Το ενδιαφέρον του Αλγερινού για την εξέλιξη της ψηφοφορίας που τελικώς κέρδισε παίρνοντας τον τίτλο του MVP της περιόδου, ήταν έντονο και απολύτως δικαιολογημένο. Για σκεφθείτε πως στον Πειραιά έφθασε απ’ το ναδίρ στο ζενίθ. Θυμίζουμε ότι στο πρώτο μισό της περιόδου 2011-12, όταν και είχε αφήσει την Καβάλα για να ρίξει «άγκυρα» στο Λιμάνι του Πειραιά, είχε δεχθεί αυστηρότατη κριτική, με την εξέδρα να στρέφει συχνά τα βέλη της πάνω του.
Ο Αμπντούν δεν επηρεάστηκε και δεν το έβαλε κάτω. Αντιθέτως, με πολύ δουλειά προσπάθησε να βρει τον καλό του εαυτό. Με εξαιρετικές εμφανίσεις στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν, κατόρθωσε να αντιστρέψει το εις βάρος του κλίμα και να γίνει σύνθημα στα χείλη των φίλων των πρωταθλητών Ελλάδας.
Στη χρονιά που ολοκληρώθηκε, η απόδοση του Αλγερινού κυμάνθηκε σε υψηλότατα επίπεδα, έχοντας ορθώς μία θέση στη λίστα των υποψήφιων ποδοσφαιριστών για τον τίτλο του MVP της χρονιάς. Δίχως άλλο, η όλη του παρουσία στον Ολυμπιακό πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για τους παίκτες. Οσο για τον κόσμο, πρέπει να αποτελεί μία διδιακτική ιστορία ώστε να μην βγαίνουν βιαστικά (και συνάμα εσφαλμένα) συμπεράσματα αναφορικά με την αξία ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Για σκεφθείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η πορεία του Αμπντούν αν είχε “λυγίσει” απ’ τις αποδοκιμασίες;
Στρέφοντας το βλέμμα μας στην επόμενη σεζόν, ο Αλγερινός μοιάζει να είναι ένας απ’ τους παίκτες στους οποίους θα στηριχθεί ο Μίτσελ. Την τρίτη του χρονιά στο Λιμάνι, όπου αισθάνεται σα να βρίσκεται στο δεύτερο του σπίτι, μπορεί να προσφέρει ακόμη περισσότερα.