Και μετά από αυτόν τον πρόλογο, μπαίνω και στο …ψητό. Ούτε υπερ-αισιοδοξία πρέπει να υπάρχει μετά από μια μεγάλη φιλική νίκη, ούτε τεράστια απογοήτευση μετά από μια βαριά ήττα σε φιλικό προετοιμασίας. Νομίζω ότι είναι καλύτερο που αυτή η φιλική…σφαλιάρα ήρθε νωρίς και πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος.
Και αυτό γιατί είναι πλέον φανερές οι τεράστιες αδυναμίες που έχει ο Παναθηναϊκός και υπάρχουν ακόμη 20 ημέρες για να διορθωθούν (και για να γίνουν οι απαραίτητες μεταγραφές). Όταν αρχίσουν οι επίσημες υποχρεώσεις, σταματούν και οι δικαιολογίες.
Για την ώρα ο Γιάννης Αναστασίου πρέπει να πάρει το βίντεο του αγώνα με τη Βαλενσιέν και ιδιαίτερα το κάκιστο πρώτο ημίχρονο και να το δείξει ξανά και ξανά στους παίκτες του. Για …τιμωρία. Για να καταλάβουν οι λεγόμενοι βασικοί τι ΔΕΝ έκαναν απέναντι στους Γάλλους. Στα πρώτα 30-35 λεπτά δεν κάλυπταν χώρους, μάρκαραν με τα …μάτια, δεν γύριζαν στην άμυνα, δεν είχαν επικοινωνία στον αγωνιστικό χώρο, δεν είχαν σωστή επιθετική ανάπτυξη, δεν έκαναν …τίποτα σωστά.
Σαν να μην είχε πλάνο η ομάδα, σαν να άρχιζε μόλις την προετοιμασία… Και αν στα προηγούμενα φιλικά το μεγάλο πρόβλημα ήταν η άμυνα, τούτη τη φορά δυσλειτουργία υπήρξε και στην επίθεση. Εκεί δηλαδή όπου έχει πέσει και το μεγαλύτερο βάρος στις προπονήσεις… Η κατάσταση κάπως διορθώθηκε στο δεύτερο ημίχρονο, ωστόσο η γενική εικόνα που έδειξε ο Παναθηναϊκός απέναντι σε μια μικρομεσαία ομάδα του Σαμπιονά ήταν κακή. Πολύ κακή.
Ο Αναστασίου πλέον ξέρει τις χτυπητές αδυναμίες των Πράσινων και που πρέπει να επικεντρωθεί στις επόμενες ημέρες της προετοιμασίας, ώστε να παρουσιαστεί έτοιμη η ομάδα του στην έναρξη της αγωνιστικής περιόδου. Χρόνος ακόμα υπάρχει…