Ο Ολυμπιακός τα είχε όλα αυτά στην πρεμιέρα με την Παρί Σεν Ζερμέν γι αυτό και ηττήθηκε σε μία βραδιά που παρουσίασε ένα πολύ καλό πρόσωπο. Το 4-1 είναι πλασματικό, αλλά πραγματικό.
Ο Μίτσελ διάβασε καλά το παιχνίδι και παρουσίασε τον Ολυμπιακό όπως θα έπρεπε. Αν η τύχη ήταν με το μέρος του και η μπάλα δεν σταματούσε δύο φορές στο δοκάρι, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Με το “αν” όμως δεν κερδίζεις ποτέ παιχνίδια, γι αυτό και η ήττα αυτή θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό για το υπόλοιπο της διοργάνωσης.
Οι “ερυθρόλευκοι” δεν έχουν διάρκεια στο παιχνίδι τους, κάτι που θα πρέπει να το διορθώσουν, αν θέλουν να πρωταγωνιστήσουν στον όμιλο. Γιατί ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου μπορεί να στοχεύει στην πρόκριση στους “16”, αλλά ο Ολυμπιακός του δευτέρου δεν μπορεί να κυνηγά κάτι περισσότερο από το Γιουρόπα Λιγκ.
Από τα φιλικά ο Ολυμπιακός έδειχνε αδυναμία στις στημένες φάσεις αμυντικά. Ενώ επιθετικά αποτελούν όπλο του, στα μετόπισθεν δεν αντιδρά καλά και είναι υποχρεωμένος να βρει λύση για να μη δέχεται εύκολα γκολ. Ούτε η κούραση, ούτε τίποτα δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για τα τρία τέρματα που δέχθηκε ο πρωταθλητής στο δεύτερο ημίχρονο. Οι παίκτες του ολιγώρησαν το… πλήρωσαν. Εδώ νομίζω πως η παρουσία του Μανωλά ίσως να βοηθούσε περισσότερο από αυτή του Μεντζανί.
Ο Μίτσελ μπορεί να είχε ακτινογραφήσει την Παρί Σεν Ζερμέν και να την “εγκλώβισε” στο πρώτο 45λεπτο, όμως δεν είχε απάντηση στην πρώτη αλλαγή του Μπλαν. Ο Λαβέτσι μπήκε, μεταμόρφωσε την πρωταθλήτρια Γαλλίας και την οδήγησε στη νίκη μοιράζοντας δύο ασίστ και γενικά ταλαιπωρώντας την άμυνα του Ολυμπιακού.
Η “βαριά” ήττα δεν άξιζε στον Ολυμπιακό, ο οποίος στο πρώτο ημίχρονο έκανε ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Ιμπραϊμοβιτς νομίζω πως τα είπε όλα στις δηλώσεις του. Παρά το 4-1 το παιχνίδι ήταν δύσκολο, γιατί ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ καλά. Ο πρωταθλητής Ελλάδος δεν είχε ισορροπία στο παιχνίδι του και αυτό παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτό το επίπεδο. Αυτό είναι το Τσάμπινς Λιγκ…