Διότι μπορεί οι παίκτες της να θέλουν διαρκώς να νικούν, όμως δεν γίνεται πάντα η επιθυμία τους να πραγματοποιείται. Στο Αγρίνιο, οι ποδοσφαιριστές του Μίτσελ, δίχως να έχουν τη θελκτική απόδοση προηγούμενων αγώνων, κυνήγησαν, άλλοτε με ορθόδοξο και άλλοτε με ανορθόδοξο τρόπο, το γκολ έως το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Δεν το πέτυχαν για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Καταρχήν, γιατί απέναντί τους είχαν μία ομάδα η οποία ξέρει να αμύνεται με άκρως αποτελεσματικό τρόπο. Έπειτα, διότι στην τελική προσπάθεια δεν είχαν καθαρό μυαλό. Παράλληλα, παρατηρήθηκε και έλλειψη ομαδικότητας στις παρυφές της μεγάλης περιοχής των γηπεδούχων.
Τώρα, δε θα πρέπει να λησμονούμε και το γεγονός πως οι «Πειραιώτες» είχαν σπαταλήσει πολύ ενέργεια στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ. Και λογικό επόμενο ήταν να βγάλουν την Κυριακή το βράδυ, κόπωση στην κινήσεις τους εντός αγωνιστικού χώρου. Στο σημείο αυτό να θυμίσουμε πως στο Αγρίνιο ο Μίτσελ είχε μόλις τρεις αλλαγές σε σχέση με την πρεμιέρα στο Τσάμπιονς Λιγκ. Τα νέα πρόσωπα ήταν οι Χολέμπας, Σαβιόλα και Μανωλάς στη θέση των τραυματισμένων Μπονγκ και Φουστέρ, αλλά και του Μεντζανί ο οποίος έμεινε στον πάγκο.
Εκ των υστέρων, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πως σε περίπτωση κατά την οποία είχε κάνει εκτεταμένο rotation, ίσως η ομάδα του να είχε περισσότερη φρεσκάδα. Αλλά απ’ την Παρασκευή μάς είχε ξεκαθαρίσει πως δεν προτίθεται να κάνει πολλές αλλαγές, φιλοδοξώντας να εκμεταλλευτεί την καλή «στιγμή» αρκετών παικτών του. Είναι μία άποψη που όσοι έχουν ασχοληθεί με τον αθλητισμό, ξέρουν πως πρέπει να την σέβονται.
Εν κατακλείδι θα μας επιτρέψετε να κάνουμε μία αναφορά στον Παναιτωλικό. Αν αντιμετωπίζει όλες τις ομάδες με τον τρόπο που έπαιξε κόντρα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, είμαστε βέβαιοι ότι θα τερματίσει ψηλά στη βαθμολογία. Επιπλέον, οι άνθρωποι της ΠΑΕ Παναιτωλικός παρέδωσαν για μία ακόμη φορά μαθήματα φιλοξενίας. Ομάδες σαν του Αγρινίου, αξίζει να βρίσκονται διαρκώς στη Σούπερ Λίγκα.