Οι αριθμοί στην προκειμένη περίπτωση είναι αμείλικτοι: Στο διάρκειας 45 λεπτών θρίλερ της Τρίτης, ο αρχηγός έμεινε στον πάγκο για ένα σκάρτο πεντάλεπτο και ο Κροάτης μόλις δυο λεπτά παραπάνω. Ποιο ήταν το επιμέρους σκορ για τον Παναθηναϊκό όταν οι δυο διευθυντές ορχήστρας βρίσκονταν στο παρκέ; +8 και +12 αντίστοιχα.
Μάλιστα… Σε ένα ντέρμπι που κρίθηκε στον πόντο, Διαμαντίδης και Ούκιτς αγωνίστηκαν στο 91% και στο 84% του συνολικού χρόνου, αντίστοιχα, δίνοντας ένα τεράστιο πλεονέκτημα στην ομάδα τους. Υπό άλλες συνθήκες, οι επιδόσεις αυτές θα ήταν αρκετές, όχι απλώς για να κερδίσει ο Παναθηναϊκός μέσα στη Βαρκελώνη, αλλά για να θεωρηθεί πρώτο φαβορί για τον τίτλο. Βρίσκεις τον τρόπο για να δουλεύει η ομάδα στοιχειωδώς σωστά στα 5-6 λεπτά που οι δύο τους παίρνουν ανάσες και έχεις αυτόματα την συνταγή της επιτυχίας.
Όσο εύκολο ακούγεται, τόσο δύσκολο αποδεικνύεται όμως στην πράξη, όπως επιβεβαιώθηκε απ’ τα δεδομένα της Τρίτης. Η προφανής λύση για να υποστηριχθεί το δίδυμο των δημιουργών ακούει στο όνομα Μπανκς, όμως στα 5.30′ που αγωνίστηκε ο Αμερικανός, ο Παναθηναϊκός έχασε τα αυγά και τα πασχάλια: +10 κατάφεραν να «γράψουν» σε αυτό το διάστημα οι Καταλανοί, ακυρώνοντας στο άψε σβήσε το πλεονέκτημα των «πρασίνων».
Δεν πειστήκατε ακόμα; Με την διαφορά στους 10 (11-21), ο Αργύρης Πεδουλάκης αποφάσισε στο ξεκίνημα του δεύτερου 10λεπτου να κρατήσει και τον Διαμαντίδη και τον Ούκιτς στον πάγκο. Ήταν το μοναδικό διάστημα του αγώνα που έλειψαν ταυτόχρονα απ’ το παρκέ και παρότι αυτό διήρκησε μόλις ενάμισι λεπτό, το παιχνίδι γύρισε τούμπα (21-21 πριν καν συμπληρωθεί το 13′).
Συμπέρασμα: με δεδομένο ότι ο Μπανκς δεν διαθέτει τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για τον έλεγχο του ρυθμού στο τοπ επίπεδο της Ευρωλίγκας, ενώ ο Ξανθόπουλος είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται κυρίως για συγκεκριμένες αμυντικές αποστολές, ο Αργύρης Πεδουλάκης μοιάζει να έχει μικρά περιθώρια ελιγμών. Αν καταφέρει ωστόσο να βρει το «τρικ των πέντε λεπτών», θα έχει κάνει το μεγάλο βήμα για το «μπρέικ».
Στο στρατόπεδο του πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού, έχουν να ανησυχούν για άλλης φύσεως ζητήματα. Με αφετηρία το παιχνίδι με τη Χίμκι, για την τελευταία αγωνιστική του Τοπ 16, οι «ερυθρόλευκοι» ανέκτησαν την χαμένη τους αυτοπεποίθηση, που είχε κλονισθεί (και) λόγω των συνεχόμενων τραυματισμών. Η συγκέντρωση και το νεύρο που έβγαλαν στο παρκέ ήταν τα στοιχεία που έκαναν την διαφορά στην προσπάθειά τους να χειραγωγήσουν τον αντίπαλο, αφαιρώντας απ’ την ομάδα του Μαχμούτι τα ισχυρότερά της όπλα.
Η άμυνα του Γιώργου Μπαρτζώκα απαγόρευσε στον Τζόρνταν Φάρμαρ να βρει με συνέπεια παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο, ενώ οι διαρκείς εναλλαγές στον τρόπο αναχαίτισης του Τζαμόν Λούκας (ακόμα και μέσα στην ίδια κατοχή της Εφές), ήταν φανερό ότι μπέρδεψαν τον Αμερικανό, που αποτελεί το σημείο αναφοράς για την ομάδα του στις επιθέσεις 24 δευτερολέπτων.
Μα ο Ολυμπιακός ένοιωθε την καυτή ανάσα των Τούρκων μέχρι το τέλος, θα παρατηρήσει κανείς. Η απάντηση είναι απλή: δεν θα μπορούσε να συμβεί τίποτα διαφορετικό απ’ την στιγμή που μια ομάδα με τέτοια ποιότητα και βάθος λύσεων όπως η Εφές, παρουσιάστηκε σωστά προετοιμασμένη τακτικά και απόλυτα έτοιμη πνευματικά. Η λογική λέει ότι το μοτίβο του πρώτου παιχνιδιού δύσκολα θα διαταραχθεί στο αυριανό δεύτερο ραντεβού. Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη…
Με αυτά τα δεδομένα, το προπονητικό επιτελείο του Ολυμπιακού καλείται να βρει λύσεις για προβλήματα όπως οι βιαστικές αντιδράσεις απέναντι στην άμυνα ζώνης που επιστράτευε ο Μαχμούτι σε κάθε επαναφορά των «ερυθρολεύκων» απ’ την τελική γραμμή. Λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά, όπως φάνηκε ξεκάθαρα απ’ την τεχνική ανάλυση του Μάνου Μανουσέλη στη «Super Euroleague» της Τετάρτης.
Πέρα ωστόσο απ’ το
ψείρισμα όσον αφορά την στρατηγική, είναι επιβεβλημένο να αποφευχθεί ενδεχόμενη επανάληψη του φαινομένου ʼντιτς. Τι θέση παίζει ο αγαπητός Πέρο; Πάουερ φόργουορντ. Πόση ώρα περίμενε να αγωνιστεί στον πρώτο προημιτελικό, με το άλλο «4αρι» της ομάδας (Πρίντεζης) να κάνει το παιχνίδι της ζωής του; Μάξιμουμ 15 λεπτά. Αντί λοιπόν να σουτάρει τρίποντα σε κάθε ευκαιρία, επιδιώκοντας να βρει πάση θυσία ρυθμό στην επίθεση, όφειλε να μπει στο παρκέ σαν καμικάζι για να υποστηρίξει τον συμπαίκτη σου κυρίως με την άμυνα.
Με εξαίρεση τον Σπανούλη, η κατανομή των ρόλων στον Ολυμπιακό γίνεται, όπως ακριβώς και πέρσι, ανάλογα με το τι απαιτείται ανά περίσταση. Παραφωνίες σαν αυτή του Αντιτς πηγαίνουν λοιπόν κόντρα στις αρχές της ομάδας και διαταράσσουν τις εσωτερικές ισορροπίες. Δεν είναι ώρα για τέτοια επικίνδυνα παιχνίδια…