Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε και πάλι πρόβλημα στην τελική προσπάθεια, οι φάσεις μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, ενώ υπήρξε δυσλειτουργία στα μετόπισθεν. Για άλλο ένα παιχνίδι…
Ο Αναστασίου διαφοροποίησε την τακτική του και το σύνηθες 4-3-3 έγινε κάτι σαν …4-3-2-1, ωστόσο οι παίκτες του έμοιαζαν …μπερδεμένοι και αγχωμένοι. Η μπάλα με δυσκολία έφτανε στην αντίπαλη περιοχή, ο Μπεργκ ήταν μόνος και έρμος στην επίθεση να προσπαθεί, τα χαφ του Τριφυλλιού ήταν πολλά μέτρα μακριά του, ενώ κάθετες πάσες δεν βγήκαν …ποτέ. Ο ανέτοιμος Πράνιτς με την ποιότητα του έκανε τη διαφορά στο κέντρο για όσα λεπτά άντεξε, ωστόσο δεν είχε ανάλογες βοήθειες. Ο δραστήριος Αμπεΐντ ήταν …φλύαρος, Ζέκα και Ντίνας σε κάκιστη βραδιά, ο Νάνο ήταν αρνητικός, ενώ ο Νίκος Μαρινάκης άφησε και πάλι καλές εντυπώσεις.
Το νεανικό αμυντικό δίδυμο του Παναθηναϊκού (Τριανταφυλλόπουλος, Ρισβάνης) παρουσιάστηκε αγχωμένο και νευρικό στο πρώτο εικοσάλεπτο, ενώ …αδιάβαστος πιάστηκε ο Καπίνο στο γκολ του Ναζλίδη.
Η αλλαγή του Ατζαγκούν άλλαξε την εικόνα του Τριφυλλιού. Ο ορεξάτος Νιγηριανός χαφ μπήκε στο παιχνίδι σε ένα κρίσιμο σημείο και παρέσυρε τους συμπαίκτες του με το πάθος του. Από εκείνο το σημείο και μετά ο Παναθηναϊκός θύμισε κάτι από …Παναθηναϊκό, ωστόσο οι Πράσινοι ξύπνησαν αργά και πρέπει να καταλάβουν πως δεν φτάνουν είκοσι λεπτά μαχητικότητας για να κερδίσεις ένα παιχνίδι. Αν είχαν την ίδια αποφασιστικότητα που έδειξαν στα τελευταία λεπτά του αγώνα από το πρώτο σφύριγμα, τότε ενδεχομένως να είχαν φύγει με τους τρεις βαθμούς από τα Χανιά.