Εκτός κι αν πίστευε πως ο Κούπερ θα επέστρεφε τζάμπα! Πως αλήθεια θα έρχονταν ξανά στον Αρη, ένας άνθρωπος που δεν θέλει να θυμάται τη συνεργασία που είχε μαζί του σε οικονομικό επίπεδο; Τα κίνητρα της αγάπης του κόσμου προς αυτόν και οι όμορφες στιγμές που έζησε στη Θεσσαλονίκη, δεν ήταν αρκετά για έναν επαγγελματία που τα τελευταία χρόνια έφτασε μέχρι τα βάθη της Τουρκίας, κυνηγώντας και το τελευταίο ευρώ.
Παρ΄ ότι για τον προπονητή Κούπερ (των τελευταίων ετών) έχω σοβαρές ενστάσεις, θεωρώ πως, πράγματι, η παρουσία του, τη δεδομένη χρονική στιγμή στα αποδυτήρια του Αρη, θα προκαλούσε επανάσταση. Εχοντας μπροστά τους μία τόσο μεγάλη ποδοσφαιρική προσωπικότητα, οι νεαροί (και όχι μόνο) παίκτες των κιτρίνων θα έβγαζαν έναν άλλο εαυτό. Για αυτό και μόνο η σκέψη του Ηλιάδη ήταν πολύ καλή.
Τι γίνεται όμως από εδώ και πέρα; Η οικονομική υπέρβαση-τρέλα με τον Κούπερ, ευτυχώς απεφεύχθη, όμως ήδη έχουν δημιουργηθεί μεγάλες προσδοκίες στον κόσμο, ο οποίος περιμένει ισάξιο όνομα. Περιμένει έναν ξένο με περγαμηνές, προκειμένου ν΄ αλλάξει ρότα το καράβι το οποίο, τούτη την ώρα, μπάζει νερά. Όμως αν δεν έρθει αυτό το μεγάλο όνομα; Πως θα γίνει αποδεκτός ένας Χ,Ψ Γερμανός ή Σέρβος ή Ισπανός ή Αφρικανός που το «εκτόπισμά» του θα είναι μικρό στην ποδοσφαιρική πιάτσα; Μήπως με την πρώτη στραβή θ΄ αρχίσουν πάλι οι γκρίνιες; Τα ίδια με πέρυσι;
Γνώμη μου είναι πως από τη στιγμή που η ομάδα έχει συγκριμένη οικονομική πολιτική (και ορθώς, διότι πρέπει να εξυγιανθεί η ΠΑΕ), είναι επιβεβλημένο να μείνουν πίσω τα σχέδια για την πρόσληψη ενός προπονητή που θα ματώσει τα κιτρινόμαυρα ταμεία.
Υπάρχει ένας άνθρωπος τον οποίο ο κόσμος του Αρη (στο συντριπτικό ποσοστό του 95%) υπεραγαπά και στο άκουσμά του επιδοκιμάζει! Ο Γκιγιέρμο Ογιος, περιμένει. Ξέρετε, λίγοι προπονητές έχουν κάνει «κλικ» στη δύσκολη και απαιτητική κιτρινόμαυρη κερκίδα. Λίγοι είναι αυτοί που έχουν περάσει από την ομάδα και οι Αρειανοί τους θέλουν πίσω ξανά.
Ο Κούπερ, ο Τσιώλης , ο Ογιος. Ο τελευταίος περιμένει με λαχτάρα ένα τηλέφωνο για να έρθει…