμε” και πάλι βρε παιδί μου. Στο σενάριο του αποκλεισμού η γκρίνια και η μιζέρια για τα επόμενα δύο χρόνια θα μας συντροφεύουν μόνιμα. Για να προκριθεί η Εθνική στο Euro, μετά το “καταραμένο” 2009 της 8ης θέσης στη Σμύρνη, θα χρειαστεί υπομονή σε όλο το ματς με τους Ισπανούς. Από το πρώτο σέρβις ως την τελευταία μπάλα. Όλοι θα πρέπει να είμαστε μια γροθιά και όλοι να “παίζουμε” στο ματς. Οι διεθνείς μπορούν. Απλά επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο πρόκρισης και τώρα πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν…