Δεν γίνεται ρε παιδιά να βλέπουμε συνεχώς το ίδιο έργο σε επανάληψη. Η ιστορία είναι δυσάρεστη και διόλου ελκυστική. Δηλαδή, πάλι τα ίδια; Φύγε εσύ, έλα εσύ; Ουδείς διδάχθηκε από τον περυσινό εφιάλτη; Αν όχι, τότε ας αρχίσουν οι χοροί. Να φύγει ο Χατζηνικολάου, να φύγει ο Ηλιάδης, να φύγουν οι παίκτες, να αλλάξει θέση το «Κλ. Βικελίδης», να έρθουν λιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί. Ναι, ισοπέδωση στην ισοπέδωση και όποιος αντέξει!
Προσέξτε: Ολ΄ αυτά δεν σημαίνουν πως ο Αρειανός πρέπει να είναι ευχαριστημένος απ΄ αυτά που βλέπει μέχρι τώρα. Τι βλέπει; Μια ομάδα που αδυνατεί να παίξει ποδόσφαιρο στις δυο πρώτες αγωνιστικές, μεταγραφές να κάθονται ή να πηγαίνουν στον πάγκο και τη βαθμολογία με τον Αρη αναπαυτικότατα καθισμένο στο υπόγειο με ένα ολοστρόγγυλο μηδέν.
Η ανησυχία είναι έκδηλη και κατανοητή. Όμως ο πανικός, είναι ο χειρότερος συμβουλάτορας και υπό την επήρειά του σημειώθηκαν οι μεγαλύτερες καταστροφές στην παγκόσμια ιστορία. Λαός πανικόβλητος, είναι επικίνδυνος και αυτοκαταστροφικός. Χρειάζεται, λοιπόν, ψυχραιμία. Μακάρι το χθεσινό να ήταν απλά ένα ξέσπασμα του κόσμου και τίποτα παραπάνω. Από σήμερα ηρεμία, δουλειά και διόρθωση των αδυναμιών που υπάρχουν. Το περιθώριο των 32 υπολειπόμενων αγωνιστικών αποτελεί «μαξιλαράκι ασφαλείας».
Προσωπική μου άποψη είναι πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε ο Αρης κόντρα στην Καλλονή, ήταν η ταχύτητά του. Εβαλε πρώτη, δευτέρα και μετά τίποτα. Αργός ρυθμός σε σημείο εκνευρισμού, ανύπαρκτη τρίτη πάσα. Τι κι αν ο Χατζηνικολάου φώναζε από τον πάγκο να τρέξουν; Μάταιος κόπος. Και να φανταστεί κανείς πως η ταχύτητα ήταν από τα βασικά ζητούμενα αυτής της ομάδας, από το ξεκίνημα της προετοιμασίας. Επρεπε να καλύψει τις δεδομένες αδυναμίες της, τρέχοντας . Μόνο που κανείς δεν τρέχει, με εξαίρεση τον Σταυρόπουλο και τον Καραγκούνη.
Κόντρα στον Ατρόμητο, ο Αρης, θα προσπαθήσει για τη δεύτερη επανεκκίνηση της χρονιάς. Με προσοχή και ηρεμία.
Υ.Γ: Ακούστηκαν φοβερά πράγματα μετά το 0-2 της Καλλονής. Κάποιοι έβαλαν στη συζήτηση τον Ηλιάδη, τις χορηγίες, το 99 και τα λεφτά. Βρέθηκε, λοιπόν, ο υπαίτιος της ήττας. Καλά τον είδα στη δεξιά πτέρυγα να ζητά επίμονα αλλαγή.
Υ.Γ 2: Ψυχραιμία.