Όμως το πιο σημαντικόαπ΄ όλα είναι το ότι οι ποδοσφαιριστές του Αρη, έστω και τώρα, έστω κι αργά, αποφάσισαν επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Αποφάσισαν πως ήρθε η ώρα να παίξουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους, βγάζοντας στον αγωνιστικό χώρο κάτι από την ομάδα την οποία όλοι μαζί οραματίστηκαν το περασμένο καλοκαίρι στα βουνά της Ελλάδας και της Αυστρίας. Ένα σύνολο που ουδέποτε κατάφεραν να παρουσιάσουν για διάφορους λόγους (δεν είναι του παρόντος να τους αναλύσουμε) μέσα στο γήπεδο, αφήνοντας το όνομα του Αρη να πλαισιώνει τις τελευταίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά! Αρκεί αυτή η επιτυχία της Κρήτης να έχει και συνέχεια. Που το πιθανότερο, πια, είναι να έχει, διότι τώρα μπαίνει και ο παράγοντας ψυχολογία στη μέση. Το απόστημα έσπασε, ο τροχός δείχνει να γυρνά και επομένως στο χέρι τους είναι (των ποδοσφαιριστών) να αλλάξουν τη μοίρα της ομάδας, αλλά και τη δικιά τους.
Η νίκη επί του ΟΦΗ, αποτελεί την καλύτερη παρακαταθήκη για όλα αυτά, αρκεί βεβαίως να την ξεχάσουν άμεσα και να μη κάτσουν ποτέ στις δάφνες αυτής της επιτυχίας. Όπως είπε και ο Πρόμπιερζ, αμέσως μετά το τέλος του ματς, στην κάμερα της NOVA: « Κοιτάμε μπροστά, κοιτάμε τον Πανιώνιο». Και αυτό πρέπει να γίνει. Αυτό ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ να γίνει!
Πρόσωπα του αγώνα στη Κρήτη; Αναμφίβολα ο Γιάννης Γιαννιώτας ο οποίος ζει το δικό του όνειρο εδώ και δύο εβδομάδες και ο Μάρκος Βελλίδης ο οποίος απέδειξε πόσο μεγάλο λάθος ήταν η μη χρησιμοποίησή του, κόντρα στον Ολυμπιακό. Τι δείχνουν αυτοί οι δύο αθλητές; Πως ο Αρης μπορεί να στηριχθεί άφοβα στο ελληνικό έμψυχο δυναμικό και στα δικά του παιδιά. Διότι όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, αυτοί ήταν (οι έλληνες ποδοσφαιριστές) που ξελάσπωσαν την ομάδα, όπως περίτρανα αποδείχθηκε.