Αυτό είναι μια πραγματικότητα την οποία ουδείς πρέπει να παραγνωρίζει. Είναι κοινώς αποδεκτό πως η διοίκηση Αθανασιάδη απέτυχε σε αυτά τα τρία χρόνια που βρέθηκε στην κορυφή της κιτρινόμαυρης εταιρίας. Ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος, εδώ και τέσσερις μήνες δεν έχει καμία επαφή με τον Αρη, για τον οποίο, από αρκετούς, θεωρείται, πια, ξένο σώμα.
Κι όμως, η σημερινή διοίκηση, κάθε φορά που προκύπτει ένα σημαντικό θέμα (πάρτε για παράδειγμα το άρθρο 99), στον Αθανασιάδη προστρέχει για βοήθεια, για υπογραφή. Δεν είναι οξύμωρο;
Η κατάσταση αυτή πρέπει να σταματήσει. Είναι ώρα για το επόμενο βήμα στην ΠΑΕ. Ο Αρης πρέπει να προχωρήσει. Απλό και κατανοητό. Και πρέπει να το κάνει, κλείνοντας μια για πάντα πίσω του, την πόρτα στο παρελθόν. Το μόνο που μπορεί και επιβάλλεται να τον συνδέει με την οκταετία 2004-2012 (σε διοικητικό επίπεδο), είναι ο οικονομικός και διαχειριστικός έλεγχος που διενεργείται από ανεξάρτητη αρχή και στην οποία προσέφυγε η ΚΜΑ. Τίποτα άλλο.
Σε ότι αφορά τους «τρεις». Είναι απολύτως παραδεκτό πως οι Λαμπριάκος, Κατσιαούνης και Στεφανίδης, προσέφεραν τα μέγιστα τους τελευταίους τέσσερις μήνες, ώστε ο Αρης να σταθεί στα πόδια του και να καταφέρει να κατέβει στο πρωτάθλημα. Η προσπάθειά τους εκτιμάται. Όμως και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται πως η τωρινή ερμαφρόδιτη κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Κάνει κακό στον Αρη και (από ένα σημείο και μετά), φθείρει την εικόνα τους.
Ο κόσμος του Αρη, περιμένει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να πάρουν θέση. Συνεχίζουν ή όχι; Ότι και να αποφασίσουν, θα έχουν το δίκαιο με το μέρος τους. Για παράδειγμα η στάση του Στεφανίδη είναι έντιμη και κατανοητή. Δεν θέλει να επωμιστεί αμαρτήματα άλλων, φοβάται να ρισκάρει την οικογενειακή του γαλήνη και το μέλλον των παιδιών του.
Λίγο εώς πολύ, έτσι έχουν τα πράγματα και για τον Λαμπριάκο. Οσο για τον Κατσιαούνη; Διατηρεί μια ιδιότυπη τρέλα η οποία ίσως τον οδηγήσει σε ΔΣ Πρωτοδικείου και στη θέση του προέδρου! Ο Αρης έχει ανάγκη από ωραίους τρελούς. Και ο Κατσιαούνης, ίσως είναι ένας απ΄ αυτούς.
Πρώτιστα όμως έχει ανάγκη από στιβαρή διοίκηση (όσο αυτό είναι εφικτό) και ηρεμία. Απαλλαγμένη από βαρίδια του παρελθόντος.