Δομείται από την αρχή ψάχνοντας νέο χαρακτήρα

Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού είναι η αμυντική θωράκιση, η διάθεση όλων να πετύχουν και το ψάξιμο της τεχνικής ηγεσίας στο υλικό που έχει αυτή τη στιγμή στη διάθεσή της. Ο Ολλανδός τεχνικός, όπως έκανε την περασμένη Κυριακή κόντρα στην Ανζί, έτσι και σήμερα παρέταξε δυο διαφορετικές ενδεκάδες, μια ανά ημίχρονο με στόχο την ασφαλή εξακρίβωση της δυνατότητας του κάθε ποδοσφαιριστή σε συνάρτηση και με τον ποιον έχει δίπλα του. Κατ’ ουσίαν άλλαξε ζεύγη και παρτενέρ σε άμυνα, μεσαία γραμμή κι επίθεση. Το 4-2-3-1 είναι πλέον πιο ευδιάκριτο με συγκεκριμένες ευθύνες στον καθέναν που κρίνεται όχι μόνον για τις ευθύνες που του αναλογούν αλλά και για τις συνεργασίες που βγάζει ή δε βγάζει και ανασταλτικά και δημιουργικά.
Αδιαμφισβήτητο κέρδος είναι η άμυνα και ο χαρακτήρας που δημιουργούν όλοι με αρωγό τη διάθεση. Αλληλλοκάλυψη, συνοχή, ομαδικό πνεύμα. Στοιχεία που επιτάσσει το σύγχρονο ποδόσφαιρο και ορίζονται ως βάση για ένα νέο σύνολο. Σ’ αυτά ακολουθεί το δημιουργικό παιχνίδι, η έμπνευση κι η αποτελεσματικότητα για να συμπληρωθεί το αγωνιστικό μωσαϊκό. Κόντρα στην Κοπεγχάγη το πρώτο ημίχρονο δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας. Ωστόσο, οι κίνδυνοι που δημιουργήθηκαν στην εστία του «Δικεφάλου» ήταν περιορισμένοι κι αν αναζητηθεί κέρδος αυτό ίσως εντοπίζεται στην παρουσία ποδοσφαιριστών όπως οι Γιακουμής, Κατσικάς. Περισσότερες είναι οι απαιτήσεις από τους Σκόνδρα και Ολίσε. Και πάλι., ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να έχει σκοράρει στην τελευταία φάση του πρώτου μέρους με τον Αθανασιάδη. Δίχως ν’ αναζητά κάποιος δικαιολογίες θα ήταν άδικο να μη ληφθεί υπ’ όψη το χρονικό σημείο της προετοιμασίας κι ο παράγοντας κόπωση μέσα από τις διαδοχικές διπλές προπονήσεις.
Συνθήκες που ισχύουν και για το σύνολο που αγωνίστηκε στην επανάληψη, άσχετα αν αυτοί που το πλαισίωναν κατάφεραν να βγάλουν στο γήπεδο περισσότερη ποιότητα και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Ο συνδυασμός των νέων παικτών, όπως οι Ποζατζίδης – Κίτσιου στα άκρα της άμυνας, ο Πόποβιτς στο αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής σε συνδυασμό με την εμπειρία των Κατσουράνη, Λάζαρ, Λόρενς, Σαλπιγγίδη δημιουργούν εντυπωσιακό μείγμα. Ο Μιγκέλ Βίτορ ανέλαβε το τρέξιμο στην άμυνα αφήνοντας τον Κατσουράνη σε πιο στατικό ρόλο, κάτι που του έδωσε δυνάμεις για να φανεί κυρίαρχος και στις εναέριες μάχες. Ο Λόρενς μοιάζει πιο συγκεντρωμένος και πιο απαλλαγμένος από διάφορα άγχη του παρελθόντος. Με ευθύνη στη δεξιά πτέρυγα και λογική να ενισχύει τον άξονα αφήνοντας χώρο στον Κίτσιου να προωθείται. Η ομάδα πίεσε ψηλά, δεν άφησε κενά, παρά το σχήμα της φάνηκε ευέλικτη και προσαρμοστική στο παιχνίδι του αντιπάλου κι όλα αυτά με τους Γλύκο, Σπυρόπουλο, Γκαρσία, Λούκας στην κερκίδα. 
Πρέπει να τονιστεί πως ανεξαρτήτως αποτελέσματος θετικού ή αρνητικού η όποια αίσθηση πρέπει να είναι συγκρατημένη αν όχι … ισορροπημένη, γιατί το βασικότερο όφελος είναι η τόνωση στην αυτοπεποίθηση των ποδοσφαιριστών που αισθάνονται πως βλέπουν τους μέχρι τώρα κόπους τους ν’ ανταμείβονται. Ακόμη κι η αποδοτικότητα στην άμεση εφαρμογή μιας κομπίνας που δουλεύτηκε λίγες ώρες πριν τον αγώνα, στην πρωινή προπόνηση παίζει το ρόλο της. Και για την τεχνική ηγεσία και για τους ποδοσφαιριστές. Αλλά ακόμη είναι νωρίς. Τελικά ίσως και να ήταν καλό πως τα δυο πρώτα φιλικά ήταν – θεωρητικά τουλάχιστον – κόντρα σε ισχυρούς αντιπάλους. Ο βαθμός δυσκολίας κόντρα στις ομάδες που ακολουθούν μοιάζει πλέον ιδανικός συνοδοιπόρος για τη συνέχεια αφού θα δημιουργηθούν ρεαλιστικά εμπόδια όπως «κλειστές» άμυνες αλλά παράλληλα θα δοθεί χρόνος για να ενσωματωθούν τα νέα πρόσωπα που έχουν έρθει κι αυτά που θ’ ακολουθήσουν. Αυτά προς το παρόν … Καλή δύναμη, καλή συνέχεια …