69 δευτερόλεπτα μαγικά. Τα πιο έντονα 69 δευτερόλεπτα που έχουν ζήσει οι φίλοι της Μπορούσια. 69 δευτερόλεπτα που θα μείνουν χαραγμένα για πάντα στη μνήμη τους. Ένα παιχνίδι που έρχεται κάθε 15 χρόνια. Με έντονες εναλλαγές συναισθημάτων σε μικρό χρονικό διάστημα.
Μια ανατροπή που βάζοντας το μυαλό μου σε διαδικασία να θυμηθεί κάτι ανάλογο, σταμάτησε στον «επικό» τελικό του 1999, και το 2-1 της Μάντσεστερ επί της Μπάγερν Μονάχου. Και κάτι που μπορούν να ερμηνεύσουν καλύτερα από τον καθένα οι οπαδοί τους.
Στα χνάρια του χαμένου τροπαίου ανέφερε το εντυπωσιακό κορεό των οπαδών της Μπορούσια. Ένα τρόπαιο που δεν απέχει πλέον και πολύ. Ότι όμως κι αν συμβεί, αυτό που έζησαν οι φίλοι της Μπορούσια το βράδυ της Τρίτης, δίχως υπερβολή μπορεί να… αγγίξει τα συναισθήματα της κατάκτησης ενός τίτλου.
Ο κόσμος στο ύψος του
Το χρονόμετρο του γηπέδου δείχνει το 82ο λεπτό και το σκορ είναι στο 1-2 για τη Μάλαγα με γκολ του Ελισέου. Όσο μεγάλη κι αν ήταν η απογοήτευση των φίλων της Μπορούσια κανείς δεν παράτησε τη θέση του. Έμειναν εκεί για να σπρώξουν την ομάδα τους στο θαύμα.
Με το που έγινε το 1-2, αμέσως ακούστηκε η ιαχή «Μπορούσια, Μπορούσια», με τον Βαϊντενφέλερ να κατευθύνεται στο κέντρο και να λέει στους συμπαίκτες του «πάμε! Δώστε τα όλα για το θαύμα». Ποιος να τον πίστευε. Ο κόσμος με το δικό του τρόπο έδινε επιπλέον ώθηση στους παίκτες του Γιούργκεν Κλοπ.
Ουδείς αποχώρησε από το γήπεδο. Και στο τέλος έζησαν μια βραδιά ανεπανάληπτη. Μια βραδιά που δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Η Ντόρτμουντ έφτασε στην ανατροπή και όλοι απογειώθηκαν, περιμένοντας πλέον τον επόμενο θρίαμβο.
Η ανταπόδοση των πρωταγωνιστών
Το τελευταίο σφύριγμα του Κρεγκ Τόμπσον, βρήκε ένα γήπεδο στο… πόδι, να μη μπορεί να πιστέψει αυτό που έζησε πριν μερικά λεπτά. Ήταν μια βραδιά που σπάνια ζει κανείς στη ζωή του. Είτε είναι φίλαθλος, είτε είναι ποδοσφαιριστής.
Οι παίκτες του Γιούργκεν Κλοπ, στήθηκαν μπροστά στο «κίτρινο τοίχος», μπροστά από τους φανατικούς οπαδούς της Ντόρτμουντ και σκαρφάλωσαν στα κιγκλιδώματα για να πανηγυρίσουν μαζί τους αυτή την επιτυχία. Και στη συνέχεια κάθισαν στο γρασίδι για τον καθιερωμένο γερμανικό πανηγυρισμό και απολάμβαναν το τραγούδι των οπαδών τους, για ν αναλάβουν δράση εκείνοι στη συνέχεια.
Για 30 λεπτά το γήπεδο ήταν γεμάτο, με την ατμόσφαιρα γιορτινή και φυσικά με τους πρωταγωνιστές να μένουν στον αγωνιστικό χώρο για να γιορτάσουν μαζί τους. Και όχι να τρέξουν αμέσως στα αποδυτήρια για γρήγορο μπάνιο και έξοδο.
Ο Σούμποτιτς και ο Γκουντογκάν ήταν οι τελευταίοι που αποχώρησαν από τον αγωνιστικό χώρο, παρακολουθώντας τον άθλο τους στα στιγμιότυπα που προβάλλονταν στα μάτριξ του γηπέδου.
Respect στους φιλάθλους της Μάλαγα
Το παιχνίδι έχει τελειώσει. Οι παίκτες της Μάλαγα πεσμένοι στο χορτάρι του «Ζίγκναλ Ιντούνα Παρκ». Στην ίδια πλευρά, μπροστά στα μάτια τους, οι παίκτες της Μπορούσια πανηγύριζαν την «επική» ανατροπή τους. Κι όμως οι Ισπανοί φίλαθλοι, παρά το «δηλητήριο» που ήπιαν, δεν σταμάτησαν λεπτό να χειροκροτούν και να αποθεώνουν τους παίκτες του Πελεγκρίνι.
Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση, ήταν όταν μπροστά τους βρέθηκαν οι παίκτες της Μπορούσια. Πλησιάζοντας στην εξέδρα των Ισπανών, κι ενώ ανταπέδιδαν το χειροκρότημα στους φιλάθλους της ομάδας τους, στάθηκαν μπροστά στους φίλους της Μάλαγα, οι οποίοι με παρατεταμένο χειροκρότημα αναγνώρισαν την απίθανη ανατροπή των παικτών του Γιούργκεν Κλοπ. Πράγμα σπάνιο, που προσωπικά δεν έχω συναντήσει σε άλλο ευρωπαϊκό γήπεδο.
Η Μάλαγα αποκλείστηκε, όμως οι φίλοι της κέρδισαν τις εντυπώσεις και την αγάπη των Γερμανών.
ΥΓ: Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Γιώργο, Γιάννη, Βαγγέλη, Λάσκαρη που ο καθένας βοήθησε με τον τρόπο του για να ζήσω αυτό το όνειρο.
ΥΓ 2: Σταύρο και Φάμπιο, τις κατεβάσατε τις μπλούζες από το κεφάλι σας; Συγγνώμη που η ομάδα σας, Σάλκε δεν σας έχει προσφέρει κάτι ανάλογο.
