Ένα ματς κρεμάμενο από λεπτή κλωστή αυτό του Ατρόμητου με τον Αρη. Προσωπικά ήταν ένα παιχνίδι-εφόδιο που σε κάνει να συνειδητοποιείς πόσο ζυγίζουν τελικά κάποιες φανέλες.

Αποβολή και αριθμητικό μειονέκτημα κόντρα σε μια ομάδα με ζηλευτό ρόστερ. Η ποδοσφαιρική λογική ήθελε τον ʼρη να αποχαιρετά τις ελπίδες για θετικό αποτέλεσμα στο Περιστέρι και να κυνηγάει τη σωτηρία μέσα από «Χιτσκοκικά» σενάρια! Κι όμως οι παίκτες του Αρη δεν κέρδισαν θέση στην Κυριακάτικη δημοσιότητα τόσο για τα «αντρίκια» δάκρυα τους, όσο για ένα παράξενο κοκτέϊλ που σέρβιραν στην ομάδα του Περιστερίου. Τα συστατικά δύο και αλληλοσυγκρουόμενα. Πάθος και καθαρό μυαλό! Το πλάνο ήταν δεδομένο και η ομάδα του Σούλη Παπαδόπουλου το ακολούθησε απαρέγκλιτα μέχρι το τέλος. Το μηδέν το κρατούσε εύκολα και περίμενε την ευκαιρία που θα του έδινε δικαίωμα στο όνειρο! Δεν ήρθε μια, ήρθαν περισσότερες, αλλά το γκολ το πέτυχε ο μαέστρος των Θεσσαλονικέων, Ανδρέας Τάτος. Η φανέλα μίλησε και αφού την έβρεξαν τα δάκρυα παιδιών όπως του Παπαζαχαρία, του Αγγελούδη, του Διούδη και του Μαργαρίτη, τραβάει το δρόμο της. Για εκεί που ανήκει, την κορυφαία κατηγορία! Οι παίκτες αυτοί κουβαλούν ένα μεγάλο φορτίο, όμως κάτι παιχνίδια όπως εκείνα του Σαββάτου κάνουν τους ρομαντικούς φίλους του ποδοσφαίρου να γίνονται ʼρης, έστω και για μία μέρα!