Ο «Δικέφαλος» ξεκίνησε με το … δεξί τη διαδικασία νικώντας την ΑΕΚ 1-0 με γκολ στα τελευταία λεπτά του Γιώργου Γεωργιάδη. Είχε καλή παρουσία στο πρώτο ημίχρονο, κακή στο πρώτο μισό του δεύτερου μέρους και υποφερτή στο υπόλοιπο. Κάτι που δεν το «πλήρωσε» σε συνάρτηση και με το ισόπαλο αποτέλεσμα του Παναθηναϊκού με τον Ατρόμητο. Δυστυχώς όμως το πάθημα δεν έγινε μάθημα και τη Δευτέρα έχασε μια τεράστια ευκαιρία να περάσει πρώτος στη βαθμολογία και ν’ αντιμετωπίσει με διαφορετικά δεδομένα τη συνέχεια.
Οσοι παρακολουθούν τα γραφόμενά μου γνωρίζουν πως έντεκα χρόνια τώρα που εργάζομαι στο συνδρομητικό δεν ασχολούμαι με τις αποφάσεις διαιτητών και βοηθών. Είναι μια προσωπική επιλογή από την οποία δεν έχω παρεκκλίνει ποτέ κι όσο περνάει από το χέρι μου δεν πρόκειται να την αλλάξω και ποτέ. Συνεπώς το εύκολο άλλοθι, δίκαιο ή μη, δεν υφίσταται για μένα. Οχι γιατί έτσι με «βολεύει» όπως εύκολα μπορεί να αναφέρει κάποιος αλλά επειδή η κρίση των συγκεκριμένων θεσμικών φορέων είναι δουλειά άλλων, κατηγορία στην οποία συμπεριλαμβάνονται και οι ομάδες τα συμφέροντα των οποίων θίγονται. Επίσης, επειδή θεωρώ πως μια καλή ομάδα μπορεί και πρέπει να κερδίζει κάθε αντίπαλο και λοιπές αντιξοότητες που ενδεχομένως προκύψουν την ώρα ενός αγώνα.
Καλώς ή κακώς στο σημερινό ΠΑΟΚ η κατάσταση είναι πάρα πολύ συγκεκριμένη σ’ ότι αφορά το έμψυχο δυναμικό του. Είναι γνωστό το τί απώλειες υπέστη τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, όπως επίσης είναι γνωστό το τί μπορεί να προσφέρει ο κάθε ποδοσφαιριστής. Αλίμονο … αυτό έλειπε δα με τη σεζόν να πλησιάζει στο τέλος της. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι παίκτες της ομάδας που μπορούν να κάνουν τη διαφορά είτε με την ποιότητά τους είτε με την εμπειρία τους έχουν κάποια ηλικία, κάποια όρια και χρίζουν μιας ιδιαίτερης προσοχής στη μεταχείρισή τους.
Κατά συνέπεια, μετά από μια επιβαρημένη σεζόν το επίπονο πρόγραμμα των πλέι οφ στη λογική των δυο αγώνων την εβδομάδα απαιτεί πολύ προσεκτική διαχείριση προκειμένου να διατηρήσει η ομάδα τη φρεσκάδα της κι οι παίκτες τη διάθεσή τους. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χαθεί το μέτρο καταργώντας την απαραίτητη για τη λειτουργία ενός συνόλου ισορροπία. Ειδικά στον ΠΑΟΚ κανείς δεν περισσεύει. Είναι όλοι τους απαραίτητοι, ίσως επειδή δεν υπάρχει ο ένας ή οι δυο που μπορούν να κάνουν τη διαφορά με τις υπόλοιπες ομάδες. Το … ποδοσφαιρικό λιθαράκι του καθενός έφερε τον «Δικέφαλο» μέχρι εδώ και μόνον αυτό μπορεί να τον ταξιδέψει μέχρι τον στόχο του.
Για πρώτη φορά μετά από καιρό ο ΠΑΟΚ έπαιξε τόσο νωρίς και μάλιστα με θερμοκρασία άνω των τριάντα βαθμών και με το γήπεδο να βγάζει μια υγρασία που έκοβε την ανάσα στους ποδοσφαιριστές πολύ πριν από τη λήξη της αναμέτρησης. Μάλιστα μου προκάλεσε εντύπωση η εικόνα αρκετών ποδοσφαιριστών και των δυο ομάδων από το πρώτο κιόλας ημίχρονο να ψάχνουν γι’ ανάσες σε κάθε ευκαιρία. Σε μια τόσο λεπτή κατάσταση η προσοχή κι η συγκέντρωση όλων είναι υπεραπαραίτητη αλλά δυστυχώς δε δίνουν όλοι αυτήν την εντύπωση.
Δεν μπορεί κάποιος να παθαίνει και να δείχνει πως δε μαθαίνει. Δεν μπορεί κάποιος να μην αναλαμβάνει ευθύνες που του αντιστοιχούν. Δεν μπορεί ν’ ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που πρέπει μπερδεύοντας όλους όσοι τον παρακολουθούν για τα πραγματικά του «θέλω» και τις σκέψεις που έχει μέσα στο μυαλό του. Δεν μπορεί να υπάρχουν εικόνες ενώπιόν του που «φωνάζουν» για να διορθωθούν δίχως όμως να συμβαίνει τίποτα για ν’ αλλάξουν. Δεν μπορεί ο τέταρτος να δείχνει τρία λεπτά καθυστερήσεων και να υπάρχουν φωνές γιατί δεν τις κρατά επακριβώς ο διαιτητής αντί να διεκδικείται επιπλέον χρόνος μήπως κι έστω την ύστατη στιγμή έρθει η ευκαιρία που θα δώσει τη νίκη.
«Επίγνωση των δυνατοτήτων της ομάδας, τόσο μπορεί τόσο κάνει … », θα ήταν μια εύκολη απάντηση και τότε ποιος είναι ο ρόλος του καθενός μέσα σ’ αυτήν; Αν δεν μπορεί παραπάνω ενώ έχει εμπράκτως αποδείξει το αν μπορεί ή όχι να τοποθετηθεί κάποιος θεσμικός φορέας επίσημα κι υπεύθυνα, να το πει να μην αγωνιά και τρέφει προσδοκίες κι ο κόσμος. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, αλλά ομάδα που αγκομαχά για να πάρει αυτό που θέλει επιδέχεται αλλαγές. Δεν ενδιαφέρουν τα πρόσωπα παρά μόνον το αποτέλεσμα. Μακάρι ο ΠΑΟΚ να συνεχίσει μόνο με νίκες και να διαψευστώ, ωστόσο όταν οι μισοί ποδοσφαιριστές δεν έχουν δυνάμεις από τα μισά του αγώνα κι οι άλλοι μισοί διακατέχονται από απογοήτευση κι εκνευρισμό επειδή δεν τους δίνεται μια ευκαιρία να βοηθήσουν δεν μπορώ να φανταστώ το πως μπορεί ν’ αλλάξει η εικόνα της ομάδας. Γιατί διάθεση μπορεί να υπάρχει δίχως όμως ν’ αρκεί σε κάθε περίπτωση.
Αυτή είναι η αλήθεια για έναν άνθρωπο που ζει την ομάδα μέσα από το καθημερινό ρεπορτάζ και τους αγώνες δίπλα από τον πάγκο της. Με πάσα ειλικρίνεια και ταπεινότητα, δίχως την παραμικρή κρυφή σκέψη. Κι ο λόγος που κάνω τη σημερινή αναφορά είναι επειδή η χρονική στιγμή είναι η κρισιμότερη όλων. Αν το αποτέλεσμα της επόμενης αγωνιστικής δεν είναι θετικό το έδαφος που θα έχει χαθεί θα είναι δυσαναπλήρωτο. Αν ορισμένοι θα θέλουν να μιλήσουν πάλι για διαιτητικά λάθη ή την κακή ημέρα ποδοσφαιριστών … δικαίωμά τους. Εχω ν’ αναφέρω και θ’ αναφέρω πολλά περισσότερα μετά το τέλος της σεζόν για να μη δοθεί η ευκαιρία σε ορισμένους να μιλήσουν για αναστάτωση σε λάθος στιγμή, για συγκεκριμένη διάθεση προς συγκεκριμένα πρόσωπα κ.ο.κ. Την παρούσα στιγμή πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια από όλους για το καλύτερο δυνατό. Αυτήν και μόνον αυτή είναι και πρέπει να είναι η Νο1 προτεραιότητα των εμπλεκομένων για να μη γίνει το … τούνελ πιο σκοτεινό από ποτέ.
Οι ευθύνες βαραίνουν όλους, διοίκηση, τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές. Αλλους λιγότερο άλλους περισσότερο και για όσους επιθυμούν θέση στο «αύριο» του ΠΑΟΚ πρέπει εμπράκτως ν’ αποδείξουν πως την αξίζουν.
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους ….