Η Εθνική μας ομάδα έδειξε κάποια καλά στοιχεία στο παιχνίδι του Ζάλτσμπουργκ, έδειξε όμως πως χρειάζεται ακόμα δουλειά και βελτίωση σε κάποιους τομείς. Όπως η δημιουργικότητα στο παιχνίδι της.
Το θετικό από το παιχνίδι με τους Αυστριακούς είναι ότι η ελληνική άμυνα άντεξε στην πίεση που δέχθηκε και στις δύο περιπτώσεις. Στο πρώτο 15λεπτο του κάθε ημιχρόνου. Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος απέδειξε σ’ ένα ακόμα παιχνίδι τις ηγετικές του ικανότητες (άψογη συνεργασία με τον σταθερό Δημήτρη Σιόβα), ενώ ο Κώστας Μήτρογλου τις «εκτελεστικές».
Ο Φερνάντο Σάντος φαίνεται πως έχει στα χέρια του ένα ακόμα «επιθετικό» όπλο, με τον άσσο του Ολυμπιακού να «αρπάζει» την κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται και να δείχνει τα πλούσια χαρίσματά του, να «πυροβολεί» τις αντίπαλες άμυνες.
Όσο για τον Πορτογάλο τεχνικό; Έχω την αίσθηση πως, ειδικά μετά το παιχνίδι με την Αυστρία, δεν μπορεί να του προσάψει κανείς το παραμικρό για τις επιλογές του και την κρίση του στην (εκάστοτε) αποστολή. Όπως επίσης, δεν μπορεί να κατηγορηθεί για την προετοιμασία της ομάδας, αλλά και το διάβασμα του αντιπάλου. Τα «μάτια» του Σάντος «γυαλίζουν» και η Εθνική μόνο κερδισμένη μπορεί να βγει απ’ αυτό.
Φιλική νίκη λοιπόν για την ελληνική ομάδα, νίκη που της δίνει ώθηση για το κρίσιμο ματς του Σεπτεμβρίου στο Λιχτενστάιν. Ο πρώτος από τους τέσσερις τελικούς (ή μήπως έξι) στο δρόμο για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας. Σε καμία περίπτωση όμως το 2-0 δεν δημιουργήσει εφησυχασμό.
ΥΓ: Ταπεινοί και επαγγελματίες οι Αυστριακοί διεθνείς, οι οποίοι παρά την ήττα με 2-0 και τη διαφαινόμενη σκληρή κριτική, περίμεναν υπομονετικά σε «ουρά» δύο και τριών συμπαικτών τους για να μιλήσουν στους Αυστριακούς δημοσιογράφους….