Παρά τη βαριά ήττα με 4-1 απ' την Παρί Σεν Ζερμέν στο γήπεδο Καραϊσκάκη, η εικόνα του Ολυμπιακού κόντρα στους πρωταθλητές Γαλλίας δημιουργεί προσδοκίες για την επόμενη ημέρα στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Ειδικά η παρουσία του στο πρώτο ημίχρονο όταν και υποχρέωσε τους πάμπλουτους «Παριζιάνους» σε καθαρά αμυντικό ρόλο στο παιχνίδι, ικανοποίησε στον υπερθετικό βαθμό την πάντα απαιτητική εξέδρα των «Πειραιωτών».

Αυτές οι στιγμές αδυναμίας στις στημένες φάσεις, κόστισαν στους «ερυθρόλευκους» στο δεύτερο ημίχρονο, που χωρίς να το καταλάβουν, βρέθηκαν τελικώς ηττημένοι με το βαρύ 4-1. Το παράδοξο είναι πως ο Μίτσελ και οι συνεργάτες του έχουν δουλέψει όσο λίγοι προπονητές του Ολυμπιακού στα «στημένα». Μετά το «φινάλε», ο Ισπανός τεχνικός απορούσε για την αδυναμία των παικτών του να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των στημένων φάσεων των Γάλλων στο δεύτερο ημίχρονο.

Κάποιοι έσπευσαν να κάνουν λόγο για κούραση και έλλειψη καθαρού μυαλού των παικτών του Ολυμπιακού στο δεύτερο μέρος. Μπορεί να είναι και έτσι. Αλλά αν η ομάδα του Πειραιά έπαιζε σαν τη γάτα με το ποντίκι την Παρί για 90 λεπτά, τότε θα ήμασταν μάρτυρες ενός ποδοσφαιρικού παραλογισμού.

Τα πράγματα στα μάτια μας φαντάζουν πολύ απλά. Ο Μίτσελ με εξαιρετικές επιλογές στο αρχικό σχήμα, επιχείρησε να εκμεταλλευτεί τον παράγοντα έδρα, εφαρμόζοντας επιθετική τακτική και ζητώντας απ’ τους παίκτες τρεξίματα, γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και ασφυκτικό πρέσινγκ.

Δυστυχώς, φαίνεται πως είναι τέτοια η μοίρα των «φτωχών». Να έχουν δηλαδή την τύχη απέναντί της. Διότι οι πάμπλουτοι Γάλλοι (με ρόστερ εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ) στα πολύ δύσκολα του πρώτου μέρους συμμάχησαν με τον «διάβολο», έχοντας όλη εύνοια της τύχης μαζί τους. Και εκεί που κάλλιστα θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να έχει προηγηθεί με 2-0, τα δοκάρια «φρέναραν τους παίκτες του. Η συνέχεια είναι γνωστή.

Στο δεύτερο ημίχρονο, θα ήταν αδύνατο να συνεχίσει η ομάδα του Πειραιά στον ίδιο ρυθμό. Κάποτε θα έκανε και η Παρί παιχνίδι στο Φάληρο. Αλίμονο αν δεν βλέπαμε μπάλα απ’ την παρέα του Ιμπραΐμοβιτς, έστω και για 45 λεπτά. Αν σε αυτό το διάστημα ο Ολυμπιακός δεν πάθαινε «μπλακ άουτ» στα στημένα, ίσως η ιστορία της πρεμιέρας να ήταν διαφορετική.

Κάτι ακόμη. Ο τρόπος προσέγγισης των αγώνων απ’ τον Μίτσελ, θυμίζει το σκεπτικό του Βαλβέρδε. Ένα στιλ παιχνιδιού στο οποίο κυριαρχεί η επιθετική φιλοσοφία. Αρέσει στον κόσμο διότι ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία της ομάδας του Πειραιά. Για όλους αυτούς τους λόγους είμαστε βέβαιοι ότι θα έρθουν και τα θετικά αποτελέσματα στο Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι μονόδρομος.