Καταρχήν θα πρέπει να συμφωνήσουμε πως ο Μασάντο είναι ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος προσπαθούσε πάντα να δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Δεν κρύφτηκε και αναλάμβανε πάντα τις ευθύνες εντός γηπέδου, αλλά και εκτός. Απλώς να σας υπενθυμίσουμε ότι πέρυσι παραδέχθηκε ουκ ολίγες φορές δημοσίως (συχνά μέσω της κάμερας της nova) πως δεν έχει προσφέρει στην ομάδα αυτά που θέλει και μπορεί, αλλά και όσα περιμένει ο κόσμος απ’ τον ίδιο.
Τώρα, ο Πορτογάλος μπήκε στην αφετηρία της νέας σεζόν πεπεισμένος να κερδίσει το στοίχημα της αποδοχής του, παίζοντας στη θέση που μπορεί να αποδώσει καλύτερα. Και τούτη είναι του δεύτερου αμυντικού μέσου σε σύστημα 4-2-3-1. Ο Πορτογάλος δεν είναι «δεκάρι». Διότι ερχόμενος στην Ελλάδας, υπήρχε μεγάλη μερίδα του κόσμου που είδε στο πρόσωπό του τον νέο ηγέτη της ομάδας. Δικαιολογημένα, διότι όπως προείπαμε, κάπου χάσαμε όλοι μας τον προσανατολισμό μας στην υπόθεση του Μασάντο.
Μετά από ένα χρόνο παρουσίας στο Λιμάνι, θεωρούμε πως ο Πορτογάλος είναι ένα σημαντικό «εργαλείο» κυρίως στο ανασταλτικό σκέλος του παιχνιδιού. Στο κάτω – κάτω, αξίζει την ευκαιρία του, όπως κάποτε την πήρε ένας άλλος ποδοσφαιριστής που επίσης βρέθηκε στο στόχαστρο της εξέδρας στην πρώτη του χρονιά στο Λιμάνι.
Μιλάμε για την περίπτωση του Παρ Ζέτερμπεργκ, για τον οποίο έχουμε μιλήσει και στο παρελθόν. Την δεύτερη χρονιά του στην Ελλάδα βρήκε την αγωνιστική “ταυτότητά” του και κέρδισε την εκτίμηση όλων. Για να μην θυμηθούμε τι πέρασε ο Αμπντούν, αφού αμφισβητήθηκε έντονα τους πρώτους μήνες του στο Λιμάνι; Γιατί, λοιπόν, να αποκλείσουμε
το ενδεχόμενο και ο Μασάντο να «αναγεννηθεί» στη δεύτερη χρονιά του στον Ολυμπιακό;
Εκτός και αν το «φλερτ» από Ρωσία μεριά που αποκαλύπτουν μέσα ενημέρωσης της Πορτογαλίας (κάνουν λόγο για θερμό ενδιαφέρον της Ρουμπίν Καζάν για την απόκτησή του) εξελιχθεί σε «γάμο». Οπότε δε θα βρούμε ποτέ την άκρη του νήματος. Δηλαδή, δε θα μάθουμε αν ο Μασάντο θα είχε την εξέλιξη του Ζέτερμπεργκ ή του Αμπντούν στο Λιμάνι του Πειραιά.