Η μεταβολή και η… μετάλλαξη που έχει υποστεί το ευρωπαϊκό μπάσκετ τις τελευταίες τρεις δεκαετίες είναι καθαρά προϊόν προσομοίωσης στα αμερικάνικα δεδομένα. Όταν έγινε αντιληπτό ότι η απόσταση που χωρίζει το ευρωπαϊκό μπάσκετ από το ΝΒΑ είναι η αθλητικότητα, η ταχύτητα σκέψης και τα βελτιωμένα μπασκετικά ένστικτα, η Ευρώπη με σημαιοφόρο την Ισπανία, άρχισε να χτίζει γέφυρα για να φτάσει κάποια στιγμή απέναντι.
Ο κανονισμός ορόσημο που επιβεβαίωσε τις θεωρίες… συνωμοσίας ήταν τα 24 δευτερόλεπτα. Λίγο άτσαλα και απότομα το ευρωπαϊκό μπάσκετ έπρεπε βάση κανόνα πλέον, να γίνει πιο γρήγορο, χωρίς προηγουμένως να έχουν δημιουργηθεί οι υποδομές για να γίνει πιο ομαλή η μετάβαση, στη νέα τάξη πραγμάτων. Ομολογώ ότι η πρώτη και η δεύτερη σεζόν μετά την κυριαρχία των 24 δευτερολέπτων, έκαναν κακό στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, όσον αφορά το θέαμα, τη σκέψη, αλλά και την ετοιμότητα προπονητών, παικτών και διαιτητών.
Στη συνέχεια όμως, όλοι προσαρμόστηκαν και εξελίχθηκαν μαζί με τον κανονισμό αυτό. Οι Ευρωπαίοι προπονητές ανακάλυψαν γρήγορα τι πρέπει να αλλάξει στον τρόπο προσέγγισης ενός πιο γρήγορου παιχνιδιού και ίσως στο κομμάτι της τακτικής να έγιναν πολύ γρήγορα ανώτεροι των Αμερικάνων που ακολουθούν αυτό το μοτίβο δεκαετίες.
Προπονητές με πολύπλοκη σκέψη που την προσάρμοσαν άμεσα στο μπάσκετ των 24 δευτερολέπτων έκαναν όνομα και εμφανίστηκαν σε πάγκους μεγάλων ομάδων. Ο Μπαρτζώκας πχ και ο Ιτούδης εξελίχθηκαν μαζί με το μπάσκετ, ακολούθησαν την τάση της ταχύτητας χωρίς να κάνουν έκπτωση στην φιλοσοφία της τακτικής τους. Άλλους προπονητές ο κανονισμός των 24 δευτερολέπτων τους έστειλε στη σύνταξη.
Το ΝΒΑ σε επίπεδο δύναμης, ταχύτητας και γενικότερα αθλητικότητας των παικτών του, έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που δεν έχει πιο ψηλά. Το επόμενο σκαλοπάτι έχει να κάνει με την τεχνολογία και όχι πλέον με ανθρώπινες δυνάμεις. Η Ευρώπη σε αυτό το σκέλος αναπτύσσεται ακόμα και πλησιάζει έστω και με αργά βήματα τα επίπεδα του μεγάλου αδερφού. Γι’ αυτό και δεν είναι πλέον παγκόσμιο θέμα αν μια ευρωπαϊκή ομάδα κερδίσει σε φιλικό ομάδα του ΝΒΑ.
Το αμέσως μεγαλύτερο βήμα, μετά τα 24 δευτερόλεπτα προκειμένου η Ευρώπη να πλησιάσει κι άλλο το ΝΒΑ το έκανε φέτος η Ευρωλίγκα με το νέο σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης. Θα παίξουν όλοι με όλους και στο τέλος θα νικήσει ο κατά τεκμήριο καλύτερος και όχι αυτός που ενδεχομένως να ευνοήθηκε μερικές φορές από τις συνθήκες.
Βέβαια και πάλι θα υπάρξουν δυσκολίες και αντιξοότητες. Οι αεροπορικές μετακινήσεις πχ για ομάδες που δεν έχουν δικό τους αεροσκάφος είναι ένα γεγονός που δεν αποκλείεται να βγαίνει ακόμα και πάνω στο παρκέ. Όλα όμως στο ξεκίνημά τους είναι δύσκολα, στην πορεία οι πραγματικές δυνάμεις θα επιβιώσουν και οι περαστικοί απλά θα θυμούνται ότι κάποτε έλαβαν μέρος σε μια Ευρωλίγκα.
