Αποδιοργάνωση, ανασύνταξη, ανατριχίλα

Το άσχημο για τον Πανιώνιο δεν είναι ότι δέχθηκε γκολ, αλλά η εικόνα που είχε στο πρώτο 45λεπτο. Προσωπικά, μου θύμισε τον Πανιώνιο των φιλικών αγώνων της προετοιμασίας. Ασύνδετο και νευρικό. Χωρίς κάποιο πλάνο. Οι 5 της μεσαίας γραμμής ελάχιστες φορές άλλαξαν δεύτερη μπάλα, με αποτέλεσμα και ο Καμπάνταης να είναι άφαντος. Ο Πανιώνιος παίρνει «0» στο δημιουργικό κομμάτι του πρώτους μέρους, ήταν εντελώς ακίνδυνος επιθετικά. Δεν είχε πλάνο.
 
Ο Λάσνικ δεν πρόσφερε τίποτα απολύτως και ορθώς αντικαταστάθηκε στην ανάπαυλα από τον Ντούνη, ο οποίος πρόσφερε φρεσκάδα στην επίθεση και ανακάτεψε την άμυνα του Πανθρακικού. Απλά ο ίδιος θα πρέπει να σταματήσει να αδικεί τον εαυτό του, επιτέλους, και να αρπάζει τις ευκαιρίες που του δίνονται. Δεν χρειάζεται να έρχεται από τον πάγκο για να βοηθάει την ομάδα του. Μπορεί να το κάνει και όταν βρίσκεται στο αρχικό σχήμα.
 
Ανασύνταξη
Ο Πανιώνιος είναι ολοφάνερο ότι άργησε να ξυπνήσει. Εμφανίστηκε επηρεασμένος από τη διακοπή και το γκολ του Λαμπρόπουλου έσωσε την παρτίδα. Αν δεν υπήρχε και ο Σέρεμετ τότε θα έκανε μια σπουδαία ανατροπή.
Γιατί όμως να φτάσει σ’ αυτό το σημείο; Γιατί έπρεπε να περιμένει μέχρι το 80′ για να πιέσει ουσιαστικά τον Πανθρακικό; Οι υπεύθυνοι θα πρέπει, πριν στραφούν στο παιχνίδι με τον Εργοτέλη, να αναλύσουν τη δική τους εμφάνιση κόντρα στον Πανθρακικό. Η εικόνα του πρώτου μέρους δεν πρέπει να επαναληφθεί για τον Πανιώνιο.
 
Κορυφαίος ο Αυλωνίτης
Στα θετικά η παρουσία του Απόστολου Γιάννου, ο οποίος έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει. Όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος χρειάζεται χρόνο για να βρει τα πατήματά του. Όσο για τον Τάσο Αυλώνιτη; Κατά την άποψή μου ήταν ο καλύτερος παίκτης του Πανιωνίου και με καίριες επεμβάσεις κράτησε ζωντανή την ομάδα του μέχρι το τέλος. Σταθερός και με κερδισμένες σχεδόν όλες τις προσωπικές μονομαχίες με τον Ιγκόρ, τον οποίο περιόρισε σε μεγάλο βαθμό.
 
Η συγγνώμη και η αφιέρωση
Λίγο έλειψε να αποδειχθεί μοιραίος παίκτης για το λάθος που έκανε στο γκολ του Ιγκόρ. Με την ισοφάριση όμως στο 86′ εξιλεώθηκε. Ο ίδιος όμως μιλώντας στο Novasports ζήτησε συγγνώμη από τους συμπαίκτες του και τους φιλάθλους της ομάδας του γιατί θεώρησε ότι ήταν ο υπεύθυνος που χάλασε τη γιορτή των 123ων χρόνων του Πανιώνιου. «Δεν καταφέραμε να νικήσουμε από ένα λάθος δικό μου και ένα γκολ που έφερε την ισοφάριση. Έτσι τα φέρνει η ζωή. Συγγνώμη από τους συμπαίκτες μου και τους φιλάθλους μας» δήλωσε ο Λαμπρόπουλος, ο οποίος αφιέρωσε το γκολ στον εγχειρισμένο, Νίκο Παντίδο. Όπως και να ‘χει, είναι λόγια που δείχνουν παιδί συνεσταλμένο και ότι πονάει την ομάδα και τη φανέλα.
 
«Ανατριχίλα»
Στις 14 Σεπτεμβρίου ο Πανιώνιος γιόρτασε τα γενέθλιά του. Συμπλήρωσε 123 χρόνια ζωής. 123 χρόνια ένδοξης ιστορίας. Οι άνθρωποι και οι φίλαθλοι του συλλόγου δεν θα μπορούσαν να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια. Πρώτα απ’ όλα η μαύρη εμφάνιση, με την οποία απένειμαν φόρο τιμής στα θύματα της Μικρασιατικής καταστροφής το 1922.
 
Οι μαύρες κορδέλες, τα πλακάτ με τις πόλεις που επλήγησαν εκείνη τη χρονιά, το τραγούδι «Να ‘μουνα για λίγο εκεί» που συνόδευσε την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο, την τεράστια φωτογραφία με το λιμάνι της Σμύρνης που κράτησαν παίκτες και τεχνικό τιμ, δεν πιστεύω πως άφησε κάποιον ασυγκίνητο. Ακόμα και αν δεν είναι Πανιώνιος, ακόμα και αν δεν είναι πρόσφυγας, ακόμα και αν δεν έχει την παραμικρή σχέση με όλα αυτά. Έβλεπες στα πρόσωπα των φίλων του Πανιωνίου την έντονη συγκίνηση. Την ανατριχίλα.
 
«Να ‘μουνα για λίγο εκεί, για να σου δείξω όλα αυτά, Σμύρνη κόρη μου γλυκιά, που ‘ναι δικά σου… Γέμισε η γη τραγούδια, έγινε η νύχτα φως κι όσα χάθηκαν εκεί, εδώ ανθίσαν»…