Ενώ λοιπόν οι περισσότεροι προσδοκούσαν σε τελικό ChampionsLeague«elclasico», στους πρώτους ημιτελικούς είδαμε το Βατερλό «αλά clasico».

Κι έχουμε την εντύπωση ότι αυτό δε θα αλλάξει και μετά τους δεύτερους αγώνες. Εν αντιθέσει, πιστεύουμε ότι θα ενισχυθεί η εικόνα ανωτερότητας που παρήγαν οι δύο γερμανικές ομάδες έναντι των ισπανικών.

Δεν είναι πολλές οι περιπτώσεις στις οποίες Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης αποδείχθηκαν αδύναμες να υπερασπιστούν επάξια εντός των γραμμών τη φήμη τους και το παιχνίδι τους. Δεν αναφερόμαστε στο αποτέλεσμα, αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση. Εννοούμε την εικόνα που άφησαν,της ασθενέστερης και «ελαφρύτερης» ομάδας η οποία παρασύρθηκε από την αντίπαλο και είναι αυτή που κυριαρχεί στην ανάμνηση όσων είδαν τα δύο ματς.

Η εικόνα που συνάμα μας παρουσίασε δύο γερμανικές ομάδες σφύζουσες από ενέργεια, σωματική και πνευματική δύναμη, πειθαρχία και συνέπεια στο τακτικό τους πλάνο. Η Μπάγερν Μονάχου παγίδευσε τη Μπαρτσελόνακαι της θύμισε με ηχηρό τρόπο την αδυναμία της στις στημένες φάσεις, την απουσία εναλλακτικού πλάνου και την εξάρτηση της από το χαρισματικό είναι η αλήθεια ΛιονέλΜέσι. Ο Αργεντινός και σε καλή βραδιά δεν ήταν και σε ελάχιστες στιγμές του αγώνα βρήκε χώρο μέσα στις γραμμές των Βαυαρών για να γίνει απειλητικός.

Την ίδια ώρα η ομάδα του ΓιουπΧάινκες δεν άφησε ατακτοποίητη την παραμικρή λεπτομέρεια. Από την  μεγαλύτερη ταχύτητα κι ευελιξία που προσέφερε η παρουσία του Μπόατενγκ αντί του βαν Μπόιτεν στο κέντρο της άμυνας, τη μέχρι κεραίας  συμμετοχή στον ανασταλτικό τομέα των Ριμπερί, Ρόμπεν (στο δεύτερο είναι η είδηση), έως την ξεκάθαρη επιδίωξη να κερδίσει κόρνερ και στημένες μπάλες για να εκμεταλλευθεί την υπεροχή στις εναέριες μονομαχίες.

Στη μεσαία γραμμή ο ανεξάντλητος ΧάβιΜαρτίνεθ κάλυψε κάθε σπιθαμή του γηπέδου για να θέσει εκτός λειτουργίας το Μπουσκέτς και κατά συνέπεια να υποχρεώσει τον Τσάβι σε οπισθοχώρηση για να πάρει την πρώτη μπάλα σε «ναρκοθετημένο» και συνωστισμένο χώρο. Ακόμη και η εξασφάλιση των απαραίτητων αναπνοών προγραμματισμένη ήταν και λαμβανόταν από τους γηπεδούχους όταν η μπάλα βρισκόταν στα πόδια του Πικέ και του Μπαρτρά. Μόνο τότε χαλάρωνε η πίεση και όπως η πράξη απέδειξε δεν προέκυψαν κίνδυνοι.

Η Μπορούσια Ντόρτμουντ δε φυλάκισε φέτος για πρώτη φορά τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τρίτη ήταν. Οι παίκτες του Κλοπ – δεν παρουσίασαν τη σταθερότητα των Βαυαρών στο 90λεπτο – έβγαλαν όμως τρομερή ένταση στις αρχές των δύο ημιχρόνων συνθλίβοντας την επιθυμία των «μερένγκες» για χαμηλό ρυθμό στο ματς. Η  φοβερή πίεση στον άξονα κατέστησε τη Ντόρτμουντ κυρίαρχη στη μεσαία γραμμή, ενώ όταν η ανάπτυξη των Γερμανών φόρτωνε τις πτέρυγες, αποκαλυπτόταν η ελλιπής διάθεση του Ρονάλντο και του Οζίλ(έπαιξε αντί του ντι Μαρία) να καταγράψουν ανασταλτικά χιλιόμετρα.

Σχεδόν σε όλες δε τις περιπτώσεις προσωπικών μονομαχιών τα παιδιά του Κλοπ έβγαιναν νικητές. Θαρρείς ότι σπρώχνονταν οργισμένα νιάτα με πριμαντόνες. Υπερβολικό το θεωρείτε το χαρακτηρισμό; 410 εκατομμύρια και «κάτι ψιλά»κόστιζε η αρχική ενδεκάδα της Ρεάλ στο ματς, την ώρα που της Ντόρτμουντ σχεδόν άγγιζε τα 34,5. Αναμένοντας τα δεύτερα παιχνίδια και παρότι στο ποδόσφαιρο, αλλά και γενικότερα στον αθλητισμό, ποτέ μη λες «ποτέ», έχουμε την εντύπωση ότι τα δεδομένα που προοιωνίζουν γερμανικό τελικό στο Λονδίνο δεν ανατρέπονται. Το 8-1 τέρματα υπέρ των Γερμανών μάλλον αποτελεί εμφατική ένδειξη για το που οδηγείται το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.