Αγωνιστικά για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση δεν υπάρχουν και πολλά να πει κανείς. Οι γηπεδούχοι «οπλισμένοι» από μια σειρά καλών κι άκρως εποικοδομητικών αποτελεσμάτων, με τη μεγαλύτερη, φετινή συμπαράσταση των φιλάθλων τους, μπήκαν ψυχωμένοι στο γήπεδο, έκαναν με το «καλημέρα» δυο σημαντικές ευκαιρίες με Φέτση και Πετρόπουλο (σ.σ. η κεφαλιά του οποίου σταμάτησε στο δοκάρι). Η πρώτη αντίδραση του ΠΑΟΚ ήρθε οκτώ λεπτά μετά όταν ο Λίνο έβγαλε παράλληλη σέντρα αλλά ο Σαλπιγγίδης, που πήρε πλεονεκτική θέση έναντι των αντιπάλων του, δεν κατάφερε να βάλει δύσκολα στον Κωνσταντόπουλο.
Οι παίκτες του Λίνεν κατέθεσαν πάθος, φρεσκάδα και δύναμη σ έναν τουλάχιστον προβληματικό αγωνιστικό χώρο και για τις δυο ομάδες, ταλαιπωρημένο από την καταρρακτώδη βροχή με ολίγον τι από χαλάζι για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Η μεγαλύτερη μάχη έγινε στο χώρο του κέντρου όπου ο Κάτσε αδυνατούσε να κρατήσει μόνος του τη γραμμή. Επηρεασμένος κι από την κόπωση, ο νεαρός μέσος δεν είχε «καθαρό» μυαλό αλλά ούτε τις απαραίτητες βοήθειες από τους συμπαίκτες του με συνέπεια να κινδυνεύσει ν αποβληθεί πρόωρα.
Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο οι ποδοσφαιριστές του Γιώργου Δώνη κατάφερναν να φτάσουν μέχρι τα πέριξ της αντίπαλης περιοχή, δίχως όμως να μπορούν να δημιουργήσουν κάτι περισσότερο ουσιαστικό. Στην επανάληψη, ο Κάτσε αποσύρθηκε και τη θέση του στο κέντρο πήρε ο Κατσουράνης, ενώ στο πλευρό το Σίλντενφελντ τοποθετήθηκε ο Κουμάλο, στην επανεμφάνισή του μετά τη μακρά απουσία του ελέω της παρουσίας του Νοτιοαφρικανού στο Κόπα Αφρικα με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του.
Το 4-4-2 έγινε 4-3-3 στη λογική του να μπορεί ο Κατσουράνης να είναι σχετικά κοντά στην αμυντική γραμμή. Ο ΠΑΟΚ πήρε το κέντρο, είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων και πάλι όμως, με τον Καμαρά δεξιά, τον Ρομπέρ αριστερά και τον Σαλπιγγίδη προωθημένο δεν είχε κάτι παρά μόνο σπασμωδικές ενέργειες. Από το 60 μάλιστα έχασε και τον προπονητή του λόγω αποβολής για λόγο που όλοι είδαν από την τηλεοπτική μετάδοση και δεν επιδέχεται της παραμικρής παρερμηνείας.
Στο 74 επέστρεψε και ο Ετο έπειτα από σχεδόν δυο μήνες, αντικαθιστώντας τον Κωνσταντινίδη. Ηταν η πρώτη ευκαιρία που πήρε ο Βραζιλιάνος για να (απο)δείξει πως κακώς έμεινε τόσο καιρό στο περιθώριο, μάλλον όμως δεν τα κατάφερε έχοντας ίσως ελαφρυντικά. Αλλά για όσους δε θυμούνται, μπορούν ν ανατρέξουν στους αγώνες που έπαιξε και ν αποτιμήσουν τη μέχρι τότε προσφορά του επειδή η λήθη αποδεικνύεται πολύ βασικό χαρακτηριστικό για ορισμένους, κατά το δοκούν πάντα.
Επανεμφανίσεων συνέχεια στο 82 με τον Πέλκα και τον 19χρονο μέσο να δείχνει πως ξεπέρασε οριστικά το πρόβλημα τραυματισμού που τον ταλαιπώρησε. Ο «Δικέφαλος» του Βορρά είχε μια «φλύαρη» υπεροχή με καλύτερη στιγμή ένα σου του Λάζαρ στο 67. Με την πάροδο του χρόνου το μυαλό όλων πήγαινε και στο αρνητικό ενδεχόμενο καθώς ναι μεν περιφερειακά της περιοχής της ΑΕΚ έγιναν προσπάθειες με «γεμίσματα» στην αντίπαλη περιοχή, ωστόσο εκεί δεν υπήρχαν αρκετοί συμπαίκτες των Λίνο και Λόρενς που τις έβγαζαν για να τις εκμεταλλευτούν.
Θαρρώ πως το κυρίαρχο χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας είναι πως αποδεικνύεται άνευρη. Της λείπει ο ηγέτης, ο ποδοσφαιριστής που θα συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους, που θα λειτουργήσει ως πόλος αυτοσυγκέντρωσης για να μπορεί ο καθένας να κάνει αυτό που πρέπει. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πως αυτός είναι ο Πάμπλο Γκαρσία, που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα επιστρέψει το Σάββατο, στον εντός έδρας αγώνα με την Κέρκυρα. Και πώς να έχει κάποιος τέτοια απαίτηση μετά από όλα όσα προηγήθηκαν αυτή τη σεζόν με βασικότερο αίτιο τη μακρόχρονη αποχή του για όποιον, πραγματικό λόγο κι αν έγινε αυτή.
Επίσης, δύσκολα να ζητήσεις από τον Κατσουράνη να ενσαρκώσει έναν τέτοιο ρόλο αφού πληροί όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις αλλά το σύντομο χρονικό διάστημα που βρίσκεται στην ομάδα λειτουργεί ανασταλτικά. Για οποιονδήποτε άλλον εντός της ομάδας η ευκαιρία δόθηκε ωστόσο μάλλον πέρασε ανεκμετάλλευτη. Τολμώ να εκτιμήσω πως λόγω χαρακτήρα έναν τέτοιο ρόλο, υπό διαφορετικές συνθήκες, θα μπορούσε να διαδραματίσει κι ο Χακόμπο αλλά με τις υποθέσεις και μόνο δεν καταλήγεις σε ουσιαστικό συμπέρασμα.
Η εντύπωσή μου είναι πως δεν έχει να κάνει ο εκάστοτε αντίπαλος, αφού το πρόβλημα είναι ο ΠΑΟΚ. Η τεχνική ηγεσία βρίσκεται στο επίκεντρο της αμφισβήτησης κάτι που όσο κι αν δεν το παραδέχονται επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθηση και την προσπάθεια όλων. Μακάρι η αντίδραση να ήταν θετική και όλη αυτή η κατάσταση να έβγαζε ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια στον αγωνιστικό χώρο, δυστυχώς όμως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ούτε αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο στις όποιες συνθήκες πίεσης τους τυχαίνουν.
Υπάρχει βέβαια η κάλυψη κι η στήριξη της ιδιοκτησίας ως τώρα αλλά φαίνεται πως αυτό ως στοιχείο δεν είναι αρκετό για να καλύψει τη φαινομενική ανασφάλεια η οποία οδηγεί και σε λανθασμένες, δημόσιες τοποθετήσεις, που μόνο καλό δεν κάνουν. Πανάκεια όλης αυτής της προβληματικής κατάστασης είναι τ αποτελέσματα και μόνον αυτά. Οταν χάνεται η εμπιστοσύνη του κόσμου προς ένα πρόσωπο, αλυσιδωτά όλα τα εμπλεκόμενα και συνεργαζόμενα μ αυτό πρόσωπα κλονίζονται, όσο κι αν δεν το παραδέχονται. Να επαναλάβω δε, πως κάθε άποψη είναι απόλυτα σεβαστή κι απαραιτήτως πρέπει να κατατίθεται. Αλλο όμως αυτό κι άλλο η προσπάθεια επιβολής της σε όποιον έχει διαφορετική άποψη με παράλληλη απόπειρα χλευασμού προς τους διαφωνούντες.
Το πόσο εύκολα αλλάζουν κάποια πράγματα, απόψεις, κρίσεις και ούτω καθ εξής διαπιστώνεται εύκολα από τον οιονδήποτε αν κάτσει και αναλογιστεί πόσοι προπονητές πριν έρθουν στην Τούμπα ήταν καλοί, αξιόλογοι, σοβαροί μα πάνω απ όλα άκρως επιθυμητοί ν αναλάβουν την τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ και λίγο καιρό αφού αυτό συνέβη όλες οι θετικές απόψεις έγιναν ανάθεμα. Γνωρίζεις ανθρώπους για χρόνια ολόκληρα και πάλι δυσκολεύεσαι να βγάλεις ασφαλές συμπέρασμα για το ποιοι είναι και το τι μπορούν να κάνουν. Ακόμη και να έχει καταλήξει κάποιος σε μια κρίση πάντα μπορεί να προκύψει μια συμπεριφορά που θα τ ανατρέψει όλα. Κι όμως σ αυτήν την ομάδα όλα μοιάζουν να είναι τόσο εύκολα. Από το ζενίθ στο ναδίρ και τούμπαλιν σε χρόνο μηδέν.
Αλλο παράδειγμα; Ο Αθανασιάδης, πρώτος σκόρερ της ομάδας, με καθοριστικά γκολ σε πολλές αναμετρήσεις, που επειδή διανύει μια περίοδο ντεφορμαρίσματος και κάποια σκανδαλοθηρικά ΜΜΕ αναφέρθηκαν στην εξωγηπεδική του ζωή τείνει να γίνει το απολωλός πρόβατο. Τι κι αν παραλίγο η ομάδα θα είχε αυτόν ως πολυτιμότερο περουσιακό της στοιχείο; Τι κι αν είναι από τους ελάχιστους που δε σταματούν να τρέχουν και να πιέζουν σε κάθε αγώνα μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα; Καμία σημασία δεν έχει στον Καιάδα κι αυτός. Μια από τις σημαντικότερες φράσεις στη ζωή είναι η «ουδείς πλέον αχάριστος του ευεργετηθέντος». Αλλά το περασμένο Σάββατο, μετά το τέλος του αγώνα οι κατακρίσεις έπεφταν «βροχή» για την απουσία του. Ενα ατέρμονο γαϊτανάκι παραλογισμού που τελειωμό δεν έχει.
Κάθε μέρα συνιστά μια νέα αρχή. Ας προσπαθήσουν όλοι, ακόμη περισσότερο, πιο πειστικά αν θέλετε, για το καλύτερο δυνατό. Το Σάββατο ο ΠΑΟΚ υποδέχεται την Κέρκυρα κι όσο εύκολο μπορεί να φαίνεται η αναμέτρηση της τρίτης ομάδας στη βαθμολογία με την τελευταία οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι πολλοί. Ο μεγαλύτερος φόβος προκύπτει από κάποιον που δεν έχει να χάσει κάτι παρά μόνον να κερδίσει. Κι η μεγαλύτερη πίεση αποδίδεται σ αυτόν που το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του θεωρείται ως αυτονόητο. Κι αυτό δεν είναι άλλοθι αλλά ρεαλισμός. Η ομάδα προχώρησε σ έξι μεταγραφικές κινήσεις τον χειμώνα.
Ο Ιτάνζ στη θέση του τερματοφύλακα, ο Σίλντενφελντ για την άμυνα, ο Κατσουράνης για το κέντρο και την άμυνα και οι Καμαρά, Ολίσε, Βούκιτς για τη μεσοεπιθετική γραμμή, εκεί δηλαδή όπου σύμφωνα με την τεχνική ηγεσία υπήρχε το πρόβλημα. Ο Ολίσε τέθηκε εκτός για τρεις εβδομάδες, η απουσία του Φωτάκη και του Αθανασιάδη έφερε τον Καμαρά στα δεξιά, όπου έχει αγωνιστεί κατά κόρον και στο παρελθόν, ενώ ο Βούκιτς ετοιμάζεται για τη συνέχεια.
Θυμηδία
Η φράση «ο ΠΑΟΚ πάνω απ όλα» επιλέχθηκε ως η πλέον κατάλληλη για μια εποχή απόλυτης συσπείρωσης και προσπάθειας η ομάδα να επιστρέψει από την αφάνεια ή τη μετριότητα σε ρόλο πρωταγωνιστή. Σε συνάρτηση και με τα πρόσωπα που την πλαισίωσαν ήταν τέτοια η επιτυχία της που ακόμη και άνθρωποι οι οποίοι είχαν πολλά χρόνια να βρεθούν στην Τούμπα ή είχαν ακόμη περισσότερα να συνδράμουν οικονομικά παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που είχαν – για παράδειγμα – λόγω μεγάλων αποστάσεων να βρεθούν στο γήπεδο και να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα, το έπραξαν και με το παραπάνω. Ισως αυτοί κι ελάχιστοι ακόμη να παρέμειναν οι γνήσιοι υποστηρικτές αυτού του ενωτικού συνθήματος.
Η πλειοψηφία, συνειδητά ή μη, το προσπέρασε κι επιδόθηκε σ έναν πόλεμο εγωισμών, σε μια μάχη εντυπώσεων και συμφερόντων που καλά κρατεί μέχρι και σήμερα και σα μεγαλύτερό της θύμα έχει τον ίδιο τον ΠΑΟΚ. Η παρουσία ενός ανθρώπου που ήρθε, κατέθεσε και καταθέτει οβολό, διάθεση και πλάνο για το μέλλον του συλλόγου ίσως να είναι κι η μοναδική ελπίδα για ένα αύριο μακριά από αυτό το παραμύθι που και δράκους έχει και κακό τέλος θα είχε το περασμένο καλοκαίρι αν δεν εμφανιζόταν ως από μηχανής Θεός ο ομογενής επιχειρηματίας, τον οποίον κάποιοι που σήμερα τον αποθεώνουν και τον εξιδανικεύουν ως πρόσωπο κι ως λογική διαχείρισης μιας ανώνυμης ποδοσφαιρικής εταιρείας τον περασμένο Απρίλιο, όταν και είχε επανεμφανιστεί μετά το 2006, τον λόγιζαν ως «κωμωδία».
Τίποτα από όλα αυτά δε θα ήταν μεμπτό και δε θα πείραζε κανέναν αν ο βασικός γνώμονας για τη δημόσια λογική, θέση, άποψη, συμπεριφορά του καθενός ήταν η ακεραιότητα και για κάποιους άλλους το πολυαναφερόμενο και άκρως συζητήσιμο καλό της ομάδας. Οταν το «εγώ» αποδεδειγμένα μπαίνει πάνω από το «εμείς» και η μονάδα πάνω από το σύνολο η συνέχεια είναι προδιαγεγραμμένη με μαθητική ακρίβεια. «Ο εαυτός μου πάνω απ όλα» είναι η φράση που αρμόζει αν όχι σε όλους σίγουρα σε πολλούς.
Ενδεχομένως μια αναφορά του υπογράφοντα στις αδυναμίες της ομάδας, τις επιλογές των προσώπων, το αγωνιστικό σχήμα, τα «στημένα» και άλλα πολλά να ήταν πιο ενδιαφέρουσα και πιο ελκυστική, όμως ταπεινή άποψη παραμένει πως το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένει στα πέριξ κι ο εχθρός που ανάλογα με την περίσταση και τις ανάγκες αλλάζει ονόματα παραμένει εντός των τειχών ως κομμάτι του ΠΑΟΚ. Παράλληλα, τις όποιες απορίες μαζί με αρκετές που ακούγονται, γράφονται και αφουγκράζομαι έχω το πολύ μεγάλο προνόμιο ελέω εργασίας – να τις θέτω στους αρμόδιους (σ.σ. τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές) στην εβδομαδιαία επαφή που έχουμε λόγω NOVA και να δίνουν τις απαντήσεις τους στην κάμερα για να τις εισπράττουν όλοι. Μεγαλύτερη σημασία έχουν αυτοί παρά ο καθένας άλλος εκτιμώ. Κι όλοι κρινόμαστε
Μακάρι να κάνω λάθος κι όλοι όσοι έχουν αντίθετη άποψη να έχουν δίκιο και να δικαιωθούν. Τουλάχιστον εμένα δε θα με πειράξει με όποιες συνέπειες κι αν έχω και θα το παραδεχτώ όπως έχω μάθει να κάνω πάντα στη ζωή μου και συγνώμη για την προσωπική αναφορά. Αλλά όποιος υποτιμά τη νοημοσύνη του άλλου προκαλεί στον μέγιστο βαθμό και δεν μπορεί εσαεί να παραμένει δίχως απάντηση.
Στα λόγια όλοι καλοί είναι, οι πράξεις κάνουν τη διαφορά. Τα γεγονότα καταγράφονται και για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο γράφεται ιστορία. Κι εκεί και μόνον εκεί ο κάθε κριτής έχει το δικαίωμα να είναι αμείλικτος αλλά και πάλι ουχί τιμητής των πάντων.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους