Όμως κακά τα ψέματα. Το θέμα δεν είναι ο «λάτιν» Μασάδο, ο «γερμανός» Πρόμπιερζ ή ο «κλασικός έλληνας», Τσιώλης. Το θέμα είναι να υπάρξει υπομονή (υπομονή που έλειψε τις δύο προηγούμενες φορές) και να δοθεί η δυνατότητα στο νέο προπονητή να δουλέψει, απαλλαγμένος από κάθε λογής πιέσεις. Να μπορέσει να περάσει τη δική του φιλοσοφία, να γνωρίσει και να τον γνωρίσουν, να αφήσει το δικό του στίγμα.
Είχα γράψει και παλαιότερα πως ίσως θα ήταν προτιμότερο για τον φετινό Αρη, να γίνει μια προσπάθεια διαγραφής της χρονιάς που διανύουμε. Για Ψ λόγους (δεν είναι επί του παρόντος και δεν θα προσφέρει σε τίποτα η ανάλυσή τους), η σεζόν στράβωσε από την αρχή. Ειδικά μετά την απώλεια του κυπέλλου, τα περιθώρια στένεψαν απελπιστικά. Γιατί, λοιπόν, να μην αποφορτιστεί η ομάδα, προκειμένου να παρουσιαστεί πανέτοιμη του χρόνου; Ότι έγινε, έγινε
Με αυτό τον τρόπο και στον Μασάδο θα δοθεί η δυνατότητα να δουλέψει και να «χτίσει», έτσι όπως αυτός επιθυμεί και οι ποδοσφαιριστές θα απελευθερωθούν από έναν στόχο που όντας υπό πίεση ίσως να μη προλάβουν να πετύχουν. Αλλωστε κάτι ανάλογο δεν είχε γίνει πέρυσι με τον Τσιώλη ο οποίος ήρθε στον Αρη με την προοπτική να ετοιμάσει την ομάδα για την επόμενη σεζόν; Και λίγο έλειψε, χωρίς ίχνος άγχους, να τη βγάλει Ευρώπη!
Αυτή η προοπτική ας δοθεί και στον Μασάδο και ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί
Υ. Γ: Ο Αρης οφείλει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο ο οποίος όποτε του ζητηθεί είναι εκεί. Ανεξαρτήτως συνθηκών και προσωπικών φιλοδοξιών! Οφείλει ένα ευχαριστώ στον Γιάννη Μιχαλήτσο που και αυτή τη φορά ήταν εκεί. Και θα είναι ξανά, όταν το απαιτήσουν και πάλι οι καιροί. Να είστε σίγουροι γι αυτό