Το αποτέλεσμα και μόνο αρκεί για να προκαλέσει τη δυσαρέσκεια, την απογοήτευση και σε ορισμένες περιπτώσεις την εξόργιση του φιλάθλου του «Δικεφάλου». Ανάλογα με τον χαρακτήρα, την ιδιοσυγκρασία, το πρίσμα, τα βιώματα, την προσωπική κατάσταση κι άλλους πάμπολλους παράγοντες του καθενός. Υπήρχαν όμως λόγοι και να χαμογελάσει κάποιος, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση.
Ηταν μια από τις ελάχιστες φορές, αν όχι η μοναδική που η ομάδα μπήκε εξ αρχής αποφασισμένη να επιβάλει τον ρυθμό της και να διεκδικήσει με όλες τις δυνάμεις της τη νίκη. Το έκανε δημιουργώντας πληθώρα ευκαιριών – είναι περιττό μετά την αριθμολαγνεία που ακολούθησε να (ξανα)μπω σε στατιστικές λεπτομέρειες, που είτε λόγω αναποτελεσματικότητας των εκφραστών των τελικών προσπαθειών είτε της ικανότητας ή και τύχης που είχε ο τερματοφύλακας του Απόλλωνα Αθηνών – αλλά δεν ευτύχησε να τις μετουσιάσει σε γκολ και να πάρει τους τρεις βαθμούς της νίκης.
Ηταν ο αγώνας που επέστρεψε ο Μιγκέλ Βίτορ έπειτα από απουσία ενός μήνα απροβλημάτιστα, συνθέτοντας – για μια ακόμη φορά – μια διαφορετική αμυντική γραμμή που τα πήγε καλά, δίχως να λησμονεί κανείς πως η φιλοξενούμενη ομάδα αγωνίστηκε από το 40′ με δέκα ποδοσφαιριστές λόγω αποβολής με δεύτερη κίτρινη κάρτα του Χρήστου Μίνγκα. Μια εξέλιξη, που συσπείρωσε ακόμη περισσότερο την ομάδα του Λόρενς Σάντσεθ, έφερε τη συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών του πίσω από την μπάλα και με δεδομένο το πρόβλημα του «Δικεφάλου» πως όσο περνά η ώρα κι η ομάδα δε σκοράρει ο βαθμός δυσκολίας του εκάστοτε αγώνα πολλαπλασιάζεται, ο συγκεκριμένος ποδοσφαιρικός γρίφος αποδείχτηκε άλυτος.
Υπήρξαν φορές που ο ΠΑΟΚ είδε την τύχη να του χαμογελά ακόμη και στα τελευταία δευτερόλεπτα. Οχι όμως και σ’ αυτήν την περίπτωση. Η απίστευτη απόκρουση του Αλέξανδρου Τζόρβα σε σχεδόν εξ επαφής κεφαλιά του Λίνο, το δοκάρι του Λούκας λίγο νωρίτερα ήταν οι πλέον έντονες ενδείξεις πως η πρώτη εμπειρία της ομάδας στη σεζόν αγωνιζόμενη πιο νωρίς από κάθε άλλη αναμέτρηση δε θα είχε το προσδοκώμενο για την ομάδα και τους φίλους της αποτέλεσμα. Με σωρεία ανεπιτυχών τελικών προσπαθειών, μεγάλη διαφορά στο ποσοστό κατοχής μπάλας, διψήφιο αριθμό κόρνερ ο «Δικέφαλος» έμεινε με τις εντυπώσεις και την πικρία. Ειδικά η τελευταία είχε να κάνει και με την τεράστια βαθμολογική διαφορά των δυο ομάδων αλλά και τη διαφορετικότητα των επιδιώξεών τους στη φετινή σεζόν.
Καλώς ή κακώς τίποτα πλέον δεν μπορεί ν’ αλλάξει αναφορικά μ’ αυτόν τον αγώνα. Ηταν ένα πάθημα επώδυνο και διδακτικό για τις αδυναμίες της ομάδας. Ωστόσο, ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη σε όλες τις διοργανώσεις. Κι αν τα παθήματα γίνονται μαθήματα θα φανεί σύντομα, τόσο μέσα από την αντίδραση των πρωταγωνιστών εντός των γραμμών του γηπέδου, όσο και των αντίστοιχων εκτός αυτών. Πλησιάζει η χειμερινή μεταγραφική περίοδος κι από τις ενέργειες που θα γίνουν εκεί μπορούν να προκύψουν συμπεράσματα για το αν μπορεί να γίνει λόγος για πρόοδο. Η δράση είναι κοινή για τα όποια συμπεράσματα.
Και από την εικόνα που θα παρουσιάσει η ομάδα στις αμέσως επόμενες αναμετρήσεις και από τη μεταγραφική δραστηριότητα. Καθώς δε θα υπάρξουν μόνον προσθήκες αλλά κι αποχωρήσεις. Κι όσο περνάει ο καιρός τόσο αυξάνεται η πίεση για αποτελεσματικότητα σε όλα τα επίπεδα. Ως τώρα, οι ευκαιρίες για όλους διαδέχονταν η μια την άλλη. Εντούτοις, τον τελευταίο καιρό υπάρχει – πιο έντονα από ποτέ – η αίσθηση πως αυτές τελειώνουν, επειδή στενεύουν και τα σχετικά περιθώρια. Κι αυτός είναι ένας κανόνας δίχως εξαιρέσεις, για όλους. Κάθε τέλος δίνει την ευκαιρία για μια νέα αρχή. Αυτή για τον ΠΑΟΚ δίδεται την προσεχή Πέμπτη, στις 22.05, στο γήπεδο της Τούμπας, όπου και υποδέχεται την Αλκμάαρ στη «μάχη» για την πρώτη θέση του ομίλου με αγωνιστικά και οικονομικά οφέλη. Αρκεί η νίκη ή η ισοπαλία μέχρι και 1-1 για να την καρπωθεί η ομάδα του Χουμπ Στέφενς.
Μια ακόμη κατάκτηση προβάλει μπροστά του ως ισχυρότατο κίνητρο και για ν’ ανταποκριθεί χρειάζεται τη βοήθεια και τη στήριξη όλων των φίλων του. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν (του) χαρίζεται. Καλή διάθεση, αισιοδοξία και καλή καρδιά πάνω απ’ όλα. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους…
