Με ουράνιο τόξο που ξεπροβάλει μετά από καταιγίδα, μοιάζει η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στην Τρίπολη. Πάθος από τους "πράσινους", καλό ποδόσφαιρο στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης με σωστό passing game και ορθολογική επιθετική ανάπτυξη.

Οι παίκτες του Φάμπρι ακολούθησαν πιστά το αγωνιστικό τους πλάνο, περιόρισαν έναν αντίπαλο που είναι δυνατός στην έδρα του και έχασαν μια σημαντική νίκη μέσα από τα χέρια τους για …λίγα δευτερόλεπτα. Στο φινάλε χάθηκε και πάλι η αυτοσυγκέντρωση και μια απίστευτη ευκαιρία από τον Μαυρία για να «κλειδώσει» η νίκη, ο πλέον έμπειρος παίκτης του “τριφυλλιού|, Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ έκανε άλλο ένα παιδικό λάθος και …μισογκρεμίστηκε η προσπάθεια 93 λεπτών.

Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται δεν είναι πλέον σύμπτωση. Ο Παναθηναϊκός παθαίνει τα ίδια ξανά και ξανά. Δέχεται γκολ στα τελευταία λεπτά και το πληρώνει…

Όμως οι “πράσινοι”  μετά από μια μακρά περίοδο προβλημάτων και αγωνιστικής καθίζησης, έχουν κάθε λόγο να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο.

Ο Παναθηναϊκός έφυγε από την Τρίπολη με γλυκόπικρη γεύση. Και όμως σε αυτή την αναμέτρηση είναι σαν …νικητής. Ασφαλώς και δεν είχε ο Φάμπρι τα βαθμολογικά οφέλη που θα ήθελε για την ομάδα του, όμως ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρα τα σημάδια βελτίωσης στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού.

Ο Ιμπραϊμ Σισοκό ήταν ο …αστέρας του “τριφυλλιού|, με μια πληθωρική εμφάνιση. Δεν ήταν μόνο τα δύο γκολ που πέτυχε, καθώς ο Ιβοριανός είχε εντυπωσιακή παρουσία στην δεξιά πλευρά. Μόνιμη απειλή για την αντίπαλη ομάδα και πολλά τρεξίματα, ενώ σημαντική ήταν η συνεισφορά του και στο αμυντικό κομμάτι. Εκ των διακριθέντων και ο Χαμπίμπ Σο που είχε αρχοντική παρουσία στην μεσαία γραμμή, βοηθώντας παράλληλα και στην ανάπτυξη του παιχνιδιού της ομάδας του. Ο Ζέκα διατήρησε την απόδοση του σε υψηλά επίπεδα, ενώ θετικός ήταν και ο νεαρός Σπύρος Φουρλάνος που ανέλαβε πρωτοβουλίες και έδωσε ζωντάνια στην ομάδα του.

Ο Παναθηναϊκός έχασε δύο σημαντικούς βαθμούς κόντρα στον Αστέρα, όμως κέρδισε πόντους αυτοπεποίθησης και ψυχολογίας. Και φαίνεται ότι μετά τα απανωτά χτυπήματα, οι “πράσινοι”  στέκονται ξανά στα πόδια τους και προσπαθούν να βαδίσουν στον σωστό δρόμο.