Η πρώτη του επαφή με τη μπάλα ήρθε σε ηλικία 7 ετών… Και φυσικά όχι στη θέση που κάνει τώρα επαγγελματική καριέρα, αλλά σ’ αυτή του επιθετικού. Η Ελπίδα Τρίπολης και τα γηπεδάκια 5×5 ήταν αυτά που φιλοξενούσαν τον 7χρονο τότε Νίκο Γιαννακόπουλο.
Εκεί, έμεινε για μια διετία, για να μετακομίσει στη συνέχεια στο «Kick Off». Ξανά σε ομάδα 5×5, ξανά δύο χρόνια παραμονής. Μόνο που προς το τέλος της δεύτερης χρονιάς και σε ηλικία 11 χρόνων, άρχισε να κάθεται κάτω από τα δοκάρια…
Η πρώτη του εμπειρία ως τερματοφύλακας έμελλε να αποδειχθεί και καθοριστική για το μέλλον του. Αλλωστε, πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Ο μπαμπάς, Γιάννης στον Παναρκαδικό έπαιζε στην ίδια θέση, ενώ και μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ανέλαβε τη θέση του προπονητή τερματοφυλάκων στον Αστέρα, που τότε βρισκόταν στην Δ’ Εθνική κατηγορία.
Σε ηλικία 12 ετών, άρχισε να προπονείται υπό τις οδηγίες του πατέρα του, στον Αστέρα Τρίπολης. Ουσιαστικά σ’ αυτή την ηλικία καθιερώθηκε και στη θέση του τερματοφύλακα.
Για μια διετία, από τα 12 μέχρι τα 14 βρέθηκε στα παιδικά τμήματα του Αστέρα, ενώ στα 15 του ανέβηκε κατηγορία και προπονούνταν μαζί με την εφηβική ομάδα της Τρίπολης.
«Ώρα Αγγλίας»
Σε ηλικία 15 ετών, ήρθε το πρώτο κάλεσμα από ευρωπαϊκή ομάδα. Η Μπλάκμπερν τον παρακολουθούσε στενά και είχε μείνει εντυπωσιασμένη από τα προσόντα και τις ικανότητες του 15χρονου, Νίκου. Χωρίς να κωλυσιεργήσουν, οι ʼγγλοι του πρόσφεραν συμβόλαιο με την οικογένεια Γιαννακόπουλου να μην αντιστέκεται… Είχε υπολογίσει όμως χωρίς τον «ξενοδόχο». Ο μικρός Νίκος άντεξε μόλις 2 μήνες στο Μπλάκμπερν και το Λάνκασάιρ και ζητούσε ανυπόμονα την επιστροφή του στην Τρίπολη και τους φίλους του.
«Δεν μπορούσα να προσαρμοστώ. Ήταν δύσκολα για μένα. Αποφάσισα μαζί με τους γονείς μου να επιστρέψουμε. Μόλις τους το ανακοίνωσα, έκαναν τα πάντα για να με μεταπείσουν. Θα σου φέρουμε την Ελλάδα στο Μπλάκμπερν, αλλά εγώ είχα πάρει την απόφασή μου» θυμάται ο 15χρονος τότε Νίκος, ο οποίος προπονούνταν μαζί με τον νυν αμυντικό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Φίλιπ Τζόουνς, ενώ πραγματοποίησε μία προπόνηση μαζί με τον διεθνή Αγγλο τερματοφύλακα, Πολ Ρόμπινσον.
Επιστροφή στα «πάτρια» εδάφη
Μετά από δύο μήνες παραμονής στο Μπλάκμπερν, η οικογένεια Γιαννακόπουλου επέστρεψε στην Τρίπολη και φυσικά στον Αστέρα. Με το Νίκο να προωθείται στην ομάδα Νέων, όπου έμεινε μέχρι τα 18. «Μόλις επέστρεψα, αγωνιζόμουν για ένα χρόνο στην εφηβική ομάδα, γιατί στους Νέους κατέβαιναν παίκτες από την πρώτη ομάδα και δεν έπαιρνα χρόνο συμμετοχής» είναι τα λόγια του Γιαννακόπουλου, ο οποίος ήταν βασικός τερματοφύλακας της Μικτής Αρκαδίας, ενώ βρισκόταν και στην προεπιλογή της Εθνικής παίδων.
Σε ηλικία 16 ετών, άρχισε να καθιερώνεται στην ομάδα Νέων του Αστέρα Τρίπολης, παίζοντας σε πολλά παιχνίδια. «Πήρα τις ευκαιρίες μου» λέει ο Γιαννακόπουλος, ο οποίος υπό τις οδηγίες του Τζέρι Ούγκε μέρα με τη μέρα βελτιωνόταν ολοένα και περισσότερο, ενώ ο νυν προπονητής τερματοφυλάκων του Αστέρα ήταν αυτός που τον ανέβασε στους ʼντρες για να παίρνει μέρος σε κάποιες προπονήσεις.
Από τερματοφύλακας… Δεκάρι!
Παράλληλα με τις υποχρεώσεις στην ομάδα Νέων του Αστέρα, ο Γιαννακόπουλος πήγαινε στο Λύκειο της Τρίπολης. Στα 17 του, στο πλαίσιο των σχολικών πρωταθλημάτων, το λύκειο του έφτασε μια ανάσα από τους «8» του Πανελλήνιου Σχολικού πρωταθλήματος. Στον τελικό της Αρκαδίας ήταν αυτός που έδωσε την πρόκριση στο σχολείο του, όμως στην φάση των «16» ο μοιραίος παίκτης. «Στην ομάδα του σχολείου μου δεν είχαμε πολλούς παίκτες. Αντίθετα είχαμε 3 τερματοφύλακες, οπότε οι δύο έπρεπε να παίξουν μέσα. Εγώ αγωνιζόμουν ως Δεκάρι. Βρεθήκαμε μια ανάσα από τα προημιτελικά του Πανελλήνιου Σχολικού πρωταθλήματος, όμως ήμουν ο μοιραίος παίκτης, αφού αστόχησα στο τελευταίο πέναλτι, αποκλείοντας την ομάδα μου».
«Η ώρα του ημιεπαγγελματκού συμβολαίου»
Τα χρόνια περνούσαν, με τη βελτίωση του Γιαννακόπουλου να είναι εμφανέστατη. Κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητη από τη διοίκηση του Αστέρα, η οποία πρότεινε σ’ αυτόν και στους Μπακασέτα, Κουρμπέλη και Τσουμάγκα ημιεπαγγελματικά συμβόλαιο. Οι τρεις τελευταίοι τα υπέγραψαν… «Εγώ αρνήθηκα την πρόταση. Δεν ήθελα να δεσμευτώ» θα πει ο Γιαννακόπουλος.
Προφανώς είχε εμπιστοσύνη στις ικανότητές του… ʼνθρωπος της Ουντινέζε βρέθηκε χωρίς να έχει ενημερώσει κάποιον επίσημα, εκτός του μάνατζέρ του, σε παιχνίδια της ομάδας Νέων του Αστέρα. Από την πρώτη στιγμή εντυπωσιάστηκε από την ωριμότητα που είχε στο παιχνίδι του. «Από την πρώτη στιγμή ο Ιταλός σκάουτερ με έπιασε και μου είπε «Continue in Italia» (Συνέχισε στην Ιταλία). Δεν περίμενα να τον εντυπωσιάσω. Χάρηκα όμως πολύ και ήταν κάτι που μου έδωσε κίνητρο για να βελτιωθώ ακόμα περισσότερο».
«Από το φλερτ στον πάγο»
Η διοίκηση του Αστέρα ενημερώθηκε για το «φλερτ» των δύο πλευρών και ο Γιαννακόπουλος άρχισε να μένει εκτός ενδεκάδας και να έχει έντονη σχέση με τον πάγκο και την εξέδρα, ενώ μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος πήρε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής.
Το μέλλον του όμως ήταν ήδη γνωστό. Στις 22 Ιανουαρίου του 2011, μαζί με τους γονείς του και τον μάνατζέρ του, βρέθηκε στο Ούντινε, όπου και υπέγραψε συμβόλαιο 5ετούς διάρκειας. Το όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα για τον Γιαννακόπουλο, ο οποίος ξενιτεύτηκε για δεύτερη φορά. Μόνο που τώρα έπρεπε να μείνει…
«Μετακόμιση στο Ούντινε»
Για πρώτη φορά ο μοναχογιός, Γιαννακόπουλος αφήνει την οικογένειά του και τους φίλους και εγκαθίσταται στο Ούντινε «Οι γονείς μου μ’ άφησαν στο Βενιζέλος και εγώ βρέθηκα μέσα σε λίγες ώρες στην Τεργέστη. Μόνος μου. Εκεί με περίμεναν οι σοφέρ της ομάδας, με παρέλαβαν και με πήγαν στο ξενοδοχείο. Ήταν Σάββατο και τη Δευτέρα φεύγαμε με τη Β’ ομάδα της Ουντινέζε για προετοιμασία στην Κροατία».
Στην αρχή δεν ήταν εύκολα. Πρώτες παρέες οι τερματοφύλακες της ομάδας, αλλά και κάποια παιδιά που του γνώρισε ο παλιός, Βασίλης Καραγκούνης. Μετά την Κροατία, ακολούθησαν 15 μέρες στο βουνό, στο Αμπέτσο. «Είχα μείνει με το στόμα ανοικτό. Διαφορετικές συνθήκες, προπονήσεις. Έβλεπα στον εαυτό μου τεράστιες διαφορές καθημερινά. Πολλή κούραση και σκληρές προπονήσεις» θυμάται ο Νίκος Γιαννακόπουλος.
Τέλος Αυγούστου, ο 18χρονος τότε Γιαννακόπουλος συμμετέχει σε προπονήσεις της πρώτης ομάδας. Εκεί γνωρίζει τους τερματοφύλακες της Ουντινέζε, αλλά αυτός που του κάνει εντύπωση είναι ο Σαμίρ Χαντάνοβιτς. «Από την πρώτη στιγμή μου μιλούσε και με βοηθούσε σε τεχνικά κομμάτια, στα οποία υστερούσα» ενώ για την καλύτερη στιγμή του στην Ουντινέζε; «Όταν μου είπε ο αρχηγός της ομάδας, Ντι Νατάλε έλα να κάνουμε ατομική προπόνηση σε σουτ και σέντρες. Πετούσα στον έβδομαδα ουρανό. Στη συνέχεια, ήταν κάτι που καθιερώθηκε μία φορά κάθε μήνα».
Ακολούθησαν προπονήσεις και πολλές συμμετοχές με την Β’ ομάδα της Ουντινέζε. Ο Γιαννακόπουλος δεν το έβαζε κάτω, ήθελε να βελτιώνεται. «Όταν τελείωναν οι προπονήσεις με τη Β’ ομάδα, καθόμουν σε μια γωνία και έβλεπα την προπόνηση των τερματοφυλάκων της Ουντινέζε».
«Η ώρα της επιστροφής»
Μετά από δύο εβδομάδες προετοιμασίας με την Ουντινέζε, χτύπησε το τηλέφωνό του. Ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος γνώριζε την ύπαρξή του, τη βελτίωσή του και τον ήθελε στον Πανιώνιο, ο οποίος αναζητούσε ταλαντούχους νεαρούς για να στελεχώσουν αμέσως την πρώτη ομάδα. “Ήταν μια καλή ευκαιρία. Ήθελα να πάρω παιχνίδια στην Σούπερ Λιγκ. Αφού συζήτησα με τους γονείς μου και τον μάνατζέρ μου, πήρα την απόφαση να επιστρέψω”.
Από το πρώτο φιλικό παιχνίδι έδειξε ότι “χτυπάει” την πόρτα της ενδεκάδας του Πανιωνίου. Αλλωστε, χρειάστηκε να περάσουν οκτώ 90λεπτα, επίσημων και φιλικών αγώνων, για να παραβιαστεί η εστία του. Οι “κυανέρυθροι” είχαν “χτυπήσει φλέβα χρυσού”, αφού μαζί με τον Κώστα Περιστερίδη διέθεταν τους καλύτερους νεαρούς γκολκίπερ του πρωταθλήματος.
«Επιστροφή στο σπίτι»
Στο ματς με τον Πλατανιά και το 4-0, ο Γιαννακόπουλος επέστρεψε στην ενδεκάδα του Πανιωνίου, ο οποίος την επόμενη αγωνιστική έπαιζε στην Τρίπολη με τον Αστέρα. Την εστία υπερασπιζόταν ο Αρκάδας τερματοφύλακας, ο οποίος μετά από σχεδόν 1.5 χρόνο επέστρεφε στα γήπεδα όπου μεγάλωσε ποδοσφαιρικά και όχι μόνο. «Είχα άγχος μέχρι να πιάσω τη μπάλα για πρώτη φορά. Στο Β’ μέρος, με χειροκρότησε μερίδα οπαδών του Αστέρα. Ένιωσα ιδιαίτερα, μοναδικά».
Ο Γιαννακόπουλος άρχισε να καθιερώνεται όταν ο Πανιώνιος είχε πάρει την κάτω βόλτα. Ακόμα και έτσι όμως ο 19χρονος γκολκίπερ βοηθούσε τα μέγιστα ώστε να ορθοποδήσει η ομάδα, πραγματοποιώντας σωρεία σπουδαίων επεμβάσεων. Για ένα διάστημα έχασε τη θέση του, όμως όταν ήρθε η δεύτερη ευκαιρία του φάνηκε πιο έτοιμος, πιο ώριμος.
«Η ώρα της εκδίκησης»
Ο Πανιώνιος χρειαζόταν βαθμούς για να εξασφαλίσει την παραμονή του, η οποία περνούσε μέσα από τη Νέα Σμύρνη. Νίκες καθοριστικές κόντρα σε Πανθρακικό και Ατρόμητο, με τον Γιαννακόπουλο να βοηθάει και αυτός σημαντικά. Αυτό που είχε όμως στο μυαλό του και περίμενε με αγωνία ήταν το ματς με τον Αστέρα. «Υπήρχε μόνο ένα αποτέλεσμα για την ομάδα μου. Προσωπικά ένιωθα σίγουρος, αισιόδοξος. Και από την πλευρά μου είχα διπλό κίνητρο για να φτάσουμε στη νίκη. Ήθελα να κλείσω κάποια στόματα» θα ομολογήσει ο Νίκος Γιαννακόπουλος…
Το όνομά του άρχισε να γίνετε γνωστό (και) στο ελληνικό κοινό. Οι εμφανίσεις του με τον Πανιώνιο δεν περνούν απαρατήρητες από κανέναν, πόσο μάλλον από τους ανθρώπους της Ουντινέζε που «τρίβουν» τα χέρια τους από ικανοποίηση. Το Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων στην Τουρκία είναι μια πρόκληση για τον γεννημένο το 1993, Νίκο Γιαννακόπουλο, ο οποίος έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Αρκεί να συνεχίσει τη σκληρή δουλειά, να μείνει ταπεινός και να κρατήσει το κεφάλι του χαμηλά.
Τι δεν ξέρετε…
Στο σώμα του υπάρχουν 9 τατουάζ… Κάποια εξ αυτών είναι «ρητά»… Όλα στην ιταλική διάλεκτο.
«Η σκληρή δουλειά δεν σκότωσε ποτέ κανέναν, αντιθέτως μας έκανε πιο δυνατούς».
«Μην ξεχνάς τους ανθρώπους όταν ανεβαίνεις γιατί θα τους συναντήσεις κατεβαίνοντας».
«Non Molare Mai» ή «Μην τα παρατάς ποτέ».
