Παραμονές του αγώνα με τον ΟΦΗ βγήκε η απόφαση της διοίκησης για την τιμωρία του Κουλουχέρη. Ένα μήνα λέει θα προπονείται μόνος του ο παίκτης προς συμμόρφωση. Μάλιστα. Και εγώ αναρωτιέμαι πως είναι ο κερδισμένος στην όλη ιστορία. Η ομάδα; Η διοίκηση; Ο προπονητής; Ποιος;
Έτσι όπως έχει ερμηνεύσει το μυαλό μου τη συγκεκριμένη κίνηση-απόφαση, καμία πλευρά δεν μπορεί να υπερηφανεύεται ότι «πάτησε» πόδι, ότι αυτή είναι το αφεντικό. Ότι αυτή κάνει κουμάντο και «δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της».
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω πως έχει δίκιο ή άδικο ο Κουλουχέρης, αλλά αυτό που προσπαθώ να εξετάσω είναι το σκεπτικό τις τιμωρίας του.
Τι κέρδος μπορεί να έχει μία ομάδα και ένας προπονητής από το να προπονείται ένας ποδοσφαιριστής μόνος του για ένα μήνα; Κανένα. Ούτε στα αποδυτήρια θα τον έχει, και επειδή μιλάμε για τον Κουλουχέρη και την εμπειρία του χρειάζεται, ούτε θα είναι άμεσα διαθέσιμος όταν λήξει η τιμωρία του παίκτη. Διαφορετικό είναι να προπονείται με την ομάδα, μαζί στα τακτικά κομμάτια, στη φυσική κατάσταση και διαφορετικά μόνος του.
Όταν λήξει η τιμωρία του Κουλουχέρη, ο έμπειρος αμυντικός θα χρειάζεται άλλο τόσο χρονικό διάστημα για να μπει ξανά στο κλίμα και τη ροή που θα έχει η ομάδα.
Εκτός και αν έχουν αποφασίσει οι διοικούντες τον Πανιώνιο, σε συνεννόηση με το τεχνικό τιμ, ότι δεν τον έχουν ανάγκη. Πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να τιμωρηθεί ένας ποδοσφαιριστής και να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι.
Από αυτή τη τιμωρία, η αίσθηση μου είναι πως ζημιωμένες βγαίνουν και οι δύο πλευρές.