Με βάση όλα είχαμε δει στα προηγούμενα ευρωπαϊκά ματς του Ολυμπιακού, αλλά και απ το κλίμα που εισπράτταμε στις κουβέντες μας με τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές, είχαμε τη βεβαιότητα πως κάτι καλό θα γινόταν στο «Βελοντρόμ».
Δικαιολογημένα η ομάδα δημιούργημα του Ερνέστο Βαλβέρδε δίνει το δικαίωμα στους φίλους των «ερυθρόλευκων» να αισιοδοξούν πως μπορεί να τα καταφέρει σε οποιοδήποτε γήπεδο της Ευρώπης, έχοντας απέναντί της οποιονδήποτε αντίπαλο. Διότι δεν προσπαθεί να παίξει «κλεφτοπόλεμο». Δηλαδή, να ταμπουρωθεί στην άμυνα και να ψάξει με αντεπιθέσεις το γκολ.
Κάθε άλλο. Κάνει το παιχνίδι της παντού. Το είδαμε σε Λονδίνο και Ντόρτμουντ, όπου αδίκως ο Ολυμπιακός δεν πήρε βαθμούς. Αλλά τα κατάφερε στη Μασσαλία. Και έτσι αποκαταστάθηκε μία αδικία για αυτό το σπουδαίο σύνολο των «Πειραιωτών».
Θα μας επιτρέψετε να μην κάνουμε ανάλυση στη «μαγική» βραδιά του «Βελοντρόμ». Έχουμε την ανάγκη να στρέψουμε το βλέμμα μας στο μέλλον. Εφόσον ο Ολυμπιακός έχει αυτήν την εικόνα με τον ίδιο προπονητή στον πάγκο του για δεύτερη χρονικά στη σειρά, σκεφθείτε τι περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν αν «ριζώσει» ο Βαλβέρδε στο Λιμάνι.
Ναι, δεν είναι της παρούσης το ζήτημα αυτά. Απλώς, θέλουμε να το αναφέρουμε. Όπως και κάτι ακόμη: αν ο πρωταθλητής Ελλάδας είχε τη δυνατότητα να διαλέξει που να συνεχίσει φέτος στην Ευρώπη, θα ήταν φρόνιμο να προτιμούσε το Γιουρόπα Λιγκ. Διότι με τέτοιες εμφανίσεις, ο Ολυμπιακός μπορεί να πορευτεί στα μονοπάτια της Εσπανιόλ του Βαλβέρδε. Βεβαίως, εδώ που έφθασαν τα πράγματα, άπαντες (και δικαιολογημένα) σκέφτονται στον Πειραιά τη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ.