Ο Ολυμπιακός πήγε στην Ιταλία για έναν τελικό και έδειξε πως στα δύσκολα μπορεί να τα καταφέρει και να πετύχει αυτό που αναζητά. Μετά την αποχώρηση του Ντόρσεϊ πολλοί περίμεναν τον πρωταθλητή Ευρώπης να καταρρεύσει, καθώς έχασε τον καλύτερο του αμυντικό, αλλά εκείνος έδειξε πως είναι αρκετά σκληρός για να πεθάνει.

Ο Πάουελ αγωνίστηκε μόλις δύο λεπτά και έδειξε πως χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί στα ευρωπαϊκά δεδομένα και στον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού. Γι αυτό το λόγο ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε από τώρα να βγάζει άσους από το μανίκι του. Αντιτς και Πρίντεζης δείχνουν πως θα τραβήξουν το… κουπί, ενώ ο Χάινς θα αποτελεί πάντα το εργαλείο εκείνο που λείπει από μία καλοστημένη μηχανή. 
 
Οι δύο πρώτοι έχοντας καλό περιφερειακό σουτ “αναγκάζουν” τον ψηλό να φύγει από τη θέση του με σκοπό να “χτυπήσει” ο Βασίλης Σπανούλης. Αλλιώς, αν ο ψηλός μείνει κάτω από το καλάθι, όπως έκανε ο Μπουρούσης, τότε θα επιχειρούν σουτ από μακριά.
 
Ωστόσο αυτό που έκανε τον Ολυμπιακό την Πέμπτη να πανηγυρίσει τη νίκη μέσα στην Ιταλία, δεν ήταν τίποτε άλλο εκτός από την η ομαδικότητα. Ολοι έπαιζαν για τον συμπαίκτη τους, με πολλά τρεξίματα, με πολλές μάχες και αστείρευτο πάθος. Αυτό ήταν το περσινό συστατικό της επιτυχίας και αυτό επιστρατεύτηκε και τώρα στα δύσκολα.
 
Αλλωστε αυτό διέκριναν και οι φίλαθλοι της Αρμάνι Μιλάνο, οι οποίοι μας προσέφεραν καλύτερο θέαμα και από αυτό του κοψίματος τους Χάινς ή του καρφώματος του Παπανικολάου. Η αποθέωση του Βασίλη Σπανούλη στο τέλος είναι μία στιγμή που ο αρχηγός του Ολυμπιακού δύσκολα θα την ξεχάσει και σίγουρα θα είναι μία εικόνα που θα θέλουμε εμείς να θυμόμαστε για πάντα και θα ονειρευόμαστε να τη ζήσουμε και στα δικά μας γήπεδα.