Το φινάλε του φετινού Αρη, ήταν απολύτως αναμενόμενο. Γι αυτούς που αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα και γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, οι κίτρινοι δεν θα μπορούσαν να πετύχουν περισσότερα ή τουλάχιστον πολλά περισσότερα, απ΄ αυτά που, εν τέλει, πέτυχαν με την ισοπαλία στη Ξάνθη και την εξασφάλιση της παραμονής στη κατηγορία.

Παρά ταύτα, ακόμα και μετά την επίτευξη αυτού στου στόχου, ο οποίος κάποια στιγμή φάνηκε να χάνεται, κάποιοι εξακολουθούν να… αεροβατούν! Εξακολουθούν να μιλούν για μιζέρια, για διαφορετικό στόχο (βάση ιστορίας και φανέλας), για τίτλους και ευρωπαϊκές πορείες! Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς αν μιλούν θεωρητικά ή βάση πραγματικότητας. Και που, άραγε, στηρίζουν την αισιοδοξία τους, ενόψει της  νέας σεζόν;

Σαφώς και ο Αρης δεν είναι φτιαγμένος για να παλεύει να σωθεί. Σαφώς και το DNA αυτής της ομάδας είναι απολύτως συνδεδεμένο με δόξα και διακρίσεις. Όμως, τούτη την εποχή, πρέπει άπαντες να δουν κατάματα την πραγματικότητα. Η φετινή κατάληξη του Αρη, δεν ήταν έκπληξη. Βάση συνθηκών, από το ξεκίνημα της περιόδου, καπου εκεί θα πήγαινε το πράγμα….

Το παράδειγμα της ΑΕΚ, είναι άκρως διδακτικό. Απαντες στον Αρη, ακόμη και οι τελευταίοι «απροσάρμοστοι», είναι σίγουρο πως κάτι θα μάθουν από τον υποβιβασμό του «Δικεφάλου» του νότου και ίσως αποφασίσουν να αναθεωρήσουν πρόσωπα και πράγματα.

Διότι, αν δεν αλλάξει κάτι εντυπωσιακά στα οικονομικά της ΠΑΕ, ο κόσμος ας μην αναμένει τίποτα καλύτερο τη νέα χρονιά. Ο Αρης μέχρι να βγει από σκοτεινό οικονομικό τούνελ στο οποίο έχει περιέλθει, δεν μπορεί να ελπίζει σε πολύ καλύτερη αγωνιστική πορεία από τη φετινή.

Προς το παρών, δεν είναι ντροπή να πανηγυρίζει την επίτευξη ενός στόχου που κάποιοι άλλοι τον έχασαν….