Φιλότιμος ο Κανούλας, το ίδιο και ο Αγγελούδης, όμως απουσιάζει η ενέργεια του γκολ. Όπως απουσιάζει απελπιστικά, όπως ομολόγησε και ο Κατσαβάκης, μετά το τέλος του ματς, η κάθετη πάσα. Πως, αλήθεια θα κυνηγήσουν το γκολ αυτοί οι φιλότιμοι επιθετικοί του Αρη, όταν δεν φτάνει, έτσι όπως θα έπρεπε να φτάσει, η μπάλα στα πόδια τους;
Αφήστε που σε αρκετές περιπτώσεις η μπάλα χάνεται, πριν καν ξεκινήσει η σκέψη για επίθεση!
Δικαίως, λοιπόν, ο προπονητής είναι προβληματισμένος από τα όσα είδε (στην επίθεση) και απέναντι στα Γιάννενα και δικαίως πιέζει για την απόκτηση δύο ποδοσφαιριστών που θα του λύσουν, ως ένα βαθμό τα χέρια. Του παίκτη, δηλαδή, που θα κάνει την κάθετη πάσα που λέγαμε και του παίκτη που θα τη στείλει στα δίχτυα. Απλά πράγματα .
Υπ΄ αυτές τις συνθήκες η στροφή στον Αγγελο Χαριστέα, είναι απολύτως φυσιολογική. Μπορεί ο «Χάρι» να μην είναι ο παίκτης περασμένων εποχών, μπορεί να του λείπει, πλέον, η σπιρτάδα του παρελθόντος, όμως σε αυτόν τον Αρη, μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο εργαλείο. Και επιπλέον μπορεί να βοηθήσει την ομάδα και σε άλλους τομείς με την προσωπικότητά του και το κιτρινόμαυρο παρελθόν του.
Για άλλη μια φορά, για άλλο ένα φιλικό ο Αρης πρέπει να κρατήσει την καλή του άμυνα. Τη σταθερή απόδοση των Παπαζαχαρία, Παντίδου, Ηρακλή, Γιαννίτση, τις καλές τοποθετήσεις του Ασλανίδη και ασφαλώς την εγγύηση που προσφέρει, κάτω από τα δοκάρια, ο διεθνής, πλέον, Μάρκος Βελλίδης. Ακόμα και η παρουσία του Γκέσιου ήταν θετική, αλλά είπαμε του έλειψε η τελική προσπάθεια .
Αν δεν υπήρχαν και αυτά τα χωρίς νόημα (και τύχη) σουτ του Παπαστεριανού, όλα θα ήταν καλύτερα .