Εφυγα από το “Γεώργιος Καραϊσκάκης” γεμάτος γιατί είδα γκολ, είδα κινήσεις με νόημα από τους… στρατηγούς των πάγκων και είδα δύο ομάδες που προσπαθούσαν να πετύχουν το στόχο τους παίζοντας ποδόσφαιρο και όχι αντίποδόσφαιρο.
Κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη, δεν υπήρχε νικητής στην σκακιέρα των δύο προπονητών. Ο μεν Γιώργος Παράσχος είχε διαβάσει σωστά τον Ολυμπιακό και τον “εγκλώβισε” στο πρώτο μέρος, ενώ ο δε Μίτσελ, διάβασε σωστά τον Ατρόμητο στην επανάληψη, ρίσκαρε και με τις αλλαγές του πήρε το αίμα του πίσω.
Οι Περιστεριώτες πρέπει να μάθουν να ελέγχουν το παιχνίδι, αν θέλουν να ανέβουν πιο ψηλά. Και με την Αλκμααρ και με τον Ολυμπιακό, δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν πλεονέκτημα όταν κρατούσαν τα ηνία. Αντίθετα όταν τα έχασαν από τα χέρια τους, δεν κατάφεραν να αντιδράσουν. Ο πρωταθλητής Ελλάδος είχε ένα καταιγιστικό 20λεπτο στην έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, δείχνοντας πως όταν “δεθεί” περισσότερο η ομάδα, θα είναι ικανή να συνδυάσει το αποτέλεσμα με το θέαμα.
Ο Φυτανίδης σε θέση δεξιού μπακ, μπορεί να βοηθήσει τον Ατρόμητο αμυντικά, αλλά επιθετικά υστερεί. Σίγουρα είναι πιο αξιόπιστη λύση από τον Νάστο. Επίσης χωρίς την παρουσία του Ιγκλέσιας στη μεσαία γραμμή υστερεί αμυντικά.
Ο Μπονγκ στο ντεμπούτο του έδειξε θετικά στοιχεία, τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά. Αν δεν φύγει ο Χολέμπας και βρει ξανά τη φόρμα του, τότε ο Μίτσελ θα έχει έναν ευχάριστο πονοκέφαλο για τα αριστερά. Ο Σάμαρης στην πρώτη του επίσημη εμφάνιση με τη φανέλα του Ολυμπιακού ήταν σταθερός, αλλά πιστεύω πως θα βοηθούσε περισσότερο τους “ερυθρόλευκους” αν άλλαζαν θέσεις με τον Μανιάτη. Οσο για τον Σαβιόλα, σίγουρα μπορεί να προσφέρει περισσότερα όταν έχει και άλλον έναν επιθετικό δίπλα του. Ο Φετφατζίδης διανύει περίοδο φόρμας και αποτελεί εφιάλτη για τις αντίπαλες άμυνες.
Αυτό που με χάλασε ιδιαίτερα ήταν ο τραυματισμός του Μπάλλα, ο οποίος είχε ξεκινήσει πολύ καλά τη σεζόν. Ο νεαρός άσος στάθηκε άτυχος και υπέστη κάταγμα στο χέρι μετά από διώξιμο του Ταυλαρίδη.