ΠΑΟΚ πήρε μια σπουδαία πρόκριση. Οχι επειδή την κατάφερε επί του πρωτοπόρου του ελληνικού πρωταθλήματος Ολυμπιακού. Επειδή βγήκε νικητής σε μια κατάσταση που όλες οι ενδείξεις – πλην του σκορ του πρώτου αγώνα – ήταν εις βάρος του. Με ευθύνες που βαραίνουν και τον ίδιο, όμως όχι μόνον ούτε κυρίως αυτόν, βρέθηκε να υπερασπίζεται το ισόπαλο αποτέλεσμα του «Σταδίου Καραϊσκάκη» χωρίς τον κόσμο του.
Και για όσους βιαστούν ν’ απαντήσουν για τα δρώμενα ορισμένων να υπενθυμίσω πως «περίεργοι» οπαδοί υπάρχουν σε όλες τις ομάδες, από αυτές της λίγκας μέχρι και σ’ αυτές που διαγωνίζονται σ’ ερασιτεχνικό επίπεδο. Δε χωρά η παραμικρή συζήτηση για το αν πρέπει ν’ απομονωθούν και ν’ απομακρυνθούν, ΟΛΟΙ όμως. Το σημείο τριβής αφορά την ισονομία. Αυτή που τόσο εύκολα αναπροσαρμόζεται για όλους όσοι γνωρίζουν να εκμεταλλεύονται τα «παραθυράκια» του εκάστοτε νόμου.
Και η κατάντια ξέρετε ποια είναι; Να φτάνεις στο σημείο ν’ αμφισβητείς τη λογική σου. Ειδικά αν είσαι κάποιας ηλικίας, μεγαλύτερης του υπογράφοντα κι όλα όσα βλέπεις, ακούς, διαβάζεις σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι μήπως τελικά η πραγματικότητα είναι διαφορετική και πιο πολυσύνθετη απ’ όσο έμαθες μια ζωή να βλέπεις και να ερμηνεύεις. Για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, κεκλεισμένων των θυρών, επιστρατεύτηκε μεγάλο μέγεθος αστυνομικών δυνάμεων με μοναδική προέλευση την Αθήνα.
Δε θα μπορούσαν να προέρχονται από όμορους νομούς της Θεσσαλονίκης, αν φυσικά οι αντίστοιχες της Νύφης του Θερμαϊκού είναι λίγες, ποσοτικά και σ’ επίπεδο ικανοτήτων. Να ο Υπαρχηγός της Αστυνομίας, να το ελικόπτερο (σ.σ. που τελικά δε χρησιμοποιήθηκε την ημέρα του αγώνα, παρά μόνο την προηγούμενη άγνωστο γιατί) και όχι μόνο. Καλώς ή κακώς το ενδιαφέρον ενός προημιτελικού μετατοπίστηκε στα μέτρα τάξης δίνοντας και μια άλλη χροιά που καμία σχέση δεν έχει με τον αθλητισμό.
Παν μέτρον άριστον έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, έλα όμως που στη χώρα μας το μέτρο έχει χαθεί εδώ και καιρό. Απαντες προετοιμάστηκαν για πολεμική σύρραξη. Είναι χαρακτηριστικό πως ο υπεύθυνος ασφαλείας του Ολυμπιακού έφτασε στην Τούμπα όντας μέσα στην καρότσα του φορτηγού μεταφορικής που μετέφερε τα πράγματα των «ερυθρολεύκων» με αστυνομική συνοδεία περίπου δυόμιση ώρες πριν από τη σέντρα. Γιατί; Επειδή όλος ο κόσμος είναι «περίεργος»; Σε μια κατάσταση ποτέ δε φταίει μόνον η μια πλευρά.
Αλλά αν δεν κάνεις την αυτοκριτική σου και δεν είσαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό σου δεν μπορείς να έχεις ανάλογες απαιτήσεις απ’ αυτόν που βρίσκεται απέναντί σου. Δηλαδή, όλοι σας δε βαρεθήκατε ν’ αναγκάζετε τον απλό και χιλιοταλαιπωρημένο κοσμάκη, ανεξαρτήτως οπαδικής απόχρωσης να τον αναγκάζετε ν’ ασχολείται μ’ οτιδήποτε μα οτιδήποτε άλλο πλην αυτού του πρωταρχικού στοιχείου που τον έκανε να στραφεί σε μια ομάδα για να ξεχαστεί λίγο από την καθημερινή και πολλές φορές ανυπόφορη ρουτίνα του; Τι είναι αυτό που έχουν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και δεν μπορούμε να το έχουμε εμείς; Και γιατί; Επειδή έτσι συμφέρει; Κάνετε λάθος! Κανέναν δε συμφέρει μια κατάσταση που διαρκώς προσμετρά θύματα και προϊδεάζει ανάλογα γι’ ακόμη περισσότερα.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος της αναμέτρησης της Τετάρτης και σε συνδυασμό με τις επιλογές των δυο προπονητών, η όλη κατάσταση απέβη υπέρ του ΠΑΟΚ. Οι ποδοσφαιριστές του «Δικεφάλου» με πάθος που κάλυπτε και τις σημαντικότατες απουσίες των Κοντρέρας, Βιτόλο, Φωτάκη, πριν από το πρώτο σφύριγμα του κ. Μάνταλου γνώριζαν τι ήθελαν και πως θα το έπαιρναν. Το δοκάρι του Βιεϊρίνια στο 2ο λεπτό έδειξε πως τίποτα δε θα ήταν εύκολο για τον Ερνέστο Βαλβέρδε και τους παίκτες του, όπως φάνηκε και στη συνέχεια. Το πάθος και η αποφασιστικότητα φαινόταν οπουδήποτε. Περίπου διακόσιοι άνθρωποι που φώναζαν – και κάκιστα όχι μόνο, κατακρίνοντας τον τραυματισμό του Μιραλάς, όπως αντίστοιχα και του πρώτου βοηθού στον πρώτο προημιτελικό για να γίνει κατανοητό πως στιγματίζουμε συμπεριφορές και δεν υπερασπιζόμαστε οπαδικές ανοησίες – θαρρείς και ήταν πολλοί περισσότεροι.
Αλλοι πενήντα οι οποίοι βρέθηκαν σε παρακείμενες του γηπέδου ταράτσες με κάποιους από αυτούς να μην έχουν εικόνα του αγωνιστικού χώρου αλλά βρέθηκαν εκεί για να πιστοποιήσουν πως οι ποδοσφαιριστές δεν ήταν μόνοι τους ενώνοντας μόνον τις φωνές τους με τους θεατές. Ο Μάκης Χάβος αιφνιδίασε παρουσιάζοντας κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με όσα είχε δείξει στην τελευταία πριν από το παιχνίδι προπόνηση. Επέστρεψε στο 4-2-3-1 με τρίτο στόπερ στη θέση του αριστερού μπακ τον Μίρκο Σαβίνι (σ.σ. σχήμα και λογική που παραπέμπει σε παρελθούσες καταστάσεις οι οποίες συμπτωματικά παρακολούθησαν την αναμέτρηση από τον 4ο όροφο του κτιρίου του γηπέδου) και τον Λίνο προωθημένο ως χαφ.
Ναι, ο Βραζιλιάνος για έναν ακόμη αγώνα δεν απέδωσε τ’ αναμενόμενα αλλά από δική του κεφαλιά σε διεκδικήσιμη φάση ξεκινάει το νικητήριο γκολ. Ο ΠΑΟΚ των δυο καλύτερων αμυντικών επιδόσεων τη διετία που προηγήθηκε δεν επέτρεψε στον αντίπαλο τη δημιουργία ευκαιριών. Επαιξε μ’ αντεπιθέσεις και προσπάθησε σε λίγες περιπτώσεις ν’ ανέβει οργανωμένα. Ούτως ή άλλως οι φίλου του έχουν συνηθίσει να τον βλέπουν να δημιουργεί λίγες ευκαιρίες κι ελάχιστες από αυτές να τις εκμεταλλεύεται. Το ίδιο συνέβη και την Τετάρτη.
Οσο περνούσε η ώρα το άγχος έγερνε την πλάστιγγα υπέρ των γηπεδούχων. Το γκολ του Δημήτρη Σαλπιγγίδη συγκεκριμενοποίησε ακόμη περισσότερα τα δεδομένα υπέρ της ομάδας του. Ειδικά από εκείνο το σημείο και μετά το ματς ήταν περισσότερο από ποτέ θέμα διαχείρισης. Κι αυτός ο ΠΑΟΚ έχει αποδείξει πολλές φορές πως ξέρει ν’ ανταποκρίνεται σε τέτοιες συνθήκες με πιο τρανό και πρόσφατο παράδειγμα το Ζάγκρεμπ. Πολύ σημαντικό κίνητρο για όλους ήταν το θέμα του Πάμπλο Κοντρέρας κι ο πανηγυρισμός του Μπρούνο Τσιρίλο με τη φανέλα του απόντος Χιλιανού ανά χείρας στο γκολ αποδεικνύει τα περί λόγου το αληθές. Το σύνολο είναι πάντα πιο ισχυρό από τη μονάδα πλην εξαιρετικών εξαιρέσεων. Ο «Δικέφαλος» το απέδειξε με τη Φενέρμπαξε, με τη Ντιναμό, με τον Ολυμπιακό και σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.
Ο αγωνιστικός δρόμος του είναι ακόμη μακρύς. Παναθηναϊκός, πρωτάθλημα, Europa League, Κύπελλο και ούτω καθ’ εξής. Στη φετινή διαδρομή όμως έχει ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του, βεβαιώθηκε πως βρήκε μια μαγιά στην τεχνική του ηγεσία αποδοτική κι έχει σημαντικό δικαίωμα στην ελπίδα για ένα καλύτερο αγωνιστικό αύριο. Ας συνδράμουμε όλοι ώστε να είναι καλύτερο, ο καθένας για την ομάδα με την οποία ασχολείται κι ενδιαφέρεται. Με ειλικρίνεια, γνησιότητα και φυσικά αυτογνωσία. Σύμμαχος μπορούν και πρέπει να είναι τα παθήματα του καθενός. Η αρχή είναι δύσκολη, πότε όμως δεν ήταν;