Από τη μια οι γηπεδούχοι, η ομάδα με το νεαρότερο μέσο όρο ηλικίας στο πρωτάθλημα, που απέδειξαν πως κάθε άλλο παρά τυχαία διατηρούνται στα υψηλότερα βαθμολογικά επίπεδα αποδίδοντας απλό μα συνάμα ουσιαστικό κι ενίοτε θεαματικό ποδόσφαιρο κερδίζοντας το σεβασμό όλων. Κι από την άλλη οι φιλοξενούμενοι που πασχίζουν να εδραιώσουν ποδοσφαιρικές συμπεριφορές οι οποίες θα σταθούν ικανές να κάνουν στην άκρη τις οιεσδήποτε αμφισβητήσεις συνδυάζοντας το αποτέλεσμα με τις εντυπώσεις.
Οι Νεοσμυρνιώτες ξεκίνησαν μια σεζόν ξεκαθαρίζοντας πως δεν μπορούν να κάνουν οτιδήποτε άλλο παρά να στηριχτούν σε μια ομάδα από νεαρούς ποδοσφαιριστές, έχοντας μόνον τρεις άνω των είκοσι πέντε ετών! Επιπλέον, η δημιουργία του νέου συνόλου ανατέθηκε στον Δημήτρη Ελευθερόπουλο, έναν άνθρωπο που κάνει τα πρώτα προπονητικά του βήματα και τα πηγαίνει περίφημα, έχοντας παίξει στο ελληνικό πρωτάθλημα και κατά συνέπεια γνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητές του, αλλά έχοντας παράλληλα σημαντικές παραστάσεις από το εξωτερικό και δη την Ιταλία στην οποία επίσης αγωνίστηκε ως ποδοσφαιριστής.
Περιτριγυρισμένος από έμπειρους συνεργάτες έχει πετύχει τη δημιουργία ενός νεαρού και φιλόδοξου συνόλου που αγώνα με τον αγώνα «χτίζει» αυτοπεποίθηση, αποκτά εμπειρία και διαθέτοντας ρεαλισμό και συνείδηση συνεχίζει να πορεύεται. Εκ διαμέτρου αντίθετη είναι η κατάσταση στον ΠΑΟΚ. Τα δεδομένα ήταν γνωστά από το ξεκίνημα του καλοκαιριού αλλά αν υπάρχει μια λέξη που θα συνοδεύει πάντα αυτήν την ομάδα αυτή είναι η πίεση, όχι αποκλειστικά σ’ ένα επίπεδο αλλά σε όλα με κυριότερο αυτό του αποτελέσματος.
Υπήρξαν περιπτώσεις στις αγωνιστικές που προηγήθηκαν κατά τις οποίες ναι μεν ο «Δικέφαλος» ήταν καλύτερος αλλά δεν κατάφερε να πάρει το ποθητό γι’ αυτόν αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά συνέβη το αντίστροφο. Γιατί; Επειδή σε κάθε αγώνα ως τώρα έχει αναγκαστεί ν’ αγωνιστεί με ποδοσφαιρικές «αλχημείες». Για τον έναν ή τον άλλον λόγο σε κάθε περίπτωση στερείται βασικών λύσεων. Για όσους λησμονούν μέχρι και την περασμένη Κυριακή ο Πάμπλο Γκαρσία είχε 33′ συμμετοχής, όλα κι όλα από τη συμμετοχή του μπαίνοντας ως αλλαγή την προηγούμενη εβδομάδα στην εκτός έδρας αναμέτρηση με την Κέρκυρα. Παράλληλα, η ομάδα συνεχίζει ν’ αγωνίζεται δίχως ακραίους αφού Ρομπέρ, Γεωργιάδης και Λόρενς ταλαιπωρούνται από τραυματισμούς.
Αυτός ο ΠΑΟΚ έχει ένα σημαντικό θέμα με το σκοράρισμα. Οσο δεν ανοίγει το σκορ κι η ώρα περνάει το άγχος μεγαλώνει κι αυτό φαίνεται σε κάθε του δράση. Για πρώτη φορά φέτος ξεκίνησε και προσπάθησε να τελειώσει ενενηντάλεπτο με τη μεσαία του γραμμή σε σχηματισμό ρόμβου. Ο Γκαρσία στη βάση, ο Λάζαρ δεξιά, ο Κάτσε αριστερά και στην κορυφή του σχηματισμού ο Φωτάκης πίσω από τους Σαλπιγγίδη – Αθανασιάδη. Ωστόσο, ο Ρουμάνος του χάλασε τα σχέδια καθώς τα νευρά του αδικαιολόγητα ξεπέρασαν τα όρια αφήνοντας – για πέμπτη φορά σ’ εννιά αγώνες πρωταθλήματος – την ομάδα του με αριθμητικό μειονέκτημα έναντι του αντιπάλου της, για ένα ολόκληρο ημίχρονο! Μπορεί να υπάρχουν δικαιολογίες σ’ ανθρώπινο επίπεδο αλλά καμία σ’ επαγγελματικό. Κι επιπλέον ο συμπαθής μέσος τον τελευταίο καιρό δείχνει να ταλαιπωρείται από προσωπικά του θέματα για τα οποία μάλλον χρίζει βοήθειας.
Το ευτυχές για τον Γιώργο Δώνη, στην επιστροφή του στους πάγκους έπειτα από την τιμωρία που εξέτισε, ήταν πως λίγο νωρίτερα και μέσα σε διάστημα τεσσάρων λεπτών το επιθετικό του δίδυμο του έδωσε αυτό που προσδοκούσε. Στο 39′ ο Αθανασιάδης ευστόχησε σε πέναλτι και τρία λεπτά μετά, ο Σαλπιγγίδης με πολύ ωραία ατομική προσπάθεια απέφυγε αντίπαλο, έβγαλε την παράλληλη σέντρα και πάλι ο Αθανασιάδης ήταν εκεί που έπρεπε για να εκμεταλλευτεί το λάθος της άμυνας του Πανιωνίου και με κεφαλιά να κάνει το 0-2.
Οσο ανέτοιμος κι αν είναι ο Γκαρσία, η ουσία κι η ηρεμία που προσφέρει στο παιχνίδι της ομάδας του είναι απαράμιλλη. Σε συνδυασμό με την εργατικότητα και την αέναη δραστηριότητα του Κάτσε θυμίζουν το κραταιό δίδυμο που υπήρχε πριν από τρία χρόνια με τον Βιτόλο. Σ’ αυτόν τον σχηματισμό αγωνίστηκαν εξ ανάγκης στα πρώτα λεπτά της επανάληψης με τον Σαλπιγγίδη να οπισθοχωρεί στην αριστερή πλευρά αφήνοντας μόνο του τον «Κλάους» στην κορυφή. Η έμπνευση της τεχνικής ηγεσίας απέδωσε με μια «φρέσκια» πλευρά που συνέθεταν οι Σταφυλίδης – «Σάλπι».
Οι γηπεδούχοι πίεσαν έντονα από τα πρώτα λεπτά του Β’ ημιχρόνου κι ο κόπος τους ανταμείφθηκε στο 56′ όταν σε μια φάση διαρκείας ο Χρήστος Αραβίδης ανάγκασε τον Σανθ Χακόμπο να μαζέψει για πρώτη φορά την μπάλα από τα δίχτυα του, όχι μόνον στον συγκεκριμένο αγώνα αλλά από τότε που ανέλαβε την υπεράσπισή τους. Η άμυνα του ΠΑΟΚ πέρασε δύσκολες στιγμές και παρά τους αδύναμους κρίκους της άντεξε. Ο Ισπανός τερματοφύλακας ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της λέγοντας «όχι» σε δυο περιπτώσεις στο τελευταίο πεντάλεπτο του αγώνα σε σουτ του Διαμαντάκου και σε κεφαλιά από κοντινή απόσταση του Αραβίδη.
Πολύ σημαντική η προσφορά του Κουμάλο που εμφανίζεται βελτιωμένος επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη κι άκρως απαραίτητη για την ομάδα του σταθερότητα, ενώ σημαντικές βοήθειες έδωσε κι η είσοδος του νεαρού Κίτσιου που αντικατέστησε τον Γκαρσία στο 66′. Πρώτα λεπτά συμμετοχής στο πρωτάθλημα για τον Βιβιάν που μπήκε στα τελευταία λεπτά για να ενισχύσει την άμυνα, λίγα για να κριθεί. Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο ΠΑΟΚ επέστρεψε στη δεύτερη θέση κι αν επιστρέφοντας στην έδρα του αποκομίσει θετικό αποτέλεσμα κόντρα στον Πλατανιά τότε θα πάει στους δυο αγώνες με Παναθηναϊκό (εκτός) και Ολυμπιακό (εντός) με τις καλύτερες βαθμολογικές προϋποθέσεις για ν’ αποδείξει εμπράκτως το τι αποζητά και το τι μπορεί να πετύχει στο φετινό πρωτάθλημα.
Εξαιρετική η αρμονική συνύπαρξη των φίλων των δυο ομάδων, παράδειγμα προς μίμηση για όλους, αλλά δυστυχώς μοιάζει σαν η εξαίρεση στον άσχημο κανόνα που χαρακτηρίζει – και – το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Τελούμε εν αναμονή της νέας διοίκησης της ΠΑΕ ΠΑΟΚ που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα γίνει σήμερα. Προς το παρόν … καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους σε μια πάρα πολύ δύσκολη εβδομάδα.